De schilder Paul Gauguin was een kunstenaar wiens schilderij moeilijk te classificeren is in de huidige trends van de kunsttijdperken. Gauguin kwam pas laat in de schilderkunst en zijn vroege professionele oriëntatie getuigt van weinig creativiteit. De activiteiten in de marine en de handel op de beurs behoorden in zijn beginjaren tot zijn werkterrein. Gauguin was ongeveer twintig jaar oud toen hij werd geïntegreerd in de kunstscene van Parijs. De schilder vond inspiratie bij de impressionisten en werd al snel een gerespecteerd lid van de kunstkring. De rusteloze kunstenaar vond geen echte vervulling in de impressionistische wijze van representatie.
Gauguin sloot zich aan bij de schilder Bernard. In Pont-Aven, Bretagne, definiëren de schilders het synthetisme. De schilders lijken een theoretische benadering te hebben gekozen. Impressionistische ideeën gaan samen met de beeldtaal van het Cloisonisme. Een terugkeer naar de basisvormen van esthetische expressie is het doel. Het creëren van expressie door middel van een vereenvoudigde vormentaal en een gereduceerd kleurenschema. Kenmerkend voor de picturale elementen zijn de zwarte contourlijnen. Voor Gauguin betekende synthese de eenheid van werkelijke waarneming en symbolische betekenis. De versmelting wordt bereikt door alleen vanuit het geheugen te schilderen, omdat de gevoelens van de schilder de indruk van een natuurbeleving versterken. Gauguins voorstelling wordt gekenmerkt door een experimentele kleurrijkheid die de schilderijen domineert ten koste van de derde dimensie. Deze benadering van ideeën en de schilderkunstige realisatie ervan maken deel uit van de ontwikkeling van de moderne schilderkunst.
Na deze ontwikkeling lijkt Gauguin nog verder op zoek te zijn naar zijn artistieke ontplooiing. Van Gogh vestigt de aandacht van de schilder op de Japanse houtdruk. Er ontstaat een nauwe samenwerking tussen de twee kunstenaars, maar die breekt door de twee sterke persoonlijkheden. Gauguin benadrukt hoezeer hij de eerlijkheid en zuiverheid van de mensen waardeert en verlaat uiteindelijk Frankrijk. De Franse samenleving vertegenwoordigt niet het beeld dat de kunstenaar van de samenleving heeft. Paul Gauguin's rusteloosheid en zwerflust leidde hem naar Tahiti. Hier hoopt hij de mensen te ontmoeten die overeenkomen met zijn idealen. De Zuidzee inspireerde de schilder tot zijn beroemdste werken. Sterke kleuren en decoratieve effecten gaan samen met symbolen uit de mythologie en creëren werken die de hoge idealen van de kunstenaar symboliseren.
De schilder Paul Gauguin was een kunstenaar wiens schilderij moeilijk te classificeren is in de huidige trends van de kunsttijdperken. Gauguin kwam pas laat in de schilderkunst en zijn vroege professionele oriëntatie getuigt van weinig creativiteit. De activiteiten in de marine en de handel op de beurs behoorden in zijn beginjaren tot zijn werkterrein. Gauguin was ongeveer twintig jaar oud toen hij werd geïntegreerd in de kunstscene van Parijs. De schilder vond inspiratie bij de impressionisten en werd al snel een gerespecteerd lid van de kunstkring. De rusteloze kunstenaar vond geen echte vervulling in de impressionistische wijze van representatie.
Gauguin sloot zich aan bij de schilder Bernard. In Pont-Aven, Bretagne, definiëren de schilders het synthetisme. De schilders lijken een theoretische benadering te hebben gekozen. Impressionistische ideeën gaan samen met de beeldtaal van het Cloisonisme. Een terugkeer naar de basisvormen van esthetische expressie is het doel. Het creëren van expressie door middel van een vereenvoudigde vormentaal en een gereduceerd kleurenschema. Kenmerkend voor de picturale elementen zijn de zwarte contourlijnen. Voor Gauguin betekende synthese de eenheid van werkelijke waarneming en symbolische betekenis. De versmelting wordt bereikt door alleen vanuit het geheugen te schilderen, omdat de gevoelens van de schilder de indruk van een natuurbeleving versterken. Gauguins voorstelling wordt gekenmerkt door een experimentele kleurrijkheid die de schilderijen domineert ten koste van de derde dimensie. Deze benadering van ideeën en de schilderkunstige realisatie ervan maken deel uit van de ontwikkeling van de moderne schilderkunst.
Na deze ontwikkeling lijkt Gauguin nog verder op zoek te zijn naar zijn artistieke ontplooiing. Van Gogh vestigt de aandacht van de schilder op de Japanse houtdruk. Er ontstaat een nauwe samenwerking tussen de twee kunstenaars, maar die breekt door de twee sterke persoonlijkheden. Gauguin benadrukt hoezeer hij de eerlijkheid en zuiverheid van de mensen waardeert en verlaat uiteindelijk Frankrijk. De Franse samenleving vertegenwoordigt niet het beeld dat de kunstenaar van de samenleving heeft. Paul Gauguin's rusteloosheid en zwerflust leidde hem naar Tahiti. Hier hoopt hij de mensen te ontmoeten die overeenkomen met zijn idealen. De Zuidzee inspireerde de schilder tot zijn beroemdste werken. Sterke kleuren en decoratieve effecten gaan samen met symbolen uit de mythologie en creëren werken die de hoge idealen van de kunstenaar symboliseren.
Pagina 1 / 22