Pagina 1 / 15
Als tweede kind van de muziekleraar Hans Wilhelm Klee en de zangeres Ida Klee groeide Paul Klee praktisch op met muziek. Hij speelde als kind al viool en trad op in het openbaar toen hij elf jaar oud was. Maar meer nog dan muziek was de jonge Paul Klee gefascineerd door het schrijven en vooral door het tekenen. Hij krabbelde karikaturen in zijn schoolboeken en tekende veel motieven uit zijn geboorteland. Hoewel zijn ouders vastbesloten waren om hem te zien trainen als muzikant, verzette Klee zich tegen deze wens en slaagde er uiteindelijk in om toestemming te krijgen om naar München te gaan om kunst te studeren na zijn eindexamen. Hij kreeg les in het etsen en etsen van de bekende schilder en graficus Walter Ziegler en in het schilderen van Franz von Stuck. Zijn studie interesseerde hem echter weinig, hij genoot met volle teugen van het vrije studentenleven met al zijn verleidingen. Tijdens een zes maanden durende studiereis door Italië werd Klee verliefd op de Italiaanse kunst, haar lichtheid en kleurrijkheid, haar aangename proporties en artistieke constructie. Bij terugkomst van de reis vervolgde hij zijn studie, volgde hij anatomiecursussen en leerde hij koperplaatgraveren. In deze periode creëerde hij tien etsen die de cyclus "Uitvindingen" vormden. Paul Klee werkte ook als muzikant.
Op 27-jarige leeftijd trouwde de kunstenaar met de pianist Lilly Stumpf en verhuisde naar München, waar zijn enige zoon Felix een jaar later werd geboren. De jaren in München waren bepalend voor zijn verdere ontwikkeling. Hij ontmoette de Oostenrijkse graficus en boekillustrator Alfed Kubin, evenals de schilders August Macke en Wassily Kandinsky. Met dit laatste was hij verbonden door een hechte vriendschap. Daarnaast werd hij stichtend lid en directeur van de Münchense kunstenaarsvereniging Sema en lid van de kunstenaarsvereniging "Der blaue Reiter".
Paul Klee's tweede creatieve periode als schilder begon pas in 1914, daarvoor was hij vooral bekend als graficus. Tijdens een tournee door Tunesië, die hij samen met August Macke en Louis Moillet maakte, schreef hij in zijn dagboek: "De kleur heeft me. Ik hoef me niet te haasten. Het heeft me voor altijd, dat weet ik. Dat is de betekenis van het happy hour: ik en de kleur zijn één. Ik ben een schilder. Tijdens de reis schilderde hij de beroemde aquarellen "Gezicht op Kairuan" en "Vue de Saint German". Klee bleef als soldaat schilderen in de Eerste Wereldoorlog, waar hij als schrijver van het front werd gespaard. Na de oorlog werd in 1920 in München de eerste kunsttentoonstelling met 371 werken van de kunstenaar geopend. Het werd gevolgd door vele andere, waaronder internationale in Parijs en New York. Paul Klee werd een van de grootste Duitse schilders en grafici van het expressionisme, constructivisme en surrealisme. Hij was ook actief in het onderwijs. Hij gaf les aan het Bauhaus in Weimar en Dessau en was hoogleraar aan de kunstacademie van Düsseldorf.
Als tweede kind van de muziekleraar Hans Wilhelm Klee en de zangeres Ida Klee groeide Paul Klee praktisch op met muziek. Hij speelde als kind al viool en trad op in het openbaar toen hij elf jaar oud was. Maar meer nog dan muziek was de jonge Paul Klee gefascineerd door het schrijven en vooral door het tekenen. Hij krabbelde karikaturen in zijn schoolboeken en tekende veel motieven uit zijn geboorteland. Hoewel zijn ouders vastbesloten waren om hem te zien trainen als muzikant, verzette Klee zich tegen deze wens en slaagde er uiteindelijk in om toestemming te krijgen om naar München te gaan om kunst te studeren na zijn eindexamen. Hij kreeg les in het etsen en etsen van de bekende schilder en graficus Walter Ziegler en in het schilderen van Franz von Stuck. Zijn studie interesseerde hem echter weinig, hij genoot met volle teugen van het vrije studentenleven met al zijn verleidingen. Tijdens een zes maanden durende studiereis door Italië werd Klee verliefd op de Italiaanse kunst, haar lichtheid en kleurrijkheid, haar aangename proporties en artistieke constructie. Bij terugkomst van de reis vervolgde hij zijn studie, volgde hij anatomiecursussen en leerde hij koperplaatgraveren. In deze periode creëerde hij tien etsen die de cyclus "Uitvindingen" vormden. Paul Klee werkte ook als muzikant.
Op 27-jarige leeftijd trouwde de kunstenaar met de pianist Lilly Stumpf en verhuisde naar München, waar zijn enige zoon Felix een jaar later werd geboren. De jaren in München waren bepalend voor zijn verdere ontwikkeling. Hij ontmoette de Oostenrijkse graficus en boekillustrator Alfed Kubin, evenals de schilders August Macke en Wassily Kandinsky. Met dit laatste was hij verbonden door een hechte vriendschap. Daarnaast werd hij stichtend lid en directeur van de Münchense kunstenaarsvereniging Sema en lid van de kunstenaarsvereniging "Der blaue Reiter".
Paul Klee's tweede creatieve periode als schilder begon pas in 1914, daarvoor was hij vooral bekend als graficus. Tijdens een tournee door Tunesië, die hij samen met August Macke en Louis Moillet maakte, schreef hij in zijn dagboek: "De kleur heeft me. Ik hoef me niet te haasten. Het heeft me voor altijd, dat weet ik. Dat is de betekenis van het happy hour: ik en de kleur zijn één. Ik ben een schilder. Tijdens de reis schilderde hij de beroemde aquarellen "Gezicht op Kairuan" en "Vue de Saint German". Klee bleef als soldaat schilderen in de Eerste Wereldoorlog, waar hij als schrijver van het front werd gespaard. Na de oorlog werd in 1920 in München de eerste kunsttentoonstelling met 371 werken van de kunstenaar geopend. Het werd gevolgd door vele andere, waaronder internationale in Parijs en New York. Paul Klee werd een van de grootste Duitse schilders en grafici van het expressionisme, constructivisme en surrealisme. Hij was ook actief in het onderwijs. Hij gaf les aan het Bauhaus in Weimar en Dessau en was hoogleraar aan de kunstacademie van Düsseldorf.