Pagina 1 / 1
Charles Adrian Scott Stokes was een Engelse landschapsschilder van het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw. Als katoenhandelaar in Liverpool was hij vrij rijk en had hij dus genoeg tijd voor zijn hobby, het schilderen met aquarellen. John Herbert zag toevallig een van zijn schilderijen en drong er bij hem op aan om zijn werk in te dienen bij de Koninklijke Academie. Hij werd onmiddellijk aanvaard als student en studeerde af in 1876.
Adrian Scott Stokes heeft veel gereisd, onder andere naar Fontainebleau en Barbizon. Daar kwam hij in aanraking met "plein air" landschapsschilderkunst en ontmoette hij Jules Bastien-Lepage. Hij was een meester in de landschaps- en portretschilderkunst. Stokes vond het erg leuk om andere landen, andere mensen te leren kennen en nieuwe dingen te ontdekken. In 1884 trouwde hij met de Oostenrijkse kunstenares Marianne Preindlesberger. Ze is bekend in de kunstwereld onder haar getrouwde naam Maria Stokes. Het echtpaar bracht hun zomers graag door in de meest noordelijke delen van Denemarken, waar zich een bekende kunstenaarskolonie bevond (The Skagen Painters). Ze werden al snel goede vrienden met Michael en Anna Ancher. Deze periode heeft het werk van Stoke sterk beïnvloed. Na een verlengd verblijf in Frankrijk keerde het echtpaar uiteindelijk terug naar Engeland en vestigde zich in Carbis Bay in Cornwall. Cornwall, met zijn steile, ruige kustlijn en wilde landschappen, is altijd een magneet geweest voor schrijvers en kunstenaars. Stokes en zijn vrouw zijn in 1886 toegetreden tot de St Ives Artists' Colony. Daarna heeft het echtpaar het reisvirus weer opgevangen en hebben ze uitgebreide reizen gemaakt naar Tirol, Slowakije en Hongarije. In 1908 keerden ze terug naar Engeland.
Het echtpaar bracht van elke reis vele nieuwe indrukken mee, die Stokes in zijn schilderijen verwerkte. Elk van zijn foto's heeft sfeer en karakter. Daarnaast schreef hij in 1925 een verhandeling over de landschapsschilderkunst onder de titel "Landschapsschilderkunst". In 1909 kreeg hij de titel ARA. In 1919 werd hij benoemd tot permanent lid van de Koninklijke Academie. Stokes won verschillende medailles op de Parijse tentoonstelling en de Wereldtentoonstelling in Chicago. Hij werd de eerste voorzitter van de St. Ives Society of Arts. Daarnaast werd hij vice-voorzitter van de Royal Watercolour Society. Marianne Stokes stierf in 1927, haar man volgde haar 8 jaar later. Beide werden begraven op de Rooms-Katholieke begraafplaats van Mortlake in Londen. Stokes werd zo beroemd geacht dat er een overlijdensbericht aan hem werd opgedragen in de London Times.
Stoke's werken worden gekenmerkt door delicate kleuren, duidelijk herkenbare landschappen en indrukken van zijn vele reizen. In tegenstelling tot veel andere kunstenaars van hun tijd wonen Stokes en zijn vrouw liever in kunstenaarskolonies dan alleen. Zijn werken werden vooral beïnvloed door het noordelijkste deel van Denemarken. Hij werd beschouwd als een kosmopoliet en gezellig persoon. Zijn vrouw Marianne was ook erg succesvol. Het huwelijk werd als zeer harmonieus beschouwd, wat ook tot uiting kwam in hun artistieke werk.
Charles Adrian Scott Stokes was een Engelse landschapsschilder van het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw. Als katoenhandelaar in Liverpool was hij vrij rijk en had hij dus genoeg tijd voor zijn hobby, het schilderen met aquarellen. John Herbert zag toevallig een van zijn schilderijen en drong er bij hem op aan om zijn werk in te dienen bij de Koninklijke Academie. Hij werd onmiddellijk aanvaard als student en studeerde af in 1876.
Adrian Scott Stokes heeft veel gereisd, onder andere naar Fontainebleau en Barbizon. Daar kwam hij in aanraking met "plein air" landschapsschilderkunst en ontmoette hij Jules Bastien-Lepage. Hij was een meester in de landschaps- en portretschilderkunst. Stokes vond het erg leuk om andere landen, andere mensen te leren kennen en nieuwe dingen te ontdekken. In 1884 trouwde hij met de Oostenrijkse kunstenares Marianne Preindlesberger. Ze is bekend in de kunstwereld onder haar getrouwde naam Maria Stokes. Het echtpaar bracht hun zomers graag door in de meest noordelijke delen van Denemarken, waar zich een bekende kunstenaarskolonie bevond (The Skagen Painters). Ze werden al snel goede vrienden met Michael en Anna Ancher. Deze periode heeft het werk van Stoke sterk beïnvloed. Na een verlengd verblijf in Frankrijk keerde het echtpaar uiteindelijk terug naar Engeland en vestigde zich in Carbis Bay in Cornwall. Cornwall, met zijn steile, ruige kustlijn en wilde landschappen, is altijd een magneet geweest voor schrijvers en kunstenaars. Stokes en zijn vrouw zijn in 1886 toegetreden tot de St Ives Artists' Colony. Daarna heeft het echtpaar het reisvirus weer opgevangen en hebben ze uitgebreide reizen gemaakt naar Tirol, Slowakije en Hongarije. In 1908 keerden ze terug naar Engeland.
Het echtpaar bracht van elke reis vele nieuwe indrukken mee, die Stokes in zijn schilderijen verwerkte. Elk van zijn foto's heeft sfeer en karakter. Daarnaast schreef hij in 1925 een verhandeling over de landschapsschilderkunst onder de titel "Landschapsschilderkunst". In 1909 kreeg hij de titel ARA. In 1919 werd hij benoemd tot permanent lid van de Koninklijke Academie. Stokes won verschillende medailles op de Parijse tentoonstelling en de Wereldtentoonstelling in Chicago. Hij werd de eerste voorzitter van de St. Ives Society of Arts. Daarnaast werd hij vice-voorzitter van de Royal Watercolour Society. Marianne Stokes stierf in 1927, haar man volgde haar 8 jaar later. Beide werden begraven op de Rooms-Katholieke begraafplaats van Mortlake in Londen. Stokes werd zo beroemd geacht dat er een overlijdensbericht aan hem werd opgedragen in de London Times.
Stoke's werken worden gekenmerkt door delicate kleuren, duidelijk herkenbare landschappen en indrukken van zijn vele reizen. In tegenstelling tot veel andere kunstenaars van hun tijd wonen Stokes en zijn vrouw liever in kunstenaarskolonies dan alleen. Zijn werken werden vooral beïnvloed door het noordelijkste deel van Denemarken. Hij werd beschouwd als een kosmopoliet en gezellig persoon. Zijn vrouw Marianne was ook erg succesvol. Het huwelijk werd als zeer harmonieus beschouwd, wat ook tot uiting kwam in hun artistieke werk.