Het werk van Alexej Jawlensky (1864 tot 1941) getuigt als nauwelijks enig ander modern oeuvre van de weg naar abstractie.
De Russisch-Duitse schilder Jawlensky behoorde aanvankelijk tot de bekende groep "De Blauwe Ruiter". Tot deze losse vereniging van avant-gardistisch-expressieve kunstenaars behoorden Franz Marc, Wassily Kandinsky, Gabriele Münter Paul Klee en August Macke. Typisch voor deze fase van Jawlensky's werk is het portret van een vrouw, prinses Turandot. Het wordt gekenmerkt door een bijna barstende intensiteit van kleur, gecombineerd met een gereduceerde vormentaal die al een aanwijzing is voor de verdere artistieke weg van de schilder.
In de fase waarin "Prinses Turandot" ontstond, schilderde Jawlensky onmiskenbaar in de stijl van de expressionisten. Een voorbeeld hiervan is het schilderij "Murnau Landschap" uit 1907.
Maar dit zou veranderen. In 1917 maakte hij het schilderij "Mystieke kop Sfinx". De expressionistische trekken zijn nog duidelijk herkenbaar, maar de vormentaal lijkt al gereduceerd tot de essentie van een gezicht. In 1926 schilderde Jawlensky het schilderij "Abstract Hoofd Zon-Kleur-Leven". Het schilderij toont nog steeds een menselijk hoofd, en intense kleuren domineren nog steeds de indruk van het beeld. Het werk "Abstrakter Kopf - Winterstimmung" uit 1932 vermindert opnieuw de kleurrijkheid, en ook de trekken van het menselijk gezicht worden verder geminimaliseerd tot het wezenlijke. In de steeds nieuwe en steeds meer vereenvoudigde weergaven van het menselijk gezicht ontwikkelde Jawlensky zijn eigen unieke vormentaal.
Het werk van Alexej Jawlensky (1864 tot 1941) getuigt als nauwelijks enig ander modern oeuvre van de weg naar abstractie.
De Russisch-Duitse schilder Jawlensky behoorde aanvankelijk tot de bekende groep "De Blauwe Ruiter". Tot deze losse vereniging van avant-gardistisch-expressieve kunstenaars behoorden Franz Marc, Wassily Kandinsky, Gabriele Münter Paul Klee en August Macke. Typisch voor deze fase van Jawlensky's werk is het portret van een vrouw, prinses Turandot. Het wordt gekenmerkt door een bijna barstende intensiteit van kleur, gecombineerd met een gereduceerde vormentaal die al een aanwijzing is voor de verdere artistieke weg van de schilder.
In de fase waarin "Prinses Turandot" ontstond, schilderde Jawlensky onmiskenbaar in de stijl van de expressionisten. Een voorbeeld hiervan is het schilderij "Murnau Landschap" uit 1907.
Maar dit zou veranderen. In 1917 maakte hij het schilderij "Mystieke kop Sfinx". De expressionistische trekken zijn nog duidelijk herkenbaar, maar de vormentaal lijkt al gereduceerd tot de essentie van een gezicht. In 1926 schilderde Jawlensky het schilderij "Abstract Hoofd Zon-Kleur-Leven". Het schilderij toont nog steeds een menselijk hoofd, en intense kleuren domineren nog steeds de indruk van het beeld. Het werk "Abstrakter Kopf - Winterstimmung" uit 1932 vermindert opnieuw de kleurrijkheid, en ook de trekken van het menselijk gezicht worden verder geminimaliseerd tot het wezenlijke. In de steeds nieuwe en steeds meer vereenvoudigde weergaven van het menselijk gezicht ontwikkelde Jawlensky zijn eigen unieke vormentaal.
Pagina 1 / 4