Almeida Júnior was een van de belangrijkste schilders van Brazilië. Zijn uitgesproken talent om de sfeer van een omgeving op een schilderkunstige manier vast te leggen, maakte zijn schilderijen wereldberoemd. Als naturalist houdt hij zich in zijn schilderijen altijd bezig met het leven van de eenvoudige Braziliaanse plattelandsbevolking en verbeeldt hij hun dagelijks leven op een schilderkunstige manier. Daarom zijn de werken van Almeida Júnior vandaag de dag een belangrijke getuigenis van die tijd. Veel van zijn schilderijen hangen in de belangrijkste kunstinstellingen van het land, zoals het Museu Nacional de Belas Artes in Rio de Janeiro.
De schilder werd geboren in mei 1850 in een kleine gemeenschap in de staat São Paulo. Zijn uitgesproken artistieke talent was al op jonge leeftijd zichtbaar. In zijn jeugd maakte hij al schilderijen in opdracht van klanten. Onder hen was de plaatselijke priester Miguel Correa Pacheco, die bij Almeida verschillende schilderijen met religieuze thema's liet maken. Enthousiast over het talent van de jongen verzamelt de priester donaties in zijn parochie, waardoor Almeida Júnior aan de beroemdste kunstacademie van Brazilië, de Academica Imperial de Belas Artes, kon studeren. Op 19-jarige leeftijd verliet hij eindelijk zijn vaderland en verhuisde naar Rio de Janeiro om te beginnen met zijn studie. Tot zijn professoren behoren Victor Meirelles, Pedro Americano en Jules Le Chevrel - grote meesters in de schilderkunst.
1874 ontvangt hij zijn eerste prijs voor zijn kunst. Met het prijzengeld financiert hij een reis naar Europa, waarop hij veel indrukken verzamelt. Hij keert terug naar zijn vaderland en opent zijn eerste studio. Hij raakt betrokken als kunstleraar in zijn geboortedorp Itu. In 1876 deed zich weer een gelukkig toeval in zijn leven voor. Hij ontmoet Keizer Peter II, die enthousiast is over de getalenteerde schilder en zijn latere studies in Europa financiert. In datzelfde jaar vertrok Almeida weer naar Europa, met een beurs van 300 frank per maand op zak. Hij reisde via Rome naar Parijs, waar hij zich inschreef aan de École Superieure des Beaux Arts. De kunstacademie bevindt zich in de beroemde kunstenaarswijk van Montmartre. Hier krijgt hij les van Lequien Fils en Alexandre Cabanel. De jaren in Parijs inspireerden de schilder enorm. Hij tekent enkele van zijn beroemdste schilderijen zoals "De Vlucht naar Egypte", "Braziliaanse houthakker" of "De Pauze van het Model". Voor zijn terugkeer naar Brazilië toont hij zijn verzamelde werken in zijn eerste solotentoonstelling op zijn kunstacademie. Kort daarna mag hij met zijn schilderijen deelnemen aan een van de grootste kunsttentoonstellingen in Brazilië. Later werkt hij weer in zijn eigen atelier. Privé begint hij een affaire met de vrouw van zijn neef. Na zijn dood kreeg Almeida Júnior in 1899 de titel "Nationale Schilder van Brazilië".
Almeida Júnior was een van de belangrijkste schilders van Brazilië. Zijn uitgesproken talent om de sfeer van een omgeving op een schilderkunstige manier vast te leggen, maakte zijn schilderijen wereldberoemd. Als naturalist houdt hij zich in zijn schilderijen altijd bezig met het leven van de eenvoudige Braziliaanse plattelandsbevolking en verbeeldt hij hun dagelijks leven op een schilderkunstige manier. Daarom zijn de werken van Almeida Júnior vandaag de dag een belangrijke getuigenis van die tijd. Veel van zijn schilderijen hangen in de belangrijkste kunstinstellingen van het land, zoals het Museu Nacional de Belas Artes in Rio de Janeiro.
De schilder werd geboren in mei 1850 in een kleine gemeenschap in de staat São Paulo. Zijn uitgesproken artistieke talent was al op jonge leeftijd zichtbaar. In zijn jeugd maakte hij al schilderijen in opdracht van klanten. Onder hen was de plaatselijke priester Miguel Correa Pacheco, die bij Almeida verschillende schilderijen met religieuze thema's liet maken. Enthousiast over het talent van de jongen verzamelt de priester donaties in zijn parochie, waardoor Almeida Júnior aan de beroemdste kunstacademie van Brazilië, de Academica Imperial de Belas Artes, kon studeren. Op 19-jarige leeftijd verliet hij eindelijk zijn vaderland en verhuisde naar Rio de Janeiro om te beginnen met zijn studie. Tot zijn professoren behoren Victor Meirelles, Pedro Americano en Jules Le Chevrel - grote meesters in de schilderkunst.
1874 ontvangt hij zijn eerste prijs voor zijn kunst. Met het prijzengeld financiert hij een reis naar Europa, waarop hij veel indrukken verzamelt. Hij keert terug naar zijn vaderland en opent zijn eerste studio. Hij raakt betrokken als kunstleraar in zijn geboortedorp Itu. In 1876 deed zich weer een gelukkig toeval in zijn leven voor. Hij ontmoet Keizer Peter II, die enthousiast is over de getalenteerde schilder en zijn latere studies in Europa financiert. In datzelfde jaar vertrok Almeida weer naar Europa, met een beurs van 300 frank per maand op zak. Hij reisde via Rome naar Parijs, waar hij zich inschreef aan de École Superieure des Beaux Arts. De kunstacademie bevindt zich in de beroemde kunstenaarswijk van Montmartre. Hier krijgt hij les van Lequien Fils en Alexandre Cabanel. De jaren in Parijs inspireerden de schilder enorm. Hij tekent enkele van zijn beroemdste schilderijen zoals "De Vlucht naar Egypte", "Braziliaanse houthakker" of "De Pauze van het Model". Voor zijn terugkeer naar Brazilië toont hij zijn verzamelde werken in zijn eerste solotentoonstelling op zijn kunstacademie. Kort daarna mag hij met zijn schilderijen deelnemen aan een van de grootste kunsttentoonstellingen in Brazilië. Later werkt hij weer in zijn eigen atelier. Privé begint hij een affaire met de vrouw van zijn neef. Na zijn dood kreeg Almeida Júnior in 1899 de titel "Nationale Schilder van Brazilië".
Pagina 1 / 1