Sinds mensenheugenis houden mensen zich bezig met het heelal, de sterrenhemel en de rol die de aarde in de kosmos speelt. In de loop der eeuwen zijn er verschillende wereldsystemen ontwikkeld en vervolgens door wetenschappers verworpen: Van het geocentrische wereldbeeld uit de oudheid, dat Claudius Ptolemaeus wiskundig ontwikkelde, tot het heliocentrische wereldbeeld van Nicolaus Copernicus en Johannes Kepler. Deze wereldbeelden werden ook overgenomen en esthetisch omgewerkt in de kunst. De beroemdste verzameling van dergelijke voorstellingen is waarschijnlijk de "Harmonia Macrocosmica", een rijk geïllustreerde hemelatlas met kunstwerken van Andreas Cellarius.
Andreas Keller of Andreas Cellarius, zoals zijn gelatiniseerde naam luidt, was een Duits astronoom, wiskundige en kosmograaf die actief was in de barokperiode. Hij bracht het grootste deel van zijn leven in de Nederlanden door, waar hij waarschijnlijk al in de jaren 1620 met zijn werk aan de hemelatlas begon. De productie van globes en nauwkeurige kaarten had in de Nederlanden al een lange traditie en het was dan ook een Vlaamse drukker, Johannes Janssonius, die in 1660 de "Harmonia Macrocosmica" publiceerde als supplement bij zijn "Atlas Novus absolutissimus". Dit betekende de voltooiing van de atlas van de aarde en de hemelen, die al was gepland door de beroemde cartograaf Gerhard Mercator. In de atlas is de ontwikkeling van de wereldbeelden en systemen van Claudius Ptolemaeus, Nicolaus Copernicus en Tycho Brahe te zien op zeer uitvoerig ontworpen en gekleurde koperplaten. Bovendien bevat de atlas nog eens acht koperen platen met sterrenbeelden volgens christelijke en klassieke interpretaties.
In 1708 werd de atlas opnieuw uitgegeven, ditmaal door de uitgevers Gerard Valk en Petrus Schenk. Daarin zijn de uitgebreide tekstgedeelten die in de eerste publicatie nog te vinden waren, achterwege gelaten. Deze uitgave is nu in het bezit van het Deutsches Museum in München. Tegenwoordig wordt de sterrenatlas niet alleen beschouwd als een van de spectaculairste kunstwerken uit de geschiedenis van de astronomie, maar wordt hij ook vaak de "Atlas van Cellarius" genoemd. En ook al zijn de werken astronomisch gezien verouderd, ze getuigen nog steeds van groot artistiek vakmanschap en geven blijk van een poëtische beeldtaal. Sommige gravures uit het boek zijn zelfs tentoongesteld in de vorm van grootformaat metalen panelen voor wanddecoratie in het metrostation Kopernikusstraße in Hannover.
Naast zijn bekendste werk zijn ook andere gravures en gravures van zijn hand bewaard gebleven die handelen over astronomie en het werk van wetenschappers, bijvoorbeeld "Astronomen kijken door een telescoop", maar ook over christelijke motieven, bijvoorbeeld "Petrus verloochent Christus". Cellarius publiceerde ook "Architectura Militaris", een werk over de bouw van forten, in 1645, en "Regni Poloniae", een regionale geografie van Polen, in 1652. De thematische verscheidenheid van zijn publicaties maakt hem tot een typische geleerde van de barokperiode. Ter nagedachtenis aan Andreas Cellarius werd in 2008 de asteroïde 12618 Cellarius naar hem genoemd.
Sinds mensenheugenis houden mensen zich bezig met het heelal, de sterrenhemel en de rol die de aarde in de kosmos speelt. In de loop der eeuwen zijn er verschillende wereldsystemen ontwikkeld en vervolgens door wetenschappers verworpen: Van het geocentrische wereldbeeld uit de oudheid, dat Claudius Ptolemaeus wiskundig ontwikkelde, tot het heliocentrische wereldbeeld van Nicolaus Copernicus en Johannes Kepler. Deze wereldbeelden werden ook overgenomen en esthetisch omgewerkt in de kunst. De beroemdste verzameling van dergelijke voorstellingen is waarschijnlijk de "Harmonia Macrocosmica", een rijk geïllustreerde hemelatlas met kunstwerken van Andreas Cellarius.
Andreas Keller of Andreas Cellarius, zoals zijn gelatiniseerde naam luidt, was een Duits astronoom, wiskundige en kosmograaf die actief was in de barokperiode. Hij bracht het grootste deel van zijn leven in de Nederlanden door, waar hij waarschijnlijk al in de jaren 1620 met zijn werk aan de hemelatlas begon. De productie van globes en nauwkeurige kaarten had in de Nederlanden al een lange traditie en het was dan ook een Vlaamse drukker, Johannes Janssonius, die in 1660 de "Harmonia Macrocosmica" publiceerde als supplement bij zijn "Atlas Novus absolutissimus". Dit betekende de voltooiing van de atlas van de aarde en de hemelen, die al was gepland door de beroemde cartograaf Gerhard Mercator. In de atlas is de ontwikkeling van de wereldbeelden en systemen van Claudius Ptolemaeus, Nicolaus Copernicus en Tycho Brahe te zien op zeer uitvoerig ontworpen en gekleurde koperplaten. Bovendien bevat de atlas nog eens acht koperen platen met sterrenbeelden volgens christelijke en klassieke interpretaties.
In 1708 werd de atlas opnieuw uitgegeven, ditmaal door de uitgevers Gerard Valk en Petrus Schenk. Daarin zijn de uitgebreide tekstgedeelten die in de eerste publicatie nog te vinden waren, achterwege gelaten. Deze uitgave is nu in het bezit van het Deutsches Museum in München. Tegenwoordig wordt de sterrenatlas niet alleen beschouwd als een van de spectaculairste kunstwerken uit de geschiedenis van de astronomie, maar wordt hij ook vaak de "Atlas van Cellarius" genoemd. En ook al zijn de werken astronomisch gezien verouderd, ze getuigen nog steeds van groot artistiek vakmanschap en geven blijk van een poëtische beeldtaal. Sommige gravures uit het boek zijn zelfs tentoongesteld in de vorm van grootformaat metalen panelen voor wanddecoratie in het metrostation Kopernikusstraße in Hannover.
Naast zijn bekendste werk zijn ook andere gravures en gravures van zijn hand bewaard gebleven die handelen over astronomie en het werk van wetenschappers, bijvoorbeeld "Astronomen kijken door een telescoop", maar ook over christelijke motieven, bijvoorbeeld "Petrus verloochent Christus". Cellarius publiceerde ook "Architectura Militaris", een werk over de bouw van forten, in 1645, en "Regni Poloniae", een regionale geografie van Polen, in 1652. De thematische verscheidenheid van zijn publicaties maakt hem tot een typische geleerde van de barokperiode. Ter nagedachtenis aan Andreas Cellarius werd in 2008 de asteroïde 12618 Cellarius naar hem genoemd.
Pagina 1 / 2