Het in opdracht gemaakte schilderij uit de 18e eeuw diende voor een groot deel voor de sociale verbeelding. De picturale representatie van al diegenen die in officiële functies waren, is bijna onmogelijk te negeren. En toch zijn de kunstenaars erin geslaagd hun persoonlijkheid te karakteriseren, althans tot op zekere hoogte, hetzij door de kenmerken van hun kleding, hetzij door hun sfeer of door hun connectie met andere mensen of bijzondere objecten.
De portretten van Antoine de Favray zijn voornamelijk documenten. Ze tonen gebeurtenissen en portretten, documenteren officiële gebeurtenissen en de aanwezigheid van gerenommeerde persoonlijkheden. Maar ook genrethema's maakten deel uit van zijn repertoire, evenals enkele landschapsvoorstellingen als uitzicht op zijn verblijfplaatsen. Qua picturale expressie zijn deze werken rococo in stijl, maar hier en daar zijn er tekenen van een classicistische en sobere schilderstijl te onderscheiden. de Favray's schilderijen hebben weinig gemeen met de historiserende en mythologische thema's van zijn leraar Jean-François de Troy, die echter wel in overeenstemming was met de artistieke smaak in Frankrijk. De Troy was directeur van de Académie de France in Rome, die bedoeld was om jonge kunstenaars in staat te stellen Italiaanse kunstschatten te bestuderen. In 1738 vervoegde de Favray zijn leraar en reisde naar Rome. Daar ontmoette hij leden van de Orde van Malta, met wie hij in 1744 naar Malta verhuisde. De schilder identificeerde zich duidelijk met hun idealen en werd in 1751 zelf een ridder van de orde en hun portrettist. De ligging van Malta in de Middellandse Zee heeft de nabijheid van het Ottomaanse Rijk lange tijd bepaald. Het was beslissend voor de acties van de Christelijke Maltezen tegen de Islam. De ridders namen systematisch moslimschepen onder hun controle en maakten de bemanning tot slaaf. Tijdens deze acties kwam de Favray in 1762 naar Constantinopel, waar hij de Franse ambassadeur, de Comte de Vergennes, ontmoette. In tal van werken documenteerde de kunstenaar het officiële optreden van de ambassadeur, maar ook van islamitische hoogwaardigheidsbekleders. Op deze manier droeg hij ertoe bij dat de Oriënt het middelpunt van de belangstelling van de Westerse wereld werd.
Het oriëntalisme in de kunst van de late 18e en 19e eeuw, waarvoor de Favray als een van de voorlopers moet worden beschouwd, kwam echter weinig overeen met de werkelijkheid. Het zijn nogal romantiserende ideeën die hier aan het licht zijn gekomen. Het exotische en het sensuele waren de thema's en leidden tot voorstellingen zoals te zien is in de tijdgenoten van de Favray, François Boucher (1703 - 1770) en Jea-Honore Fragonard (1732 - 1806). Ook bij de Favray is de visuele expressie van deze artistieke fase vaak terug te vinden in schilderkunstige voorstellingen waarin Europeanen als Vergennes en zijn vrouw in oosterse kledij zijn afgebeeld. Twee van de bekende ontwerpen van de kunstenaar dateren uit 1766 en 1768, maar zulke niet-authentieke opvattingen werden toch de belichaming van de oosterse cultuur in Europa.
Het in opdracht gemaakte schilderij uit de 18e eeuw diende voor een groot deel voor de sociale verbeelding. De picturale representatie van al diegenen die in officiële functies waren, is bijna onmogelijk te negeren. En toch zijn de kunstenaars erin geslaagd hun persoonlijkheid te karakteriseren, althans tot op zekere hoogte, hetzij door de kenmerken van hun kleding, hetzij door hun sfeer of door hun connectie met andere mensen of bijzondere objecten.
De portretten van Antoine de Favray zijn voornamelijk documenten. Ze tonen gebeurtenissen en portretten, documenteren officiële gebeurtenissen en de aanwezigheid van gerenommeerde persoonlijkheden. Maar ook genrethema's maakten deel uit van zijn repertoire, evenals enkele landschapsvoorstellingen als uitzicht op zijn verblijfplaatsen. Qua picturale expressie zijn deze werken rococo in stijl, maar hier en daar zijn er tekenen van een classicistische en sobere schilderstijl te onderscheiden. de Favray's schilderijen hebben weinig gemeen met de historiserende en mythologische thema's van zijn leraar Jean-François de Troy, die echter wel in overeenstemming was met de artistieke smaak in Frankrijk. De Troy was directeur van de Académie de France in Rome, die bedoeld was om jonge kunstenaars in staat te stellen Italiaanse kunstschatten te bestuderen. In 1738 vervoegde de Favray zijn leraar en reisde naar Rome. Daar ontmoette hij leden van de Orde van Malta, met wie hij in 1744 naar Malta verhuisde. De schilder identificeerde zich duidelijk met hun idealen en werd in 1751 zelf een ridder van de orde en hun portrettist. De ligging van Malta in de Middellandse Zee heeft de nabijheid van het Ottomaanse Rijk lange tijd bepaald. Het was beslissend voor de acties van de Christelijke Maltezen tegen de Islam. De ridders namen systematisch moslimschepen onder hun controle en maakten de bemanning tot slaaf. Tijdens deze acties kwam de Favray in 1762 naar Constantinopel, waar hij de Franse ambassadeur, de Comte de Vergennes, ontmoette. In tal van werken documenteerde de kunstenaar het officiële optreden van de ambassadeur, maar ook van islamitische hoogwaardigheidsbekleders. Op deze manier droeg hij ertoe bij dat de Oriënt het middelpunt van de belangstelling van de Westerse wereld werd.
Het oriëntalisme in de kunst van de late 18e en 19e eeuw, waarvoor de Favray als een van de voorlopers moet worden beschouwd, kwam echter weinig overeen met de werkelijkheid. Het zijn nogal romantiserende ideeën die hier aan het licht zijn gekomen. Het exotische en het sensuele waren de thema's en leidden tot voorstellingen zoals te zien is in de tijdgenoten van de Favray, François Boucher (1703 - 1770) en Jea-Honore Fragonard (1732 - 1806). Ook bij de Favray is de visuele expressie van deze artistieke fase vaak terug te vinden in schilderkunstige voorstellingen waarin Europeanen als Vergennes en zijn vrouw in oosterse kledij zijn afgebeeld. Twee van de bekende ontwerpen van de kunstenaar dateren uit 1766 en 1768, maar zulke niet-authentieke opvattingen werden toch de belichaming van de oosterse cultuur in Europa.
Pagina 1 / 1