Het licht wordt gereflecteerd in het water, fonkelt door een bladerdak en je voelt letterlijk de wind die het riet zachtjes aan de kant schuift. De schilderijen van de Zwitserse schilder Arnold Böcklin zijn zo krachtig en meesterlijk uitgedrukt dat men graag urenlang voor zijn meesterwerken zou willen zitten. Beperkt maar toch expressief, dat was zijn kracht en het is niet voor niets dat hij wordt beschouwd als een van de grondleggers van het Symbolisme.
Arnold Böcklin werd in 1827 in Bazel geboren en was al als jongeman verstrikt in een ononderbroken reislust, die hem pas na zijn dood zou verlaten. Na zijn opleiding in Düsseldorf bracht hij lange tijd door in België en Nederland, in Parijs in het Louvre of in het oude Rome. Elk verblijf liet een blijvende indruk achter en had een bijzondere impact op zijn kunstwerken. Terwijl zijn eerste schilderijen werden gekenmerkt door rustige landschapsschilderingen, waarin gedempte kleuren, een zachte bries en knipogende zonnestralen de boventoon voeren, veranderde zijn stijl later in het overcompenserende ideaal van de antiek-mythologische kunst. In plaats van groene heuvels en kleurrijke bomen kwamen donkere motieven zoals ruïnes, oorlogen, de dood en de pest steeds meer naar voren.
Böcklin werd onder meer beïnvloed door zijn reizen en talrijke verplaatsingen van de ene levendige Europese stad naar de andere, wat vooral tot uiting kwam in zijn liefde voor de landschapsschilderkunst. De paradigmaverschuiving in Europa in die tijd naar groeiend nationalisme en imperialisme in combinatie met oorlogen en epidemieën en persoonlijke lotgevallen had echter ook een beslissende invloed op Böcklin. Samen met zijn vrouw en muze Angela Pascucci beviel hij van veertien kinderen, waarvan er acht op jonge leeftijd zijn overleden. Foto's zoals zijn werk "Zelfportret met de rommelende dood" getuigen van zijn verdriet en de depressie van deze verliezen. Daarbovenop kwamen nog financiële problemen, dreigende armoede en artistieke tegenslagen.
Met "Pan in the Reeds" in 1859 brak hij eindelijk door en markeerde hij het begin van zijn transformatie van landschapsimpressionisme naar mythische symboliek, die hij met zijn werk in zijn creatieve periode beslissend heeft beïnvloed. Of het nu gaat om idyllische landschappen of stormachtige mythische en religieuze motieven, Böcklin hield van het spel van licht en schaduw, van licht en donker tussen planten, bomen, water en rotsen. Hij verwerkte sociale en politieke gebeurtenissen in Europa in die tijd in uitingen van diepe mythologie zoals in "A Murderer Persecuted by Furies" of "Centaur Fight" in 1873, dat wordt geïnterpreteerd als zijn emblematische hedendaagse uitdrukking van de Frans-Pruisische oorlog. Böcklins werken waren in die tijd niet bij iedereen populair, veel critici vonden zijn schilderijen te "luidruchtig" of "schreeuwend" of waren geschokt door de "beledigende" motieven. Toch wist Böcklin tijdens zijn leven aandacht en erkenning te krijgen in heel Europa met zijn kunstwerken en kon hij zich op 68-jarige leeftijd vestigen in de Italiaanse stad Florence, waar hij op 18 januari 1901 overleed.
Het licht wordt gereflecteerd in het water, fonkelt door een bladerdak en je voelt letterlijk de wind die het riet zachtjes aan de kant schuift. De schilderijen van de Zwitserse schilder Arnold Böcklin zijn zo krachtig en meesterlijk uitgedrukt dat men graag urenlang voor zijn meesterwerken zou willen zitten. Beperkt maar toch expressief, dat was zijn kracht en het is niet voor niets dat hij wordt beschouwd als een van de grondleggers van het Symbolisme.
Arnold Böcklin werd in 1827 in Bazel geboren en was al als jongeman verstrikt in een ononderbroken reislust, die hem pas na zijn dood zou verlaten. Na zijn opleiding in Düsseldorf bracht hij lange tijd door in België en Nederland, in Parijs in het Louvre of in het oude Rome. Elk verblijf liet een blijvende indruk achter en had een bijzondere impact op zijn kunstwerken. Terwijl zijn eerste schilderijen werden gekenmerkt door rustige landschapsschilderingen, waarin gedempte kleuren, een zachte bries en knipogende zonnestralen de boventoon voeren, veranderde zijn stijl later in het overcompenserende ideaal van de antiek-mythologische kunst. In plaats van groene heuvels en kleurrijke bomen kwamen donkere motieven zoals ruïnes, oorlogen, de dood en de pest steeds meer naar voren.
Böcklin werd onder meer beïnvloed door zijn reizen en talrijke verplaatsingen van de ene levendige Europese stad naar de andere, wat vooral tot uiting kwam in zijn liefde voor de landschapsschilderkunst. De paradigmaverschuiving in Europa in die tijd naar groeiend nationalisme en imperialisme in combinatie met oorlogen en epidemieën en persoonlijke lotgevallen had echter ook een beslissende invloed op Böcklin. Samen met zijn vrouw en muze Angela Pascucci beviel hij van veertien kinderen, waarvan er acht op jonge leeftijd zijn overleden. Foto's zoals zijn werk "Zelfportret met de rommelende dood" getuigen van zijn verdriet en de depressie van deze verliezen. Daarbovenop kwamen nog financiële problemen, dreigende armoede en artistieke tegenslagen.
Met "Pan in the Reeds" in 1859 brak hij eindelijk door en markeerde hij het begin van zijn transformatie van landschapsimpressionisme naar mythische symboliek, die hij met zijn werk in zijn creatieve periode beslissend heeft beïnvloed. Of het nu gaat om idyllische landschappen of stormachtige mythische en religieuze motieven, Böcklin hield van het spel van licht en schaduw, van licht en donker tussen planten, bomen, water en rotsen. Hij verwerkte sociale en politieke gebeurtenissen in Europa in die tijd in uitingen van diepe mythologie zoals in "A Murderer Persecuted by Furies" of "Centaur Fight" in 1873, dat wordt geïnterpreteerd als zijn emblematische hedendaagse uitdrukking van de Frans-Pruisische oorlog. Böcklins werken waren in die tijd niet bij iedereen populair, veel critici vonden zijn schilderijen te "luidruchtig" of "schreeuwend" of waren geschokt door de "beledigende" motieven. Toch wist Böcklin tijdens zijn leven aandacht en erkenning te krijgen in heel Europa met zijn kunstwerken en kon hij zich op 68-jarige leeftijd vestigen in de Italiaanse stad Florence, waar hij op 18 januari 1901 overleed.
Pagina 1 / 3