François-Pascal Simon werd in Rome geboren, maar door zijn Franse vader kwam hij al vroeg naar Parijs, waar hij op 13-jarige leeftijd begon met een opleiding tot beeldhouwer bij Augustin Paiou. Hij had echter meer plezier in het schilderen, dus ging hij naar de middelmatige Franse schilder Albert Victor Eugène Brenet en verhuisde uiteindelijk naar het atelier van de historieschilder Jacques Louis David, die een briljant succes had en waar een aantal ontluikende schilders zich omheen verzamelden.
Simon reisde regelmatig naar Rome, maar keerde altijd snel terug naar Parijs, anders zou hij op de emigrantenlijst zijn gezet. Bij zijn terugkeer staat hij plotseling oog in oog met de Franse Revolutie, waarin zijn familie verarmd is. Zijn Italiaanse moeder was overleden en hij moest zorgen voor zijn twee broers en zijn jonge tante die hij kort daarna trouwde. Het was precies in die tijd dat de gebroeders Didot, die toen secretaresses waren en die tekeningen nodig hadden voor de editie van Virgil, in beeld kwamen, waarvan ze hoopten dat David ze zou leveren, maar die Simon en Anne Louis Girodet Roucy Trioson aanraadden, die de tekeningen naar volle tevredenheid produceerden, en die uiteindelijk bescherming kregen. Simon schilderde vervolgens vrij kleine portretten, waarin hij zijn eigen stijl probeerde te vinden om zich van David te onderscheiden. Simon, bijvoorbeeld, behandelde het onderwerp Cupido en de psyche op een nogal naïeve manier. Zijn schilderij was minder grondig in uitvoering en leek nog steeds op David's stijl van expressie. Zijn pogingen om zijn stijl te veranderen werden zwaar bekritiseerd omdat zijn schilderijen koud en droog leken.
Br/>
Hij schilderde een van de bekendere schilderijen "Ingang van Hendrik IV" in 1816, die nu in het Louvre tegenover het slagveld hangt. Het schilderij toont zich op een hoog niveau van kunst. Simon vond uiteindelijk zijn eigen weg, waarin hij de waarheid, de levendigheid en de serieuze grootsheid zonder kunstmatige pracht en praal uitbeeldde. Hij toont zich vrij van alle affectatie, met krachtige kleuren. Ten laatste na dit schilderij zat Simon op ieders lippen en werd hij door koning Lodewijk XVIII veredeld tot baron Gérard. Daarnaast kreeg hij een functie als koninklijk hofschilder. Vanaf dat moment schilderde hij veel portretten van beroemde mensen zoals Napoleon of koning Lodewijk XVIII, die hij meesterlijk in beeld bracht.
François-Pascal Simon werd in Rome geboren, maar door zijn Franse vader kwam hij al vroeg naar Parijs, waar hij op 13-jarige leeftijd begon met een opleiding tot beeldhouwer bij Augustin Paiou. Hij had echter meer plezier in het schilderen, dus ging hij naar de middelmatige Franse schilder Albert Victor Eugène Brenet en verhuisde uiteindelijk naar het atelier van de historieschilder Jacques Louis David, die een briljant succes had en waar een aantal ontluikende schilders zich omheen verzamelden.
Simon reisde regelmatig naar Rome, maar keerde altijd snel terug naar Parijs, anders zou hij op de emigrantenlijst zijn gezet. Bij zijn terugkeer staat hij plotseling oog in oog met de Franse Revolutie, waarin zijn familie verarmd is. Zijn Italiaanse moeder was overleden en hij moest zorgen voor zijn twee broers en zijn jonge tante die hij kort daarna trouwde. Het was precies in die tijd dat de gebroeders Didot, die toen secretaresses waren en die tekeningen nodig hadden voor de editie van Virgil, in beeld kwamen, waarvan ze hoopten dat David ze zou leveren, maar die Simon en Anne Louis Girodet Roucy Trioson aanraadden, die de tekeningen naar volle tevredenheid produceerden, en die uiteindelijk bescherming kregen. Simon schilderde vervolgens vrij kleine portretten, waarin hij zijn eigen stijl probeerde te vinden om zich van David te onderscheiden. Simon, bijvoorbeeld, behandelde het onderwerp Cupido en de psyche op een nogal naïeve manier. Zijn schilderij was minder grondig in uitvoering en leek nog steeds op David's stijl van expressie. Zijn pogingen om zijn stijl te veranderen werden zwaar bekritiseerd omdat zijn schilderijen koud en droog leken.
Br/>
Hij schilderde een van de bekendere schilderijen "Ingang van Hendrik IV" in 1816, die nu in het Louvre tegenover het slagveld hangt. Het schilderij toont zich op een hoog niveau van kunst. Simon vond uiteindelijk zijn eigen weg, waarin hij de waarheid, de levendigheid en de serieuze grootsheid zonder kunstmatige pracht en praal uitbeeldde. Hij toont zich vrij van alle affectatie, met krachtige kleuren. Ten laatste na dit schilderij zat Simon op ieders lippen en werd hij door koning Lodewijk XVIII veredeld tot baron Gérard. Daarnaast kreeg hij een functie als koninklijk hofschilder. Vanaf dat moment schilderde hij veel portretten van beroemde mensen zoals Napoleon of koning Lodewijk XVIII, die hij meesterlijk in beeld bracht.
Pagina 1 / 2