Bartolomeo Passarotti had een belangrijke reputatie opgebouwd als schilder en etser in Renaissance-Italië. Hij wordt vooral gezien als een protagonist van het cinquecento als een manier om het voor de periode in de schilderkunst typische concept van schoonheid uit te beelden.
Er is bijna geen informatie over de eeuwen van Bartolomeo Passarotti's jeugd; het eerste bewijs van zijn carrière gaat terug tot 1551, toen hij zijn geboorteplaats Bologna verliet om in Rome te studeren en te werken met de laat-renaissance architect Jacopo Barozzi da Vignola en de maniëristische schilder Taddeo Zuccari. In die tijd werd hij beïnvloed door de gestructureerde aanpak van de architect en zijn focus op de individuele artistieke stijl met een grillige en gespannen stijl. Terugkomend op Bologna opende Bartolomeo Passarotti in 1565 zijn eigen grote werkplaats. In de schilderkunst heeft hij de stijl van de zogenaamde Venetiaanse school gecultiveerd met speciale aandacht voor kleur. Passarotti heeft onder andere de schilder en graveur Agostino Carracci opgeleid. Tegelijkertijd schilderde hij stillevens, portretten en religieuze motieven, die vandaag de dag vooral te zien zijn in de kerken van Bologna, bijvoorbeeld in de Basiliek van San Giacomo Maggiore.
Passarotti's portretten worden beschouwd als een uitdrukking van de beginnende barok in de kunst, die echter gebaseerd is op de tradities van de Renaissance. In die tijd werd Passarotti artistiek beïnvloed door Girolamo Francesco Maria Mazzola, genaamd Parmigianino en door Antonio da Correggio. Het waren juist zijn portretten die Bartolomeo Passarotti hielpen de reputatie te verwerven de belangrijkste portretschilder van Bologna te zijn in de late 16de eeuw. Hij maakte gebruik van een bijzonder charmant kleurgebruik - wat echter kenmerkend werd, was de uiterst levendige kunst van het karakteriseren, een opmerkelijk kenmerk van het cinquecento in de Italiaanse kunst van die tijd.
In zijn voorstellingen cultiveerde de meester het concept van de schoonheid van het Italiaanse Cinquecento. De cinquecentostijl wordt beschouwd als een verdere ontwikkeling van het quattrocento met zijn sobere, bescheiden voorstellingen tot stralend uitgewerkte motieven. Zo wijdde Bartolomeo Passerotti zich enerzijds aan mythologische en religieuze thema's en anderzijds aan een levensechte portretkunst met de weergave van volkstypes uit het echte leven. De bepaalde pathos waarmee de representatie werd begrepen, kan niet over het hoofd worden gezien. Kenmerkend voor zijn latere portretschilderij is onder meer een levendig handenspel. Het verlevendigt de actie tot aan de dramatische. Daarnaast boeit Bartolomeo Passarotti met zijn zorgvuldig uitgewerkte fysionomie, zowel in de religieuze voorstellingen als in de kenmerkende beelden van de mensen van zijn tijd.
Bartolomeo Passarotti had een belangrijke reputatie opgebouwd als schilder en etser in Renaissance-Italië. Hij wordt vooral gezien als een protagonist van het cinquecento als een manier om het voor de periode in de schilderkunst typische concept van schoonheid uit te beelden.
Er is bijna geen informatie over de eeuwen van Bartolomeo Passarotti's jeugd; het eerste bewijs van zijn carrière gaat terug tot 1551, toen hij zijn geboorteplaats Bologna verliet om in Rome te studeren en te werken met de laat-renaissance architect Jacopo Barozzi da Vignola en de maniëristische schilder Taddeo Zuccari. In die tijd werd hij beïnvloed door de gestructureerde aanpak van de architect en zijn focus op de individuele artistieke stijl met een grillige en gespannen stijl. Terugkomend op Bologna opende Bartolomeo Passarotti in 1565 zijn eigen grote werkplaats. In de schilderkunst heeft hij de stijl van de zogenaamde Venetiaanse school gecultiveerd met speciale aandacht voor kleur. Passarotti heeft onder andere de schilder en graveur Agostino Carracci opgeleid. Tegelijkertijd schilderde hij stillevens, portretten en religieuze motieven, die vandaag de dag vooral te zien zijn in de kerken van Bologna, bijvoorbeeld in de Basiliek van San Giacomo Maggiore.
Passarotti's portretten worden beschouwd als een uitdrukking van de beginnende barok in de kunst, die echter gebaseerd is op de tradities van de Renaissance. In die tijd werd Passarotti artistiek beïnvloed door Girolamo Francesco Maria Mazzola, genaamd Parmigianino en door Antonio da Correggio. Het waren juist zijn portretten die Bartolomeo Passarotti hielpen de reputatie te verwerven de belangrijkste portretschilder van Bologna te zijn in de late 16de eeuw. Hij maakte gebruik van een bijzonder charmant kleurgebruik - wat echter kenmerkend werd, was de uiterst levendige kunst van het karakteriseren, een opmerkelijk kenmerk van het cinquecento in de Italiaanse kunst van die tijd.
In zijn voorstellingen cultiveerde de meester het concept van de schoonheid van het Italiaanse Cinquecento. De cinquecentostijl wordt beschouwd als een verdere ontwikkeling van het quattrocento met zijn sobere, bescheiden voorstellingen tot stralend uitgewerkte motieven. Zo wijdde Bartolomeo Passerotti zich enerzijds aan mythologische en religieuze thema's en anderzijds aan een levensechte portretkunst met de weergave van volkstypes uit het echte leven. De bepaalde pathos waarmee de representatie werd begrepen, kan niet over het hoofd worden gezien. Kenmerkend voor zijn latere portretschilderij is onder meer een levendig handenspel. Het verlevendigt de actie tot aan de dramatische. Daarnaast boeit Bartolomeo Passarotti met zijn zorgvuldig uitgewerkte fysionomie, zowel in de religieuze voorstellingen als in de kenmerkende beelden van de mensen van zijn tijd.
Pagina 1 / 1