Het overweldigende succes van Carl Blechen als schilder lag niet noodzakelijkerwijs in zijn wieg: zijn ouders hadden helemaal niets met kunst of schilderkunst. Zijn vader was belastingambtenaar en het gezin leefde in bescheiden omstandigheden. Carl Blechen werd in 1798 in Berlijn geboren. Tijdens zijn tijd op het Gymnasium kreeg hij les van de bekende schilder Ch. G. Lemmrich, die zijn potentieel herkende. Helaas hadden Blechens ouders niet de middelen om hun zoon te laten studeren, zodat hij in de leer ging als bankbediende en ook in dit beroep werkzaam was. Daarnaast wijdde hij zich echter altijd aan de schilderkunst. Uiteindelijk ging hij op 24-jarige leeftijd studeren aan de Berlijnse Kunstacademie. Na zijn studie kreeg hij een vaste baan als decoratieschilder bij het Königsstädtisches Theater in Berlijn, maar verloor deze weer door persoonlijke ruzies. Hij werd freelance kunstenaar en reisde langs de Baltische kust en vooral door Italië. Hij nam meer dan 500 schetsen mee naar huis, waaruit hij zijn schilderijen creëerde.
Hij kwam in de belangstelling en op 33-jarige leeftijd werd hij benoemd tot professor in de landschapsschilderkunst aan de Berlijnse Academie. Hij bleef reizen, schilderen en lesgeven, maar zijn afnemende gezondheid werd steeds duidelijker. Hij had ernstige psychische problemen en leed aan terugkerende depressies. Uiteindelijk kreeg hij verlof van de Academie. Zijn laatste reis voerde hem naar Dresden en het was van daaruit dat zijn laatste tekening werd gemaakt. Hij stierf op 23 juli 1840 in een geestesstoornis.
Ons idee van romantiek in de schilderkunst is gevormd door Caspar David Friedrich en omvat wildromantische landschappen, dramatische stemmingen, knoestige bomen en verweerde kastelen. Al deze ingrediënten zijn ook terug te vinden in het werk van Carl Blechen, maar in tegenstelling tot de vroege romantici creëerde hij geen sprookjesachtige of heroïsche decors. Zijn landschappen verbeelden de werkelijkheid, zijn drastischer en tegelijkertijd soberder. In zijn licht- en kleureffecten bereikt hij stemmingen die al aan de impressionisten doen denken. Deze manier van afbeelden van de natuur was destijds nogal controversieel, maar zijn werk was baanbrekend.
Het overweldigende succes van Carl Blechen als schilder lag niet noodzakelijkerwijs in zijn wieg: zijn ouders hadden helemaal niets met kunst of schilderkunst. Zijn vader was belastingambtenaar en het gezin leefde in bescheiden omstandigheden. Carl Blechen werd in 1798 in Berlijn geboren. Tijdens zijn tijd op het Gymnasium kreeg hij les van de bekende schilder Ch. G. Lemmrich, die zijn potentieel herkende. Helaas hadden Blechens ouders niet de middelen om hun zoon te laten studeren, zodat hij in de leer ging als bankbediende en ook in dit beroep werkzaam was. Daarnaast wijdde hij zich echter altijd aan de schilderkunst. Uiteindelijk ging hij op 24-jarige leeftijd studeren aan de Berlijnse Kunstacademie. Na zijn studie kreeg hij een vaste baan als decoratieschilder bij het Königsstädtisches Theater in Berlijn, maar verloor deze weer door persoonlijke ruzies. Hij werd freelance kunstenaar en reisde langs de Baltische kust en vooral door Italië. Hij nam meer dan 500 schetsen mee naar huis, waaruit hij zijn schilderijen creëerde.
Hij kwam in de belangstelling en op 33-jarige leeftijd werd hij benoemd tot professor in de landschapsschilderkunst aan de Berlijnse Academie. Hij bleef reizen, schilderen en lesgeven, maar zijn afnemende gezondheid werd steeds duidelijker. Hij had ernstige psychische problemen en leed aan terugkerende depressies. Uiteindelijk kreeg hij verlof van de Academie. Zijn laatste reis voerde hem naar Dresden en het was van daaruit dat zijn laatste tekening werd gemaakt. Hij stierf op 23 juli 1840 in een geestesstoornis.
Ons idee van romantiek in de schilderkunst is gevormd door Caspar David Friedrich en omvat wildromantische landschappen, dramatische stemmingen, knoestige bomen en verweerde kastelen. Al deze ingrediënten zijn ook terug te vinden in het werk van Carl Blechen, maar in tegenstelling tot de vroege romantici creëerde hij geen sprookjesachtige of heroïsche decors. Zijn landschappen verbeelden de werkelijkheid, zijn drastischer en tegelijkertijd soberder. In zijn licht- en kleureffecten bereikt hij stemmingen die al aan de impressionisten doen denken. Deze manier van afbeelden van de natuur was destijds nogal controversieel, maar zijn werk was baanbrekend.
Pagina 1 / 1