Carl Morgenstern werd geboren in een artistieke familie, zijn vader Johann Friedrich Morgenstern was een bekende Frankfurtse landschaps-, architectuur- en schilderijenrestaurateur en zijn vader was ook actief als kerkschilder - net als de generaties voor hem. De familie heeft zelfs een boek waarin foto's en tekeningen van de familieleden zijn opgenomen sinds 1800. Dus ook die van Carl, die als kind en tiener van zijn vader leerde schilderen en tekenen.
Op 21-jarige leeftijd verhuist Morgenstern van Frankfurt am Main naar München, waar hij les krijgt van de landschapsschilder Carl Rottmann. Zijn diepste inspiratie moet echter komen van het reizen, vooral in Italië, waar hij drie jaar woont voor studiedoeleinden. Hij bezoekt Rome, Pompeii, Napels, de Amalfikust en Sicilië en blijft gefascineerd door de blauwe tinten van de zee en de lucht. Ook korte reizen naar Nederland, Frankrijk en Zwitserland vinden inspiratie in zijn werk. In tegenstelling tot de familietraditie van het ouderwets schilderen in de stijl van de 18e eeuw, wijdde Carl zich aan de romantische periode. Zijn romantische, lichtgevulde landschappen leverden hem de naam "Italianist" op en hij werd bekend door zijn schetsen en schilderijen van Italië. Vanwege zijn vriendschappen met andere Duitse landschapsschilders zoals Jakob Fürchtegott Dielmann, Richard Fresenius en Josefine Schalk wordt Morgenstern vaak gerekend tot de Kronbergse schilderskolonie, een van de vroegste kunstenaarskolonies in Duitsland. Hij keerde terug naar huis uit Italië en bleef daar voornamelijk tot zijn dood. Hij wijdde zich steeds meer aan de stad en haar omgeving. Een van zijn belangrijkste werken is "Blick auf Frankfurt am Main von Westen" (Gezicht op Frankfurt am Main vanuit het Westen) uit 1850, dat hem door de Senaat werd opgedragen. Ook motieven uit de Rijn en het Taunusgebergte komen veelvuldig voor in zijn werken. De reden voor zijn terugkeer naar meer traditionele stijlen en motieven zou de familietraditie kunnen zijn, maar waarschijnlijker is dat hij de smaak van de tijd wilde ontmoeten en de eindjes aan elkaar wilde knopen. Zijn werken werden goed ontvangen en hij kreeg in 1866 de titel van hoogleraar. Ook qua verkoopcijfers overtrof hij zijn voorouders.
Carl Morgenstern stierf op 81-jarige leeftijd in zijn woonplaats en kreeg een eregraf op de belangrijkste begraafplaats van Frankfurt. Veel van zijn kunstwerken zijn nu in particuliere handen, het Frankfurtse schilderij uit 1850 behoort tot de Bethmann-bankiersfamilie. Hij maakte er op verzoek van de politicus Eduard Souchay een klein exemplaar van; vandaag is het te vinden in het Städelsches Kunstinstitut. Zoals de familietraditie het zou hebben, werd de schildersdynastie voortgezet en werd ook zijn zoon Friedrich Ernst schilder. Carl blijft een van de belangrijkste Frankfurtse (landschaps)schilders van de 19e eeuw.
Carl Morgenstern werd geboren in een artistieke familie, zijn vader Johann Friedrich Morgenstern was een bekende Frankfurtse landschaps-, architectuur- en schilderijenrestaurateur en zijn vader was ook actief als kerkschilder - net als de generaties voor hem. De familie heeft zelfs een boek waarin foto's en tekeningen van de familieleden zijn opgenomen sinds 1800. Dus ook die van Carl, die als kind en tiener van zijn vader leerde schilderen en tekenen.
Op 21-jarige leeftijd verhuist Morgenstern van Frankfurt am Main naar München, waar hij les krijgt van de landschapsschilder Carl Rottmann. Zijn diepste inspiratie moet echter komen van het reizen, vooral in Italië, waar hij drie jaar woont voor studiedoeleinden. Hij bezoekt Rome, Pompeii, Napels, de Amalfikust en Sicilië en blijft gefascineerd door de blauwe tinten van de zee en de lucht. Ook korte reizen naar Nederland, Frankrijk en Zwitserland vinden inspiratie in zijn werk. In tegenstelling tot de familietraditie van het ouderwets schilderen in de stijl van de 18e eeuw, wijdde Carl zich aan de romantische periode. Zijn romantische, lichtgevulde landschappen leverden hem de naam "Italianist" op en hij werd bekend door zijn schetsen en schilderijen van Italië. Vanwege zijn vriendschappen met andere Duitse landschapsschilders zoals Jakob Fürchtegott Dielmann, Richard Fresenius en Josefine Schalk wordt Morgenstern vaak gerekend tot de Kronbergse schilderskolonie, een van de vroegste kunstenaarskolonies in Duitsland. Hij keerde terug naar huis uit Italië en bleef daar voornamelijk tot zijn dood. Hij wijdde zich steeds meer aan de stad en haar omgeving. Een van zijn belangrijkste werken is "Blick auf Frankfurt am Main von Westen" (Gezicht op Frankfurt am Main vanuit het Westen) uit 1850, dat hem door de Senaat werd opgedragen. Ook motieven uit de Rijn en het Taunusgebergte komen veelvuldig voor in zijn werken. De reden voor zijn terugkeer naar meer traditionele stijlen en motieven zou de familietraditie kunnen zijn, maar waarschijnlijker is dat hij de smaak van de tijd wilde ontmoeten en de eindjes aan elkaar wilde knopen. Zijn werken werden goed ontvangen en hij kreeg in 1866 de titel van hoogleraar. Ook qua verkoopcijfers overtrof hij zijn voorouders.
Carl Morgenstern stierf op 81-jarige leeftijd in zijn woonplaats en kreeg een eregraf op de belangrijkste begraafplaats van Frankfurt. Veel van zijn kunstwerken zijn nu in particuliere handen, het Frankfurtse schilderij uit 1850 behoort tot de Bethmann-bankiersfamilie. Hij maakte er op verzoek van de politicus Eduard Souchay een klein exemplaar van; vandaag is het te vinden in het Städelsches Kunstinstitut. Zoals de familietraditie het zou hebben, werd de schildersdynastie voortgezet en werd ook zijn zoon Friedrich Ernst schilder. Carl blijft een van de belangrijkste Frankfurtse (landschaps)schilders van de 19e eeuw.
Pagina 1 / 1