Pagina 1 / 2
De schilder en lithograaf Carlo Bossoli was van Zwitserse Italiaanse afkomst. Zijn vader werkte toen als steenhouwer in Zwitserland. Toen Bossoli 5 jaar oud was, verhuisde de familie om professionele redenen naar Odessa in de Oekraïne. Daar kreeg de jonge Carlo zijn eerste schoolopleiding bij de orde der kapucijnen. Op 11-jarige leeftijd was hij klaar met school en begon hij te werken in een winkel voor antieke boeken en prenten. In deze periode werd zijn interesse in tekenen gewekt en maakte hij zijn eerste kleine schetsen. Twee jaar later kon hij een baan krijgen als assistent van de toneelontwerper Rinaldo Nannini in het Odessa Operahuis. Daar werden zijn artistieke vaardigheden verder getraind. Vanaf 1833 verkocht hij zijn eerste eigen schilderijen. Dit zou een paar jaar later een grote hulp zijn voor de familie, omdat de vader in 1836 stierf en Bossoli op 21-jarige leeftijd de enige leverancier werd voor zijn moeder, zus en hun onwettige zoon.
De grote carrièresprong voor Bossoli kwam toen zijn schilderijen de gunst van de Russische adel wonnen. In eerste instantie werd prins Michail Vorontsov zich bewust van Bossoli en gaf hem zonder meer de opdracht enkele schilderijen te maken met gezichten op Odessa. Prinses Elizabeth, de vrouw van Groothertog Sergej Romanov, was zo onder de indruk van de schilderijen dat ze Bossoli een studiereis naar Italië financierde. Hij bleef daar een jaar om zijn vaardigheden te ontwikkelen. Bij zijn terugkeer in Odessa was hij veelgevraagd en kreeg hij veel opdrachten, vooral van het Huis van Voronzow. Toen Bossoli's moeder, die hij bleef verzorgen, in 1843 ernstig ziek werd, verhuisden ze op haar verzoek terug naar Italië. Ze woonden aanvankelijk in Milaan, waar Bossoli een studio huurde. Zijn moeder wilde echter terug naar haar geboortestad Lugano. Bossoli gaf zijn moeder uiteindelijk haar laatste wens in 1848, en ze stierf kort daarna, maar Bossoli bleef nog een paar jaar in Lugano voordat hij in 1853 naar Turijn verhuisde. Van daaruit maakte hij vele reizen naar Scandinavië, Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Spanje en Marokko.
Vanaf 1859 werd Bossoli beroemd door zijn weergave van de Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Prins Oddone gaf hem de opdracht zijn leger te volgen op hun veldtochten en ze in schilderijen vast te leggen. De Prins was zo ingenomen met het werk van Bossoli dat hij hem tot "schilder van hun geschiedenis" benoemde. Bossoli werd kort daarna ziek met ernstige koorts, waardoor hij bijna niet meer kon werken. In zijn laatste jaren hield Bossoli zich steeds meer bezig met het herinrichten van zijn landgoed in Italië naar het voorbeeld van het Voronzow Paleis. Zijn tweede passie was om zijn enige neef te verwennen, want hij had zelf geen kinderen. Kort voor zijn dood, op 86-jarige leeftijd, trouwde Bossoli met Adelaide De Carolis, slechts 21 jaar oud. Er wordt algemeen aangenomen dat het huwelijk een financiële regeling was. Bossoli stierf pas een jaar later aan een hartaanval.
De schilder en lithograaf Carlo Bossoli was van Zwitserse Italiaanse afkomst. Zijn vader werkte toen als steenhouwer in Zwitserland. Toen Bossoli 5 jaar oud was, verhuisde de familie om professionele redenen naar Odessa in de Oekraïne. Daar kreeg de jonge Carlo zijn eerste schoolopleiding bij de orde der kapucijnen. Op 11-jarige leeftijd was hij klaar met school en begon hij te werken in een winkel voor antieke boeken en prenten. In deze periode werd zijn interesse in tekenen gewekt en maakte hij zijn eerste kleine schetsen. Twee jaar later kon hij een baan krijgen als assistent van de toneelontwerper Rinaldo Nannini in het Odessa Operahuis. Daar werden zijn artistieke vaardigheden verder getraind. Vanaf 1833 verkocht hij zijn eerste eigen schilderijen. Dit zou een paar jaar later een grote hulp zijn voor de familie, omdat de vader in 1836 stierf en Bossoli op 21-jarige leeftijd de enige leverancier werd voor zijn moeder, zus en hun onwettige zoon.
De grote carrièresprong voor Bossoli kwam toen zijn schilderijen de gunst van de Russische adel wonnen. In eerste instantie werd prins Michail Vorontsov zich bewust van Bossoli en gaf hem zonder meer de opdracht enkele schilderijen te maken met gezichten op Odessa. Prinses Elizabeth, de vrouw van Groothertog Sergej Romanov, was zo onder de indruk van de schilderijen dat ze Bossoli een studiereis naar Italië financierde. Hij bleef daar een jaar om zijn vaardigheden te ontwikkelen. Bij zijn terugkeer in Odessa was hij veelgevraagd en kreeg hij veel opdrachten, vooral van het Huis van Voronzow. Toen Bossoli's moeder, die hij bleef verzorgen, in 1843 ernstig ziek werd, verhuisden ze op haar verzoek terug naar Italië. Ze woonden aanvankelijk in Milaan, waar Bossoli een studio huurde. Zijn moeder wilde echter terug naar haar geboortestad Lugano. Bossoli gaf zijn moeder uiteindelijk haar laatste wens in 1848, en ze stierf kort daarna, maar Bossoli bleef nog een paar jaar in Lugano voordat hij in 1853 naar Turijn verhuisde. Van daaruit maakte hij vele reizen naar Scandinavië, Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Spanje en Marokko.
Vanaf 1859 werd Bossoli beroemd door zijn weergave van de Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Prins Oddone gaf hem de opdracht zijn leger te volgen op hun veldtochten en ze in schilderijen vast te leggen. De Prins was zo ingenomen met het werk van Bossoli dat hij hem tot "schilder van hun geschiedenis" benoemde. Bossoli werd kort daarna ziek met ernstige koorts, waardoor hij bijna niet meer kon werken. In zijn laatste jaren hield Bossoli zich steeds meer bezig met het herinrichten van zijn landgoed in Italië naar het voorbeeld van het Voronzow Paleis. Zijn tweede passie was om zijn enige neef te verwennen, want hij had zelf geen kinderen. Kort voor zijn dood, op 86-jarige leeftijd, trouwde Bossoli met Adelaide De Carolis, slechts 21 jaar oud. Er wordt algemeen aangenomen dat het huwelijk een financiële regeling was. Bossoli stierf pas een jaar later aan een hartaanval.