De Britse schilder Cecil Charles Windsor Aldin publiceerde als jongeman sinds 1890 talrijke tekeningen in tijdschriften en kranten. Hij schilderde het plattelandsleven in al zijn facetten. Aldin had de anatomie en de dierenschilderkunst bestudeerd. Dit had een zeer positief effect op zijn illustraties, die de kijker onmiddellijk boeien met hun liefdevolle details. Aldin werkte met verschillende schildertechnieken en maakte gebruik van aquarel, houtskool en pastelkrijt en van potlood en inkt.
Vooral paardenliefhebbers genieten nog steeds van Aldin's vaak humoristische uitbeeldingen van ruiters, hun paarden, volledig bezette paardenkoetsen en vele tegenslagen die zich kunnen voordoen in de omgang met paarden. Wie één of meerdere honden bezit, zal onmiddellijk de voorkeur geven aan de hondenportretten van Aldin. De schilder begreep perfect hoe hij alledaagse motieven uit het leven met zijn viervoetige vriend op een zeer vertederende manier kon vastleggen. Aldin putte uit zijn eigen ervaringen. Hij hield van deze mooie wezens en tekende ook honden die bij hem woonden. Aldin was enthousiast over de typische Britse vossenjacht, een traditionele sport van de hogere klasse, en wijdde er talloze foto's aan. In de tijd van Aldin was deze vorm van jagen erg populair, maar nu is Groot-Brittannië kritisch over de vossenjacht.
Aldin heeft niet alleen foto's gemaakt waarin dieren in het middelpunt van de belangstelling staan. Hij maakte tal van kleurenlithografieën van kerken, bijvoorbeeld Westminster Abbey en Canterbury Cathedral. Hij werd ook bekend door zijn illustraties van beroemde boeken. Aldin illustreerde de eerste roman van de Engelse schrijver Charles Dickens "The Posthumous Papers of the Pickwick Club". Aldin zal nog meer plezier hebben gehad in het tekenen van het boek voor jongeren "Black Beauty: The Autobiography of a Horse" van de Engelse schrijfster Anna Sewell. In de loop van vele jaren had hij veel ervaring opgedaan met dierenportretten, vooral van paarden.
Als hondenliefhebber zal hij zeker veel plezier hebben gehad in het illustreren van Maurice Maeterling's boek "My Dog", een boek dat de onafscheidelijke vriendschap tussen een bulldog en een man beschrijft. Aldin werkte ook als auteur en publiceerde "Old Manor Houses" in 1920 en "Old Inns" een jaar later, met architecturale foto's die hij zelf had gemaakt. Zijn foto's lijken nooit overbelast, elk detail draagt overtuigend bij aan de totaalindruk. Aldins werken geven een authentiek beeld van de Britse samenleving, vol humor en subtiele Engelse humor.
De Britse schilder Cecil Charles Windsor Aldin publiceerde als jongeman sinds 1890 talrijke tekeningen in tijdschriften en kranten. Hij schilderde het plattelandsleven in al zijn facetten. Aldin had de anatomie en de dierenschilderkunst bestudeerd. Dit had een zeer positief effect op zijn illustraties, die de kijker onmiddellijk boeien met hun liefdevolle details. Aldin werkte met verschillende schildertechnieken en maakte gebruik van aquarel, houtskool en pastelkrijt en van potlood en inkt.
Vooral paardenliefhebbers genieten nog steeds van Aldin's vaak humoristische uitbeeldingen van ruiters, hun paarden, volledig bezette paardenkoetsen en vele tegenslagen die zich kunnen voordoen in de omgang met paarden. Wie één of meerdere honden bezit, zal onmiddellijk de voorkeur geven aan de hondenportretten van Aldin. De schilder begreep perfect hoe hij alledaagse motieven uit het leven met zijn viervoetige vriend op een zeer vertederende manier kon vastleggen. Aldin putte uit zijn eigen ervaringen. Hij hield van deze mooie wezens en tekende ook honden die bij hem woonden. Aldin was enthousiast over de typische Britse vossenjacht, een traditionele sport van de hogere klasse, en wijdde er talloze foto's aan. In de tijd van Aldin was deze vorm van jagen erg populair, maar nu is Groot-Brittannië kritisch over de vossenjacht.
Aldin heeft niet alleen foto's gemaakt waarin dieren in het middelpunt van de belangstelling staan. Hij maakte tal van kleurenlithografieën van kerken, bijvoorbeeld Westminster Abbey en Canterbury Cathedral. Hij werd ook bekend door zijn illustraties van beroemde boeken. Aldin illustreerde de eerste roman van de Engelse schrijver Charles Dickens "The Posthumous Papers of the Pickwick Club". Aldin zal nog meer plezier hebben gehad in het tekenen van het boek voor jongeren "Black Beauty: The Autobiography of a Horse" van de Engelse schrijfster Anna Sewell. In de loop van vele jaren had hij veel ervaring opgedaan met dierenportretten, vooral van paarden.
Als hondenliefhebber zal hij zeker veel plezier hebben gehad in het illustreren van Maurice Maeterling's boek "My Dog", een boek dat de onafscheidelijke vriendschap tussen een bulldog en een man beschrijft. Aldin werkte ook als auteur en publiceerde "Old Manor Houses" in 1920 en "Old Inns" een jaar later, met architecturale foto's die hij zelf had gemaakt. Zijn foto's lijken nooit overbelast, elk detail draagt overtuigend bij aan de totaalindruk. Aldins werken geven een authentiek beeld van de Britse samenleving, vol humor en subtiele Engelse humor.
Pagina 1 / 4