Het leven en het artistieke werk van Clara Siewert wordt gekenmerkt door een niet-simultaan karakter. Terwijl haar normen en levensstijl altijd geworteld waren in de burgerlijke educatieve elite, vond haar artistieke expressie haar weg naar de moderniteit. Opgegroeid in Gdansk, leefde ze met haar zussen het typische leven van een hogere dochter. Haar vader moest na politieke conflicten Rusland ontvluchten en vond een nieuw thuis in de vrije stad Danzig. Haar moeder rekende de romantische schrijficonen Friedrich en August Wilhelm Schlegel tot haar directe voorouders. De rijlessen waren standaard, evenals de artistieke opleiding van de dochters. Deze sociale eis was echter in strijd met de economische situatie van het gezin. Het domineren van de identiteit en de precaire financiële situatie zouden de tegenpolen zijn die het leven van de zusters zouden bepalen. Een waarnemer beschreef het gedeelde appartement van de zusters in Berlijn later als uit de tijd geraakt. Met voorouderlijke portretten en zware, massieve erfstukken als meubilair stond het in contrast met de moderne metropool.
Clara Siewert besloot al in haar jeugd om een beroemd schilderes te worden. Haar artistieke opleiding in Königsberg en Berlijn bracht haar in contact met kunstenaars van de Berlijnse Secession, waarin progressieve kunstenaars een tegenpositie formuleerden ten opzichte van de gevestigde academische kunstscene van de Wilhelmiaanse periode. Na de oprichting van de Secession in 1898 werd Siewert een van de weinige vrouwelijke kunstenaars die toegang kregen tot de elitekring. Siewert wist al snel voet aan de grond te krijgen in de Berlijnse kunstscene van de jaren 1890 en vond een adequate vorm van expressie in het Impressionisme. Rond de eeuwwisseling in Berlijn ontmoette het Wilhelmijnse Rijk met zijn verouderde ideeën en picturale werelden het industrieel modernisme en het opkomende kapitalisme. Een splitsing waarin Siewert zich ook herkende. In Berlijn ontmoette ze ook Käthe Kollwitz, die in latere jaren herhaaldelijk probeerde de in de vergetelheid geraakte kunstenaarscollega te promoten en haar in tentoonstellingen te plaatsen. Beiden waren verenigd in de zoektocht naar nieuwe uitdrukkingsvormen die de veranderde realiteit van de metropool zouden weerspiegelen.
In 1912 maakte het vertrek van Clara Siewert uit de Berlijnse Secessie een abrupt einde aan haar eerdere succesvolle carrière. De precieze omstandigheden zijn tot op heden niet opgehelderd. Haar deelname aan tentoonstellingsprojecten eindigde en de kunstenaar verdween van het toneel. Pas in 1936 maakte ze haar laatste grote optreden in een Berlijnse galerie, maar ook dit bleef zonder succes. De breuk in haar carrière viel samen met haar terugtrekking in een gedeeld appartement met haar twee zussen, die ook artistiek gezien geen succes hadden. De dood van haar zus, die haar hand probeerde als schrijfster en weinig inkomsten had, stortte Siewert uiteindelijk in een depressieve fase. Siewert kwam na 1933 bij de Reichskammer der Kultur en stierf in 1945 volledig verpauperd in het instortende Berlijn. In 2008 was er een tentoonstelling met de titel "Clara Siewert. Tussen droom en werkelijkheid" leidde tot een herontdekking van de kunstenaar van het Berlijnse impressionisme.
Het leven en het artistieke werk van Clara Siewert wordt gekenmerkt door een niet-simultaan karakter. Terwijl haar normen en levensstijl altijd geworteld waren in de burgerlijke educatieve elite, vond haar artistieke expressie haar weg naar de moderniteit. Opgegroeid in Gdansk, leefde ze met haar zussen het typische leven van een hogere dochter. Haar vader moest na politieke conflicten Rusland ontvluchten en vond een nieuw thuis in de vrije stad Danzig. Haar moeder rekende de romantische schrijficonen Friedrich en August Wilhelm Schlegel tot haar directe voorouders. De rijlessen waren standaard, evenals de artistieke opleiding van de dochters. Deze sociale eis was echter in strijd met de economische situatie van het gezin. Het domineren van de identiteit en de precaire financiële situatie zouden de tegenpolen zijn die het leven van de zusters zouden bepalen. Een waarnemer beschreef het gedeelde appartement van de zusters in Berlijn later als uit de tijd geraakt. Met voorouderlijke portretten en zware, massieve erfstukken als meubilair stond het in contrast met de moderne metropool.
Clara Siewert besloot al in haar jeugd om een beroemd schilderes te worden. Haar artistieke opleiding in Königsberg en Berlijn bracht haar in contact met kunstenaars van de Berlijnse Secession, waarin progressieve kunstenaars een tegenpositie formuleerden ten opzichte van de gevestigde academische kunstscene van de Wilhelmiaanse periode. Na de oprichting van de Secession in 1898 werd Siewert een van de weinige vrouwelijke kunstenaars die toegang kregen tot de elitekring. Siewert wist al snel voet aan de grond te krijgen in de Berlijnse kunstscene van de jaren 1890 en vond een adequate vorm van expressie in het Impressionisme. Rond de eeuwwisseling in Berlijn ontmoette het Wilhelmijnse Rijk met zijn verouderde ideeën en picturale werelden het industrieel modernisme en het opkomende kapitalisme. Een splitsing waarin Siewert zich ook herkende. In Berlijn ontmoette ze ook Käthe Kollwitz, die in latere jaren herhaaldelijk probeerde de in de vergetelheid geraakte kunstenaarscollega te promoten en haar in tentoonstellingen te plaatsen. Beiden waren verenigd in de zoektocht naar nieuwe uitdrukkingsvormen die de veranderde realiteit van de metropool zouden weerspiegelen.
In 1912 maakte het vertrek van Clara Siewert uit de Berlijnse Secessie een abrupt einde aan haar eerdere succesvolle carrière. De precieze omstandigheden zijn tot op heden niet opgehelderd. Haar deelname aan tentoonstellingsprojecten eindigde en de kunstenaar verdween van het toneel. Pas in 1936 maakte ze haar laatste grote optreden in een Berlijnse galerie, maar ook dit bleef zonder succes. De breuk in haar carrière viel samen met haar terugtrekking in een gedeeld appartement met haar twee zussen, die ook artistiek gezien geen succes hadden. De dood van haar zus, die haar hand probeerde als schrijfster en weinig inkomsten had, stortte Siewert uiteindelijk in een depressieve fase. Siewert kwam na 1933 bij de Reichskammer der Kultur en stierf in 1945 volledig verpauperd in het instortende Berlijn. In 2008 was er een tentoonstelling met de titel "Clara Siewert. Tussen droom en werkelijkheid" leidde tot een herontdekking van de kunstenaar van het Berlijnse impressionisme.
Pagina 1 / 1