Dora Carrington was de vierde van vijf kinderen. Haar ouders waren Samuel Carrington, een spoorwegingenieur, en zijn vrouw Charlotte Houghton. Haar vroegste dagen bracht ze door in Hereford, niet ver ten oosten van Wales. Carrington herinnerde zich later dat ze een verschrikkelijke jeugd had. Haar moeder was bezorgd, veeleisend en uiterst vroom, en besteedde veel van haar tijd aan religieuze zaken. Buiten haar familie, op de Bedford High School, kreeg Carrington persoonlijke aandacht die haar creativiteit voedde. Haar leraren herkenden al snel haar artistieke talent. Als jonge studente won zij op de prille leeftijd van 12 en 13 jaar twee keer een nationale prijs voor tekenen. Dora Carrington studeerde aan de Slade School of Art, onderdeel van University College in Londen. Ondanks haar gedurfde mode en turbulente romances, was de artistieke ontwikkeling van Dora Carrington in deze periode eerder saai. Zij leerde en werkte in zeer traditionele stijlen. Na haar opleiding aan de Slade werkte Carrington aan het maken van schilderijen en houtsneden voor de Omega Workshops en de Hogarth Press, beide creatieve ondernemingen opgericht door leden van de bohemienachtige Bloomsbury Group in Londen. Toen haar vader stierf, liet hij haar een kleine erfenis na die haar een grotere financiële en artistieke onafhankelijkheid gaf. Zij verdeelde haar tijd tussen het vervullen van de huishoudelijke taken van een echtgenote en die van een kunstenares. Ze schilderde op bijna elk medium dat ze kon vinden, inclusief glas, borden, tegels en de muren van de huizen van haar vrienden.
Carrington werd in druk vereeuwigd door D.H. Lawrence en Aldous Huxley, maar als kunstenaar heeft zij tijdens haar leven nooit faam verworven. Dit kan worden toegeschreven aan het feit dat zij haar werk zelden tentoonstelde of zelfs signeerde, samen met het feit dat zij niet werkte in de meest gangbare stijlen. Jarenlang werd haar kunst geassocieerd met de Bloomsbury Group vanwege de vele romantische verwikkelingen binnen die groep. Toch was zij niet in dezelfde mate geïnteresseerd in de formele experimenten van het modernisme als sommige van de beroemdste leden van de groep, waaronder Roger Fry en Virginia Woolf. Vandaag de dag wordt zij geroemd om haar vele portretten en landschappen, die zich niet gemakkelijk laten indelen en ergens op de grens van de impressionistische, prerafaëlitische en surrealistische stromingen liggen. Zij wordt ook geroemd om haar aandacht voor decoratieve kunst en voor vrouwelijke belangen, van haar aandacht voor vrouwen in haar landschappen tot haar belangstelling voor het vrouwelijke rijk van de decoratieve kunst. Toen David Garnett een selectie van haar brieven en een selectie uit haar dagboek publiceerde, kreeg het schilderij van Carrington een nieuwe academische en populaire aanhang. Sindsdien is haar werk aangekocht door Tate Britain en is het ook het onderwerp geweest van een grote Barbican retrospectieve. Haar intieme portretten van haar naasten beïnvloedden een eclectische groep kunstenaars, vooral portretschilders in Groot-Brittannië en de VS, waaronder Alice Neel, Tracey Emin en Tom Phillips.
Dora Carrington was de vierde van vijf kinderen. Haar ouders waren Samuel Carrington, een spoorwegingenieur, en zijn vrouw Charlotte Houghton. Haar vroegste dagen bracht ze door in Hereford, niet ver ten oosten van Wales. Carrington herinnerde zich later dat ze een verschrikkelijke jeugd had. Haar moeder was bezorgd, veeleisend en uiterst vroom, en besteedde veel van haar tijd aan religieuze zaken. Buiten haar familie, op de Bedford High School, kreeg Carrington persoonlijke aandacht die haar creativiteit voedde. Haar leraren herkenden al snel haar artistieke talent. Als jonge studente won zij op de prille leeftijd van 12 en 13 jaar twee keer een nationale prijs voor tekenen. Dora Carrington studeerde aan de Slade School of Art, onderdeel van University College in Londen. Ondanks haar gedurfde mode en turbulente romances, was de artistieke ontwikkeling van Dora Carrington in deze periode eerder saai. Zij leerde en werkte in zeer traditionele stijlen. Na haar opleiding aan de Slade werkte Carrington aan het maken van schilderijen en houtsneden voor de Omega Workshops en de Hogarth Press, beide creatieve ondernemingen opgericht door leden van de bohemienachtige Bloomsbury Group in Londen. Toen haar vader stierf, liet hij haar een kleine erfenis na die haar een grotere financiële en artistieke onafhankelijkheid gaf. Zij verdeelde haar tijd tussen het vervullen van de huishoudelijke taken van een echtgenote en die van een kunstenares. Ze schilderde op bijna elk medium dat ze kon vinden, inclusief glas, borden, tegels en de muren van de huizen van haar vrienden.
Carrington werd in druk vereeuwigd door D.H. Lawrence en Aldous Huxley, maar als kunstenaar heeft zij tijdens haar leven nooit faam verworven. Dit kan worden toegeschreven aan het feit dat zij haar werk zelden tentoonstelde of zelfs signeerde, samen met het feit dat zij niet werkte in de meest gangbare stijlen. Jarenlang werd haar kunst geassocieerd met de Bloomsbury Group vanwege de vele romantische verwikkelingen binnen die groep. Toch was zij niet in dezelfde mate geïnteresseerd in de formele experimenten van het modernisme als sommige van de beroemdste leden van de groep, waaronder Roger Fry en Virginia Woolf. Vandaag de dag wordt zij geroemd om haar vele portretten en landschappen, die zich niet gemakkelijk laten indelen en ergens op de grens van de impressionistische, prerafaëlitische en surrealistische stromingen liggen. Zij wordt ook geroemd om haar aandacht voor decoratieve kunst en voor vrouwelijke belangen, van haar aandacht voor vrouwen in haar landschappen tot haar belangstelling voor het vrouwelijke rijk van de decoratieve kunst. Toen David Garnett een selectie van haar brieven en een selectie uit haar dagboek publiceerde, kreeg het schilderij van Carrington een nieuwe academische en populaire aanhang. Sindsdien is haar werk aangekocht door Tate Britain en is het ook het onderwerp geweest van een grote Barbican retrospectieve. Haar intieme portretten van haar naasten beïnvloedden een eclectische groep kunstenaars, vooral portretschilders in Groot-Brittannië en de VS, waaronder Alice Neel, Tracey Emin en Tom Phillips.
Pagina 1 / 1