In het midden van de 19e eeuw wordt de Engelse schilderkunst gekenmerkt door strakke en academische tradities. De eisen voor toelating tot een academie zijn hoog. De mogelijkheden voor kunstenaars om hun werk te tonen aan een selecte kring van kunstliefhebbers zijn onderworpen aan strenge regels. Uit protest hebben drie studenten de prerafaëlitische broederschap opgericht. De schilders van de broederschap streefden naar een compleet nieuw soort schilderij. De schilders wijdden zich aan motieven die dicht bij de natuur staan en creëerden deze met een bijzondere kleurschakering. De prerafaëlieten stonden kritisch tegenover de sociale omstandigheden en verzetten zich tegen de elitaire richtlijnen die golden voor kunstenaars. De broederschap duurde slechts kort, maar legde desondanks de basis voor de toekomstige ontwikkeling die de kunstenaars ondergingen in de overgang van het Victoriaanse tijdperk naar het bewind van koning Edward VII.
Edgar Bundy heeft geen academische opleiding gevolgd. Alfred Stevens was de mentor en leraar van de jonge Engelsman en leerde hem de praktische aspecten van het schilderen. In navolging van zijn leraar, specialiseerde Bundy zich in schilderijen met een historische inhoud. De nasleep van de prerafaëlieten is te zien in de kleurenpracht waarmee Bundy de taferelen in de interieurs heeft versierd. Bundy vindt zijn motieven vaak terug in de literatuur en creëert een visuele tegenhanger voor de zo populaire romans van de Britse samenleving. Levendig en gedetailleerd zijn de voorstellingen van de schilder die zijn artistieke centrum in de verhalende kunst vindt. De voorzichtige openingen van de hoge kunstscene stellen Bundy in staat om te exposeren op de Koninklijke Academie en de Parijse Salon. Werken met betrekking tot de gebeurtenissen van de oorlog en de held van de strijd sluiten zich aan bij de gelederen van de grote Britse namen.
Met het begin van het Edwardiaanse tijdperk stelde Engeland zich open voor de artistieke invloeden van het Europese continent. Kunst en literatuur werden beeldverhalen en genoten een grote populariteit onder de Edwardianen. Edgar Bundy was een meester in het vertellen van levendige verhalen met zijn foto's. Levendige scènes die de verbeelding van de toeschouwer prikkelen en een uitspraak doen die losstaat van zijn cultuur. Terwijl de kracht van de schrijver net zo veranderlijk is als het talent van de vertaler, hebben Bundy's schilderijen geen vertaling nodig. Met penseel en verf vertelt Edgar Bundy verhalen uit het leven en brengt hij emoties over op het doek. Het brede spectrum van zijn talent komt evenzeer tot uiting in sprekers in het koffiehuis, Stradivari tijdens het maken van een viool, of de jonge boer die zijn ezels laat lopen.
In het midden van de 19e eeuw wordt de Engelse schilderkunst gekenmerkt door strakke en academische tradities. De eisen voor toelating tot een academie zijn hoog. De mogelijkheden voor kunstenaars om hun werk te tonen aan een selecte kring van kunstliefhebbers zijn onderworpen aan strenge regels. Uit protest hebben drie studenten de prerafaëlitische broederschap opgericht. De schilders van de broederschap streefden naar een compleet nieuw soort schilderij. De schilders wijdden zich aan motieven die dicht bij de natuur staan en creëerden deze met een bijzondere kleurschakering. De prerafaëlieten stonden kritisch tegenover de sociale omstandigheden en verzetten zich tegen de elitaire richtlijnen die golden voor kunstenaars. De broederschap duurde slechts kort, maar legde desondanks de basis voor de toekomstige ontwikkeling die de kunstenaars ondergingen in de overgang van het Victoriaanse tijdperk naar het bewind van koning Edward VII.
Edgar Bundy heeft geen academische opleiding gevolgd. Alfred Stevens was de mentor en leraar van de jonge Engelsman en leerde hem de praktische aspecten van het schilderen. In navolging van zijn leraar, specialiseerde Bundy zich in schilderijen met een historische inhoud. De nasleep van de prerafaëlieten is te zien in de kleurenpracht waarmee Bundy de taferelen in de interieurs heeft versierd. Bundy vindt zijn motieven vaak terug in de literatuur en creëert een visuele tegenhanger voor de zo populaire romans van de Britse samenleving. Levendig en gedetailleerd zijn de voorstellingen van de schilder die zijn artistieke centrum in de verhalende kunst vindt. De voorzichtige openingen van de hoge kunstscene stellen Bundy in staat om te exposeren op de Koninklijke Academie en de Parijse Salon. Werken met betrekking tot de gebeurtenissen van de oorlog en de held van de strijd sluiten zich aan bij de gelederen van de grote Britse namen.
Met het begin van het Edwardiaanse tijdperk stelde Engeland zich open voor de artistieke invloeden van het Europese continent. Kunst en literatuur werden beeldverhalen en genoten een grote populariteit onder de Edwardianen. Edgar Bundy was een meester in het vertellen van levendige verhalen met zijn foto's. Levendige scènes die de verbeelding van de toeschouwer prikkelen en een uitspraak doen die losstaat van zijn cultuur. Terwijl de kracht van de schrijver net zo veranderlijk is als het talent van de vertaler, hebben Bundy's schilderijen geen vertaling nodig. Met penseel en verf vertelt Edgar Bundy verhalen uit het leven en brengt hij emoties over op het doek. Het brede spectrum van zijn talent komt evenzeer tot uiting in sprekers in het koffiehuis, Stradivari tijdens het maken van een viool, of de jonge boer die zijn ezels laat lopen.
Pagina 1 / 1