Landschapsschilderkunst mag niet verward worden met een louter natuurshow en is van de oudheid tot op heden voortdurend veranderd. De schilder Edmund John Niemann, die zich tot deze kunst aangetrokken voelde, leefde van 1813 tot 1876 en beleefde daardoor verschillende kunsttijdperken, waaraan hij zich min of meer wijdde. Door zijn leeftijd heeft de landschapsportrettist, geboren in Islington, Londen, zowel het aflopende tijdperk van het Classicisme en de Romantiek als de nieuwe tijdperken: Biedermeier, Realisme en Impressionisme. E.J. Niemann bewijst dat het landschap niet kan worden gereduceerd tot natuurverschijnselen alleen met een brede selectie van verschillende onderwerpen. Als de rivierlandschappen van de Theems en de Swale bij Richmond in Yorkshire ook tot zijn favoriete motieven behoren, onthult zijn brede repertoire van stedelijke, landelijke en bijna-natuurlijke beeldcentra de diversiteit van zijn schilderkunst.
Vanwege zijn vader John Diedrich Niemann, een lid van Lloyds uit Minden Westfalen, was Edmund aanvankelijk ook bankbediende in de City of London. Slechts enkele maanden later werd de nog jonge kunstliefhebber uitgedaagd en vanaf dat moment wijdde hij zich aan de kunst. In 1839 vestigde de landschapsschilder zich in High Wycombe, Buckinghamshire en vanaf dat moment schilderde hij buiten. Al in 1844 werden zijn eerste werken erkend en E. J. Niemann exposeerde zijn eerste werk "On the Thames - near Great Marlow, Bucks" op de Royal Academy. De publicatie in tal van gerenommeerde galerieën, zoals de hierboven genoemde, maar ook het Britse Instituut, de Royal Scottish Academy, het Royal Institute en de Parijse Salon, om er maar een paar te noemen, bewijzen de klasse van de late schilder. Hij richtte ook zijn eigen tentoonstelling op in 1848, de zogenaamde "Vrije Tentoonstelling", die later zou veranderen in "De Nationale Instelling". Hoewel de tentoonstelling van veel meer dan 500 schilderijen en beeldhouwwerken slechts van korte duur was, was ze des te succesvoller.
De schilderijen van E.J. Niemann spreken hun eigen taal, zonder te verbergen tot welke schilderstijl de kunstenaar zich aangetrokken voelde. Zo zijn de romantische onderwerpen van William Turner of Caspar David Friedrich net zo populair als de charme van het realistische realisme. Dit laatste blijkt uit het zeer realistische kleurgebruik, dat de kunstenaar in veel verschillende facetten wist te benaderen. Echter, de blik in de verte laten dwalen en toch een transcendente relatie tussen droom en werkelijkheid creëren is ook de focus van zijn schilderij. Zo is in de schilderijen "Zwart Kasteel", "Gezicht op Whitby" en "Avond aan de Franse Kust" en andere schilderkunstige studies de romantische droom van een schilderkunstige magie herkenbaar. Hier moeten vooral emotionele processen tussen toeschouwer en beeld worden gestimuleerd, die iets veel groters en spannends achter de natuur onthullen. De kleurintensiteit van deze schilderijen legt zo het effect van het licht in de ruimte op een heel bijzondere manier bloot. Zo zijn sommige van Edmund John Niemann's schilderijen ook bedoeld om te worden gedroomd, ondanks het feit dat ze dicht bij de werkelijkheid staan.
Landschapsschilderkunst mag niet verward worden met een louter natuurshow en is van de oudheid tot op heden voortdurend veranderd. De schilder Edmund John Niemann, die zich tot deze kunst aangetrokken voelde, leefde van 1813 tot 1876 en beleefde daardoor verschillende kunsttijdperken, waaraan hij zich min of meer wijdde. Door zijn leeftijd heeft de landschapsportrettist, geboren in Islington, Londen, zowel het aflopende tijdperk van het Classicisme en de Romantiek als de nieuwe tijdperken: Biedermeier, Realisme en Impressionisme. E.J. Niemann bewijst dat het landschap niet kan worden gereduceerd tot natuurverschijnselen alleen met een brede selectie van verschillende onderwerpen. Als de rivierlandschappen van de Theems en de Swale bij Richmond in Yorkshire ook tot zijn favoriete motieven behoren, onthult zijn brede repertoire van stedelijke, landelijke en bijna-natuurlijke beeldcentra de diversiteit van zijn schilderkunst.
Vanwege zijn vader John Diedrich Niemann, een lid van Lloyds uit Minden Westfalen, was Edmund aanvankelijk ook bankbediende in de City of London. Slechts enkele maanden later werd de nog jonge kunstliefhebber uitgedaagd en vanaf dat moment wijdde hij zich aan de kunst. In 1839 vestigde de landschapsschilder zich in High Wycombe, Buckinghamshire en vanaf dat moment schilderde hij buiten. Al in 1844 werden zijn eerste werken erkend en E. J. Niemann exposeerde zijn eerste werk "On the Thames - near Great Marlow, Bucks" op de Royal Academy. De publicatie in tal van gerenommeerde galerieën, zoals de hierboven genoemde, maar ook het Britse Instituut, de Royal Scottish Academy, het Royal Institute en de Parijse Salon, om er maar een paar te noemen, bewijzen de klasse van de late schilder. Hij richtte ook zijn eigen tentoonstelling op in 1848, de zogenaamde "Vrije Tentoonstelling", die later zou veranderen in "De Nationale Instelling". Hoewel de tentoonstelling van veel meer dan 500 schilderijen en beeldhouwwerken slechts van korte duur was, was ze des te succesvoller.
De schilderijen van E.J. Niemann spreken hun eigen taal, zonder te verbergen tot welke schilderstijl de kunstenaar zich aangetrokken voelde. Zo zijn de romantische onderwerpen van William Turner of Caspar David Friedrich net zo populair als de charme van het realistische realisme. Dit laatste blijkt uit het zeer realistische kleurgebruik, dat de kunstenaar in veel verschillende facetten wist te benaderen. Echter, de blik in de verte laten dwalen en toch een transcendente relatie tussen droom en werkelijkheid creëren is ook de focus van zijn schilderij. Zo is in de schilderijen "Zwart Kasteel", "Gezicht op Whitby" en "Avond aan de Franse Kust" en andere schilderkunstige studies de romantische droom van een schilderkunstige magie herkenbaar. Hier moeten vooral emotionele processen tussen toeschouwer en beeld worden gestimuleerd, die iets veel groters en spannends achter de natuur onthullen. De kleurintensiteit van deze schilderijen legt zo het effect van het licht in de ruimte op een heel bijzondere manier bloot. Zo zijn sommige van Edmund John Niemann's schilderijen ook bedoeld om te worden gedroomd, ondanks het feit dat ze dicht bij de werkelijkheid staan.
Pagina 1 / 1