Edmund Mahlknecht neemt een heel bijzondere plaats in in het rijke tableau van de Oostenrijkse kunstscène. Geboren in Wenen op 12 november 1820, ontvouwde zijn creatieve genie zich al op jonge leeftijd en groeide uit tot een omvangrijk oeuvre tot aan zijn dood op 26 februari 1903. Elke penseelstreek die het doek raakt, vertelt zijn eigen verhaal - verhalen die zorgvuldig worden vastgelegd en naverteld in onze kunstdrukken. De kiem van zijn artistieke creativiteit werd al vroeg ontdekt. Onder de aandachtige begeleiding van zijn tekenleraar Joseph Hasslwander werden Mahlknechts talenten herkend en gekoesterd. Nog meer aanmoediging en techniek kreeg hij in zijn eerste schilderlessen bij zijn oudere broer Karl, een gerenommeerd graveur, fotograaf en schilder. In 1836 begon Mahlknecht zijn formele opleiding aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen, waar hij les kreeg van de professoren Joseph Mössmer en Franz Steinfeld de jongere. Zijn studie leidde hem in 1839 naar de landschapschilderkunst onder leiding van Anton Hansch.

Kijken naar een schilderij van Mahlknecht, in zijn originele vorm of als hoogwaardige kunstdruk, is als een wandeling door de natuur. Je voelt de bries door de bomen waaien, hoort het ruisen van het water en het tjilpen van vogels in de verte. Hoewel hij zich voornamelijk specialiseerde in het schilderen van dieren en landschappen, geïnspireerd door Friedrich Gauermann, bracht Mahlknecht elk onderwerp tot leven met een unieke gevoeligheid en precisie. Zijn bijzondere bijdrage aan de kunst werd erkend op talloze tentoonstellingen, waaronder de prestigieuze World's Fair in Sydney in 1879, waar hij een erediploma ontving. Als een fine art print creëren zijn werken een venster op de wereld zoals Mahlknecht die zag, een wereld die leeft van de schoonheid van de natuur en de pracht van dieren. In zijn lange en succesvolle carrière was Mahlknecht niet alleen een uitmuntend schilder, maar ook een gerespecteerd tekenleraar in het Huis van Saksen-Coburg en Gotha. Zo creëerde hij niet alleen meesterwerken die voortleven in onze kunstdrukken, maar gaf hij ook kennis en technieken door die de basis vormden voor toekomstige generaties kunstenaars. Hij was en is een onmisbare figuur in de geschiedenis van de Oostenrijkse kunst.