Zonder de Piranesis-familie van kunstenaars en architecten zouden we veel minder weten over de staat van de ruïnes van het oude Rome in de 18e eeuw. Francesco Piranesi leerde de kunst van het etsen en koperen platen graveren van zijn vader Giovanni Batista, die vandaag de dag nog steeds beroemd is om zijn stadsgezichten van Rome en zijn uitvindingen van labyrintische kerkerruimtes. Francesco werkte samen met zijn broers en zussen Laura en Pietro als etser en tekenaar in het atelier van zijn vader. Jarenlang heeft Francesco hem bijgestaan, zodat veel werken niet duidelijk aan de hand van de vader of de zoon kunnen worden toegeschreven.
Na de dood van Giovanni Batista in 1778 zette Francesco Piranesi het bedrijf van zijn vader voort. Net als Piranesi was Francesco ook een documentarist van oude gebouwen en kan hij beschouwd worden als een vroege archeoloog. Maar hand in hand met de hertekening gaat de uitvinding, de theatrale verheffing van de gebouwen en ruïnes, de Piranesis leefde immers in de late barok of het vroege classicisme. Hij legde de Diocletianenbaden nauwgezet vast in etsen, maar ook de herontdekte en opgegraven Pompeii, waaronder de oude tempel van Isis of het graf van de priesteres Mamia. Francesco Piranesi publiceerde het eerste plan van de opgegraven stad. Toen hij nog bij zijn vader was, reisde hij naar Pompeii en Paestum, en na zijn dood zette hij het grafische werk voort, dat vandaag de dag nog steeds van groot belang is.
Piranesi werkte ook als spion. Hij stal namens de Zweedse regent compromitterende brieven van de Zweedse ambassadeur bij het Koninkrijk der Twee Siciliën, die tot zijn doodvonnis hebben geleid. Toen de Franse revolutionaire troepen Italië bezetten, won hij het vertrouwen van de Fransen en werd hij een van de vertegenwoordigers van de kortstondige Romeinse Republiek. Na hun val ging hij naar Parijs en opende daar samen met zijn broer Pietro een filiaal van zijn bedrijf, dat ze "Piranesi Frères" noemden. Daar konden ze niet alleen gravures verwerven, maar ook terracotta vazen, imitaties van antieke Etruskische stukken, die zelfs de Napoleontische keizerlijke familie tevreden stelden. Met de hulp van Napoleon heeft hij zijn bedrijf kunnen redden nadat zijn broer was gered. Voorwaarde was dat hij zich nu volledig aan de prentkunst zou wijden. Maar dat is niet gebeurd: Piranesi stierf in 1810 op de leeftijd van slechts 53 jaar, volgens de geruchten, aan syfilis. Zijn uitgebreide grafische werk kwam enkele jaren later in pauselijke bewaring.
Het fascinerende artistieke werk en turbulente leven van de rusteloze Francesco Piranesi wordt nog steeds onterecht overschaduwd door zijn vader. Het is het herontdekken waard!
Zonder de Piranesis-familie van kunstenaars en architecten zouden we veel minder weten over de staat van de ruïnes van het oude Rome in de 18e eeuw. Francesco Piranesi leerde de kunst van het etsen en koperen platen graveren van zijn vader Giovanni Batista, die vandaag de dag nog steeds beroemd is om zijn stadsgezichten van Rome en zijn uitvindingen van labyrintische kerkerruimtes. Francesco werkte samen met zijn broers en zussen Laura en Pietro als etser en tekenaar in het atelier van zijn vader. Jarenlang heeft Francesco hem bijgestaan, zodat veel werken niet duidelijk aan de hand van de vader of de zoon kunnen worden toegeschreven.
Na de dood van Giovanni Batista in 1778 zette Francesco Piranesi het bedrijf van zijn vader voort. Net als Piranesi was Francesco ook een documentarist van oude gebouwen en kan hij beschouwd worden als een vroege archeoloog. Maar hand in hand met de hertekening gaat de uitvinding, de theatrale verheffing van de gebouwen en ruïnes, de Piranesis leefde immers in de late barok of het vroege classicisme. Hij legde de Diocletianenbaden nauwgezet vast in etsen, maar ook de herontdekte en opgegraven Pompeii, waaronder de oude tempel van Isis of het graf van de priesteres Mamia. Francesco Piranesi publiceerde het eerste plan van de opgegraven stad. Toen hij nog bij zijn vader was, reisde hij naar Pompeii en Paestum, en na zijn dood zette hij het grafische werk voort, dat vandaag de dag nog steeds van groot belang is.
Piranesi werkte ook als spion. Hij stal namens de Zweedse regent compromitterende brieven van de Zweedse ambassadeur bij het Koninkrijk der Twee Siciliën, die tot zijn doodvonnis hebben geleid. Toen de Franse revolutionaire troepen Italië bezetten, won hij het vertrouwen van de Fransen en werd hij een van de vertegenwoordigers van de kortstondige Romeinse Republiek. Na hun val ging hij naar Parijs en opende daar samen met zijn broer Pietro een filiaal van zijn bedrijf, dat ze "Piranesi Frères" noemden. Daar konden ze niet alleen gravures verwerven, maar ook terracotta vazen, imitaties van antieke Etruskische stukken, die zelfs de Napoleontische keizerlijke familie tevreden stelden. Met de hulp van Napoleon heeft hij zijn bedrijf kunnen redden nadat zijn broer was gered. Voorwaarde was dat hij zich nu volledig aan de prentkunst zou wijden. Maar dat is niet gebeurd: Piranesi stierf in 1810 op de leeftijd van slechts 53 jaar, volgens de geruchten, aan syfilis. Zijn uitgebreide grafische werk kwam enkele jaren later in pauselijke bewaring.
Het fascinerende artistieke werk en turbulente leven van de rusteloze Francesco Piranesi wordt nog steeds onterecht overschaduwd door zijn vader. Het is het herontdekken waard!
Pagina 1 / 1