Francisco Llorens Díaz, geboren op 10 april 1874 in het charmante La Coruña en overleden op 11 februari 1948 in het bruisende Madrid, was een uitstekend schilder van Spaans-Galicische afkomst. Zijn werken, beroemd om hun meesterlijke weergave van stillevens en landschappen, blijven vandaag de dag zeer relevant in de kunstwereld. Geboren in het midden van een koopmansfamilie, lag zijn weg aanvankelijk vast: De handel leidde de loop van zijn leven. Kunst trok hem echter aan en daarom begon hij tekenlessen te nemen aan de School voor Toegepaste Kunsten in La Coruña. Onder leiding van de militaire kunstenaar Román Navarro vond hij zijn ware roeping. Vastbesloten zijn artistieke weg te volgen, werd hij aangetrokken tot het culturele hart van Spanje, Madrid. Daar schreef hij zich in aan de prestigieuze Real Academia de Bellas Artes de San Fernando en had hij het geluk te mogen studeren aan Carlos de Haes. Zijn artistieke vaardigheden werden verder aangescherpt in de studio's van het onvergelijkbare Joaquín Sorolla.
Dankzij een beurs verbreedt hij zijn artistieke horizon en gaat hij naar de Academia de España in Roma. Van daaruit maakte hij met een groep medestudenten een inspirerende reis naar België en Nederland. Vooral het intensieve verblijf van enkele maanden in het schilderachtige Brugge liet een blijvende indruk op hem achter. Zijn in Rome gemaakte werken kregen zoveel erkenning dat de Spaanse ambassadeur er drie aankocht en ze tentoonstelde in het majestueuze Quirinaalpaleis. In 1906 keerde hij, verrijkt door deze ervaringen, terug naar Spanje. In de volgende twee decennia presenteerde Francisco Llorens Díaz zijn werken op talrijke tentoonstellingen, met name de Tweede Tentoonstelling van Galicische Kunst in 1917 en een tentoonstelling in de Galerías Layetanas in Barcelona in hetzelfde jaar. Hier stond hij zij aan zij met zijn vriend Fernando Álvarez de Sotomayor. Hoewel zijn werken ook in Panama en Buenos Aires werden tentoongesteld, zette hij nooit voet op Amerikaanse bodem. Voor zijn landschap "Rías Baixas" kreeg hij een eerste klas onderscheiding op de Nationale Kunsttentoonstelling in 1922. In 1929 kreeg hij de eer het Galicische paviljoen te organiseren op de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling.
Het privéleven van Llorens Díaz werd gekenmerkt door gelukkige maar ook droevige momenten. In 1918 trouwde hij met Eva Rodríguez, de dochter van een vooraanstaande arts uit La Coruña. Zij stierf helaas in 1925 en liet hem twee geliefde dochters na. Kort daarna kreeg hij het Grootkruis van de Orde van Karel III - een teken van de grote erkenning die hij tijdens zijn leven had gekregen. Tijdens de turbulente Spaanse Burgeroorlog bracht Francisco Llorens Díaz het grootste deel van zijn tijd door in Madrid, voordat hij in 1938 met zijn dochters naar Valencia moest vluchten. Hier vond hij in het schilderen van stillevens een manier om zijn innerlijke onrust uit te drukken. Na de oorlog pendelde hij tussen Madrid en Galicië, waar hij zijn diepgaande landschappen bleef maken. In 1942 kreeg hij nog een onderscheiding toen hij lid werd van zijn alma mater, de Real Academia. Slechts een jaar later ontving hij een soortgelijke onderscheiding van de Real Academia Gallega.
Tegen het einde van zijn leven, in 1945, ging zijn gezondheid achteruit en leed hij aan ernstige gevallen van geheugenverlies. Francisco Llorens Díaz stierf in 1948 en werd begraven aan de zijde van zijn geliefde vrouw. Vandaag hebt u de mogelijkheid om thuis te genieten van de magie en schoonheid van zijn werken door middel van hoogwaardige kunstdrukken. Ons bedrijf biedt gereproduceerde kunstdrukken van schilderijen en kunstwerken van Francisco Llorens Díaz en vele andere kunstenaars. Wij streven ernaar recht te doen aan de nalatenschap van de kunstenaar en produceren daarom elke kunstdruk met de grootste zorg en toewijding. Elke afdruk wordt zo een individueel kunstwerk, waardoor u de artistieke genialiteit van Francisco Llorens Díaz kunt ervaren en tegelijkertijd uw huis kunt verrijken met een stukje kunstgeschiedenis.
Francisco Llorens Díaz, geboren op 10 april 1874 in het charmante La Coruña en overleden op 11 februari 1948 in het bruisende Madrid, was een uitstekend schilder van Spaans-Galicische afkomst. Zijn werken, beroemd om hun meesterlijke weergave van stillevens en landschappen, blijven vandaag de dag zeer relevant in de kunstwereld. Geboren in het midden van een koopmansfamilie, lag zijn weg aanvankelijk vast: De handel leidde de loop van zijn leven. Kunst trok hem echter aan en daarom begon hij tekenlessen te nemen aan de School voor Toegepaste Kunsten in La Coruña. Onder leiding van de militaire kunstenaar Román Navarro vond hij zijn ware roeping. Vastbesloten zijn artistieke weg te volgen, werd hij aangetrokken tot het culturele hart van Spanje, Madrid. Daar schreef hij zich in aan de prestigieuze Real Academia de Bellas Artes de San Fernando en had hij het geluk te mogen studeren aan Carlos de Haes. Zijn artistieke vaardigheden werden verder aangescherpt in de studio's van het onvergelijkbare Joaquín Sorolla.
Dankzij een beurs verbreedt hij zijn artistieke horizon en gaat hij naar de Academia de España in Roma. Van daaruit maakte hij met een groep medestudenten een inspirerende reis naar België en Nederland. Vooral het intensieve verblijf van enkele maanden in het schilderachtige Brugge liet een blijvende indruk op hem achter. Zijn in Rome gemaakte werken kregen zoveel erkenning dat de Spaanse ambassadeur er drie aankocht en ze tentoonstelde in het majestueuze Quirinaalpaleis. In 1906 keerde hij, verrijkt door deze ervaringen, terug naar Spanje. In de volgende twee decennia presenteerde Francisco Llorens Díaz zijn werken op talrijke tentoonstellingen, met name de Tweede Tentoonstelling van Galicische Kunst in 1917 en een tentoonstelling in de Galerías Layetanas in Barcelona in hetzelfde jaar. Hier stond hij zij aan zij met zijn vriend Fernando Álvarez de Sotomayor. Hoewel zijn werken ook in Panama en Buenos Aires werden tentoongesteld, zette hij nooit voet op Amerikaanse bodem. Voor zijn landschap "Rías Baixas" kreeg hij een eerste klas onderscheiding op de Nationale Kunsttentoonstelling in 1922. In 1929 kreeg hij de eer het Galicische paviljoen te organiseren op de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling.
Het privéleven van Llorens Díaz werd gekenmerkt door gelukkige maar ook droevige momenten. In 1918 trouwde hij met Eva Rodríguez, de dochter van een vooraanstaande arts uit La Coruña. Zij stierf helaas in 1925 en liet hem twee geliefde dochters na. Kort daarna kreeg hij het Grootkruis van de Orde van Karel III - een teken van de grote erkenning die hij tijdens zijn leven had gekregen. Tijdens de turbulente Spaanse Burgeroorlog bracht Francisco Llorens Díaz het grootste deel van zijn tijd door in Madrid, voordat hij in 1938 met zijn dochters naar Valencia moest vluchten. Hier vond hij in het schilderen van stillevens een manier om zijn innerlijke onrust uit te drukken. Na de oorlog pendelde hij tussen Madrid en Galicië, waar hij zijn diepgaande landschappen bleef maken. In 1942 kreeg hij nog een onderscheiding toen hij lid werd van zijn alma mater, de Real Academia. Slechts een jaar later ontving hij een soortgelijke onderscheiding van de Real Academia Gallega.
Tegen het einde van zijn leven, in 1945, ging zijn gezondheid achteruit en leed hij aan ernstige gevallen van geheugenverlies. Francisco Llorens Díaz stierf in 1948 en werd begraven aan de zijde van zijn geliefde vrouw. Vandaag hebt u de mogelijkheid om thuis te genieten van de magie en schoonheid van zijn werken door middel van hoogwaardige kunstdrukken. Ons bedrijf biedt gereproduceerde kunstdrukken van schilderijen en kunstwerken van Francisco Llorens Díaz en vele andere kunstenaars. Wij streven ernaar recht te doen aan de nalatenschap van de kunstenaar en produceren daarom elke kunstdruk met de grootste zorg en toewijding. Elke afdruk wordt zo een individueel kunstwerk, waardoor u de artistieke genialiteit van Francisco Llorens Díaz kunt ervaren en tegelijkertijd uw huis kunt verrijken met een stukje kunstgeschiedenis.
Pagina 1 / 1