Francisco de Goya was een Spaanse schilder uit de 18e en 19e eeuw. Hij voltooide een artistieke opleiding en had als doel een carrière aan het hof. Zo werkte de Goya, die toen nog onbekend was, aan de verwezenlijking van zijn droom totdat hij uiteindelijk werd benoemd tot schilder van onder meer de koning. Een paar jaar later kreeg de kunstenaar een zware beroerte, waardoor hij zijn gehoor verloor. Deze ingrijpende gebeurtenis had echter geen negatieve invloed op zijn carrière en hij was nog steeds de meest gevraagde portrettist van het hof. Later werd Francisco de Goya gedwongen naar Bordeaux te emigreren omdat hij politiek vervolgd werd. De reden hiervoor waren zijn tekeningen van de oorlog, die zeer kritische portretten bevatten van de kerk en de koninklijke macht, wat tot verontwaardiging leidde.
Wat de stijl van de kunstenaar betreft, is in zijn schilderijen te zien dat hij putte uit veel verschillende kunststijlen, waardoor het onmogelijk is zijn stijl nauwkeurig in te delen. Hij begon zijn carrière echter overwegend met schilderijen die als rococo kunnen worden geclassificeerd. Zo werden deze schilderijen gekenmerkt door vrolijkheid, elegantie en speelsheid. Na zijn ziekte veranderde zijn stijl enorm, zodat in plaats van de gebruikelijke vrolijke motieven, plotseling sombere, spookachtige figuren en donkerder kleuren in zijn schilderijen verschenen. Dit wordt onder meer verklaard door het feit dat de schilder door zijn doofheid een veranderde zintuiglijke waarneming had en daardoor zijn omgeving kritischer waarnam. In de volgende werken kon nog een grote verscheidenheid aan stijlen worden herkend. In zijn portretschilderkunst breekt de Goya volledig met conventionele voorstellingen en brengt in plaats daarvan een lichtheid en openheid in hen.
De Goya was door zijn manier van denken een zeer vooruitstrevende en moderne kunstenaar in zijn tijd. Dit blijkt ook uit de thema's, die vaak ook op politieke of maatschappijkritische kwesties waren gericht. In die tijd werd kunst nog opgevat als een ambacht, wat ook betekent dat de kunstenaars van die tijd volgens orders werkten, wat bij de Goya niet te zien is. Hij schilderde veel schilderijen uit vrije keuze en om een persoonlijke houding te illustreren. Als voorbeeld kan men het beroemde schilderij "Het neerschieten van de opstandelingen op 3 mei 1808" nemen, waarin hij de politieke onrust op een zeer kritische manier uitbeeldt. In dit schilderij kan men ook een ander kenmerk van de kunstenaar zien. De Goya was vaak provocerend met zijn schilderijen, niet alleen in politieke zin, maar ook in een sociale context. In deze context was het schilderij "De naakte Maya" niet alleen een provocatie maar ook een revolutionair werk. In die tijd was dit schilderij het eerste naaktschilderij in de Spaanse kunst en het werd door velen gezien als een breuk met de traditie. Ondanks de kritiek op de kunstenaar in die tijd, zijn de aspecten die bekritiseerd werden precies wat de Goya uiteindelijk maakte en hem tot een revolutionair kunstenaar maakte in zijn tijd.
Francisco de Goya was een Spaanse schilder uit de 18e en 19e eeuw. Hij voltooide een artistieke opleiding en had als doel een carrière aan het hof. Zo werkte de Goya, die toen nog onbekend was, aan de verwezenlijking van zijn droom totdat hij uiteindelijk werd benoemd tot schilder van onder meer de koning. Een paar jaar later kreeg de kunstenaar een zware beroerte, waardoor hij zijn gehoor verloor. Deze ingrijpende gebeurtenis had echter geen negatieve invloed op zijn carrière en hij was nog steeds de meest gevraagde portrettist van het hof. Later werd Francisco de Goya gedwongen naar Bordeaux te emigreren omdat hij politiek vervolgd werd. De reden hiervoor waren zijn tekeningen van de oorlog, die zeer kritische portretten bevatten van de kerk en de koninklijke macht, wat tot verontwaardiging leidde.
Wat de stijl van de kunstenaar betreft, is in zijn schilderijen te zien dat hij putte uit veel verschillende kunststijlen, waardoor het onmogelijk is zijn stijl nauwkeurig in te delen. Hij begon zijn carrière echter overwegend met schilderijen die als rococo kunnen worden geclassificeerd. Zo werden deze schilderijen gekenmerkt door vrolijkheid, elegantie en speelsheid. Na zijn ziekte veranderde zijn stijl enorm, zodat in plaats van de gebruikelijke vrolijke motieven, plotseling sombere, spookachtige figuren en donkerder kleuren in zijn schilderijen verschenen. Dit wordt onder meer verklaard door het feit dat de schilder door zijn doofheid een veranderde zintuiglijke waarneming had en daardoor zijn omgeving kritischer waarnam. In de volgende werken kon nog een grote verscheidenheid aan stijlen worden herkend. In zijn portretschilderkunst breekt de Goya volledig met conventionele voorstellingen en brengt in plaats daarvan een lichtheid en openheid in hen.
De Goya was door zijn manier van denken een zeer vooruitstrevende en moderne kunstenaar in zijn tijd. Dit blijkt ook uit de thema's, die vaak ook op politieke of maatschappijkritische kwesties waren gericht. In die tijd werd kunst nog opgevat als een ambacht, wat ook betekent dat de kunstenaars van die tijd volgens orders werkten, wat bij de Goya niet te zien is. Hij schilderde veel schilderijen uit vrije keuze en om een persoonlijke houding te illustreren. Als voorbeeld kan men het beroemde schilderij "Het neerschieten van de opstandelingen op 3 mei 1808" nemen, waarin hij de politieke onrust op een zeer kritische manier uitbeeldt. In dit schilderij kan men ook een ander kenmerk van de kunstenaar zien. De Goya was vaak provocerend met zijn schilderijen, niet alleen in politieke zin, maar ook in een sociale context. In deze context was het schilderij "De naakte Maya" niet alleen een provocatie maar ook een revolutionair werk. In die tijd was dit schilderij het eerste naaktschilderij in de Spaanse kunst en het werd door velen gezien als een breuk met de traditie. Ondanks de kritiek op de kunstenaar in die tijd, zijn de aspecten die bekritiseerd werden precies wat de Goya uiteindelijk maakte en hem tot een revolutionair kunstenaar maakte in zijn tijd.
Pagina 1 / 29