De kale grond wordt tot fijn stof opgewerveld door de stampende hoeven van het edelstaal. Het bovenlichaam van de ruiter is naar voren gebogen; het is een scène vol dynamiek en kracht. Het is ook een beeld van het soort dat niet alleen in Amerika maar ook in de rest van de wereld wordt gezien als men het over het zogenaamde Wilde Westen heeft. Ook al weten we vandaag de dag dat veel van deze schijnbaar typische voorstellingen te romantisch waren, de kunstenaars van de tweede helft van de 19e eeuw hebben nog steeds al onze beelden van de verovering van het Westen gevormd.
Kunstenaars zoals Frederic Remington. Vandaag de dag is hij zeer bekend om zijn illustraties van het Wilde Westen en wie zijn volledige oeuvre kent, zal weinig andere motieven vinden. Remington was een inwoner van de Oostkust door en door, geboren en opgeleid in New York en aan de Yale University in Connecticut. Remington had zijn eerste contact met het westen van het land op 19-jarige leeftijd, toen hij een ranch wilde kopen in Montana. Het project mislukte door een gebrek aan financiële middelen, maar de uitgestrektheid van het land, die hij daar met eigen ogen kon ervaren en de schermutselingen tussen de indianen en de Amerikaanse cavalerie, zouden vanaf dat moment een blijvende invloed hebben op zijn werk. In feite had Remington meer directe ervaring met zijn onderwerp door zijn inmiddels frequentere reizen dan veel van zijn kunstenaarscollega's, die ook scènes uit het Wilde Westen schilderden.
Remington's werk leeft vooral van de weergave van wat de meeste kijkers niet uit eigen ervaring weten. Zijn keuze van motieven en zijn onmiskenbare talent voor het juiste perspectief, evenals zijn vermogen om de dingen op een zowel levendige als artistieke manier weer te geven, maakten van hem een correspondent voor invloedrijke weekbladen. Zijn foto's werden op grote schaal verspreid. Zelfs president Theodore Roosevelt, zelf een vriend van de landschappen van het Westen, nam er nota van en merkte dat de cowboys en veeboeren, de paarden en kuddes vee tot leven komen op de foto's van Remington. Tegen het einde van zijn carrière wijdde hij zich steeds meer aan de beeldhouwkunst, waarbij soortgelijke motieven ook een prioriteit zijn in deze kunst. Remington maakte ook een opmerkelijke serie schilderijen waarin hij de duisternis en de kleuren van de nacht tot zijn onderwerp maakte.
De kale grond wordt tot fijn stof opgewerveld door de stampende hoeven van het edelstaal. Het bovenlichaam van de ruiter is naar voren gebogen; het is een scène vol dynamiek en kracht. Het is ook een beeld van het soort dat niet alleen in Amerika maar ook in de rest van de wereld wordt gezien als men het over het zogenaamde Wilde Westen heeft. Ook al weten we vandaag de dag dat veel van deze schijnbaar typische voorstellingen te romantisch waren, de kunstenaars van de tweede helft van de 19e eeuw hebben nog steeds al onze beelden van de verovering van het Westen gevormd.
Kunstenaars zoals Frederic Remington. Vandaag de dag is hij zeer bekend om zijn illustraties van het Wilde Westen en wie zijn volledige oeuvre kent, zal weinig andere motieven vinden. Remington was een inwoner van de Oostkust door en door, geboren en opgeleid in New York en aan de Yale University in Connecticut. Remington had zijn eerste contact met het westen van het land op 19-jarige leeftijd, toen hij een ranch wilde kopen in Montana. Het project mislukte door een gebrek aan financiële middelen, maar de uitgestrektheid van het land, die hij daar met eigen ogen kon ervaren en de schermutselingen tussen de indianen en de Amerikaanse cavalerie, zouden vanaf dat moment een blijvende invloed hebben op zijn werk. In feite had Remington meer directe ervaring met zijn onderwerp door zijn inmiddels frequentere reizen dan veel van zijn kunstenaarscollega's, die ook scènes uit het Wilde Westen schilderden.
Remington's werk leeft vooral van de weergave van wat de meeste kijkers niet uit eigen ervaring weten. Zijn keuze van motieven en zijn onmiskenbare talent voor het juiste perspectief, evenals zijn vermogen om de dingen op een zowel levendige als artistieke manier weer te geven, maakten van hem een correspondent voor invloedrijke weekbladen. Zijn foto's werden op grote schaal verspreid. Zelfs president Theodore Roosevelt, zelf een vriend van de landschappen van het Westen, nam er nota van en merkte dat de cowboys en veeboeren, de paarden en kuddes vee tot leven komen op de foto's van Remington. Tegen het einde van zijn carrière wijdde hij zich steeds meer aan de beeldhouwkunst, waarbij soortgelijke motieven ook een prioriteit zijn in deze kunst. Remington maakte ook een opmerkelijke serie schilderijen waarin hij de duisternis en de kleuren van de nacht tot zijn onderwerp maakte.
Pagina 1 / 4