Johan Frederick Thaulow werd geboren in Noorwegen. Hij was een van de tien kinderen van een welgesteld apothekersechtpaar en zijn toekomst lag in een academische opleiding op verzoek van zijn vader. Johan voldeed aan deze wens en hij voltooide zijn opleiding met het behalen van een doctoraat. Tegen die tijd had Johan zijn liefde voor de schilderkunst ontdekt. Met zijn diploma ging Thaulow naar Kopenhagen en ging studeren aan de gerenommeerde kunstacademie. Het doel van de jonge Noor was een opleiding tot zeeschilder. Een van zijn leermeesters was Carl Frederik Sorensen, een van de belangrijkste zeeschilders van Scandinavië. Thaulow verbleef twee jaar in Kopenhagen. De Noorse schilder Hans Frederick Gude doceerde in die tijd aan de Badense School in Duitsland. Gude was ook een geschoold marineschilder en Thaulow ging naar Baden om zijn vaardigheden te vergroten.
Het leven van Johan Frederick Thaulow, die zichzelf alleen Fritz of Frits Thaulow noemt, wordt gekenmerkt door een uitgesproken rusteloosheid. Thaulow reist veel, trouwt voor korte tijd met de schoonzuster van KUNSTENAAR1, reist verder en trouwt opnieuw. Parijs wordt zoiets als een tweede thuis voor de Noor. De stad heeft een status van moderniteit onder Scandinavische kunstenaars en velen voelen zich aangetrokken tot Frankrijk. Een vereniging vormde zich onder de Noordse schilders, waar Thaulow zich bij aansloot. Johann heeft hier zijn eerste contact met de impressionistische schilders. Dit waren grote stappen in de schilderkunstige toekomst. Thaulow was een voorstander van realisme en nam de vernieuwingen lange tijd voor zijn rekening. Fritz werd bevriend met Christin Krogh. Samen verlaten de kunstenaarscollega's de Franse metropool en reizen per boot naar Skagen. Terwijl Krogh inspiratie vindt in de kunstenaarskolonie, is Thaulow een stille toeschouwer. Hij wordt beschouwd als een buitenstaander die veel plezier beleeft aan de maritieme motieven die Skagen hem biedt. Hij neemt niet deel aan het artistieke leven van de kunstenaarskolonie. Als hij Denemarken deze keer verlaat, is het voorgoed.
Tijdens zijn leerjaren ontwikkelde Johann Frederick Thaulow zich tot een impressionistische schilder die als geen ander een virtuoos was in het schilderen van watergezichten. De levendige bewegingen van het water en de weerspiegelingen op de oppervlakken zijn perfect vastgelegd door Thaulow en begeleiden het werk gedurende lange stukken. In zijn late fase woonde de kunstenaar vele jaren in Noorwegen. Hij concentreert zich op de realistische weergave van de landschappen in zijn omgeving. De schilder liet lichte invloeden toe van de impressionistische ideeën die hij in Parijs had leren kennen. Thaulow maakte regelmatig korte reizen naar Schotland en Venetië. De ideeën die hij van zijn reizen meebrengt, vloeien op een gevoelige manier in zijn werken in. Voor de laatste jaren van zijn leven, keerde Thaulow terug naar Parijs. De laatste halte op zijn reis was Nederland. Thaulow's leven was een constante stroom, net als de wateren van zijn schilderijen.
Johan Frederick Thaulow werd geboren in Noorwegen. Hij was een van de tien kinderen van een welgesteld apothekersechtpaar en zijn toekomst lag in een academische opleiding op verzoek van zijn vader. Johan voldeed aan deze wens en hij voltooide zijn opleiding met het behalen van een doctoraat. Tegen die tijd had Johan zijn liefde voor de schilderkunst ontdekt. Met zijn diploma ging Thaulow naar Kopenhagen en ging studeren aan de gerenommeerde kunstacademie. Het doel van de jonge Noor was een opleiding tot zeeschilder. Een van zijn leermeesters was Carl Frederik Sorensen, een van de belangrijkste zeeschilders van Scandinavië. Thaulow verbleef twee jaar in Kopenhagen. De Noorse schilder Hans Frederick Gude doceerde in die tijd aan de Badense School in Duitsland. Gude was ook een geschoold marineschilder en Thaulow ging naar Baden om zijn vaardigheden te vergroten.
Het leven van Johan Frederick Thaulow, die zichzelf alleen Fritz of Frits Thaulow noemt, wordt gekenmerkt door een uitgesproken rusteloosheid. Thaulow reist veel, trouwt voor korte tijd met de schoonzuster van KUNSTENAAR1, reist verder en trouwt opnieuw. Parijs wordt zoiets als een tweede thuis voor de Noor. De stad heeft een status van moderniteit onder Scandinavische kunstenaars en velen voelen zich aangetrokken tot Frankrijk. Een vereniging vormde zich onder de Noordse schilders, waar Thaulow zich bij aansloot. Johann heeft hier zijn eerste contact met de impressionistische schilders. Dit waren grote stappen in de schilderkunstige toekomst. Thaulow was een voorstander van realisme en nam de vernieuwingen lange tijd voor zijn rekening. Fritz werd bevriend met Christin Krogh. Samen verlaten de kunstenaarscollega's de Franse metropool en reizen per boot naar Skagen. Terwijl Krogh inspiratie vindt in de kunstenaarskolonie, is Thaulow een stille toeschouwer. Hij wordt beschouwd als een buitenstaander die veel plezier beleeft aan de maritieme motieven die Skagen hem biedt. Hij neemt niet deel aan het artistieke leven van de kunstenaarskolonie. Als hij Denemarken deze keer verlaat, is het voorgoed.
Tijdens zijn leerjaren ontwikkelde Johann Frederick Thaulow zich tot een impressionistische schilder die als geen ander een virtuoos was in het schilderen van watergezichten. De levendige bewegingen van het water en de weerspiegelingen op de oppervlakken zijn perfect vastgelegd door Thaulow en begeleiden het werk gedurende lange stukken. In zijn late fase woonde de kunstenaar vele jaren in Noorwegen. Hij concentreert zich op de realistische weergave van de landschappen in zijn omgeving. De schilder liet lichte invloeden toe van de impressionistische ideeën die hij in Parijs had leren kennen. Thaulow maakte regelmatig korte reizen naar Schotland en Venetië. De ideeën die hij van zijn reizen meebrengt, vloeien op een gevoelige manier in zijn werken in. Voor de laatste jaren van zijn leven, keerde Thaulow terug naar Parijs. De laatste halte op zijn reis was Nederland. Thaulow's leven was een constante stroom, net als de wateren van zijn schilderijen.
Pagina 1 / 1