Gentile Bellini, een meesterschilder en medailleur uit Venetië wiens leven zich uitstrekte van het jaar waarin hij begon in 1429 tot zijn laatste adem op 23 februari 1507, heeft een onvergelijkbare stempel gedrukt op de wereld van de kunst. Gentile, de oudste telg van de vermaarde Jacopo Bellini, liet zijn artistieke identiteit voor het eerst zien met een portret van de Madonna in 1460, dat de stilistische kenmerken van zijn vader in al hun glorie liet zien. Het was ook in die tijd dat hij samen met zijn broer werd uitgekozen om vaderlijke assistentie te verlenen bij de creatie van een altaar in Padua. Twee jaar na deze artistieke inwijding, in 1466, kreeg Gentile de opdracht van de Scuola van San Marco, een broederschap, om de deuren van hun orgel met zijn artistieke precisie te versieren. Een opdracht waarvan de resultaten tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven en die op indrukwekkende wijze de uiterst eenvoudige esthetiek weerspiegelt die werd gevormd door de Paduaanse school van Francesco Squarcione en Andrea Mantegna. In hetzelfde jaar kreeg hij ook de opdracht om twee thema's uit Exodus te ontwerpen voor de Grote Zaal van het Genootschap, die werd beoordeeld als niet minder dan een imitatie van de werken van zijn vader.
Na 1474 steeg Gentile's reputatie in zijn geboortestad Venetië gestaag, zoals blijkt uit de opdracht van de Senaat om een reeks muurschilderingen te restaureren en te vernieuwen die door vocht waren aangetast. Deze schilderingen, die op indrukwekkende wijze de Venetiaanse geschiedenis weergaven, sierden de muren van de Grote Raadszaal in het Dogenpaleis en vormen vandaag de dag nog steeds een indrukwekkend bewijs van zijn kunstenaarschap. De volgende belangrijke wending in het leven en de carrière van Gentile vond plaats toen hij werd ontboden door het Ottomaanse Rijk. Sultan Mehmed II, die de Venetiaanse vaardigheden waardeerde, stuurde een gezant naar Venetië met het verzoek om een uitstekende schilder voor zijn hof. Gentile Bellini, overtuigd van de uitmuntendheid van zijn werk, werd gekozen voor deze prestigieuze taak. Tijdens zijn verblijf in het Ottomaanse Rijk produceerde hij indrukwekkende werken, waaronder een levendig schilderij over de ontvangst van een ambassadeur in de stad en een charmant aquarelportret van een schriftgeleerde. Deze werken, waarvan nu reproducties beschikbaar zijn als hoogwaardige kunstdrukken, bieden een fascinerende kijk op een vervlogen tijdperk en cultuur.
Bij zijn terugkeer in Venetië zette Gentile zijn werk aan het Dogenpaleis voort en voltooide hij een opdracht voor een uitgebreide reeks fresco's die de betrokkenheid van Venetië bij het geschil tussen het pausdom en keizer Frederik Barbarossa illustreerden. Deze werken, die het vochtige klimaat van Venetië moesten weerstaan, werden uitgevoerd op doek en waarschijnlijk in olieverf. Ze gingen echter verloren in een brand in 1577. De laatste jaren van Gentile's leven werden gekenmerkt door het maken van schilderijen die verband hielden met het beroemde relikwie van de Scuola van San Giovanni Evangelista, een verondersteld fragment van het Heilige Kruis. Het laatste grote werk, La predica di S. Marco ad Alessandria, werd pas postuum voltooid door zijn broer Giovanni. Elk werk van Gentile Bellini is een magische reis door tijd en geschiedenis, verrijkt door een meesterlijke hand en een kenmerkende stijl. En vandaag de dag zijn ze verkrijgbaar als hoogwaardige kunstdrukken waarmee je een deel van dit buitengewone artistieke erfgoed binnen je eigen vier muren kunt ervaren.
Gentile Bellini, een meesterschilder en medailleur uit Venetië wiens leven zich uitstrekte van het jaar waarin hij begon in 1429 tot zijn laatste adem op 23 februari 1507, heeft een onvergelijkbare stempel gedrukt op de wereld van de kunst. Gentile, de oudste telg van de vermaarde Jacopo Bellini, liet zijn artistieke identiteit voor het eerst zien met een portret van de Madonna in 1460, dat de stilistische kenmerken van zijn vader in al hun glorie liet zien. Het was ook in die tijd dat hij samen met zijn broer werd uitgekozen om vaderlijke assistentie te verlenen bij de creatie van een altaar in Padua. Twee jaar na deze artistieke inwijding, in 1466, kreeg Gentile de opdracht van de Scuola van San Marco, een broederschap, om de deuren van hun orgel met zijn artistieke precisie te versieren. Een opdracht waarvan de resultaten tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven en die op indrukwekkende wijze de uiterst eenvoudige esthetiek weerspiegelt die werd gevormd door de Paduaanse school van Francesco Squarcione en Andrea Mantegna. In hetzelfde jaar kreeg hij ook de opdracht om twee thema's uit Exodus te ontwerpen voor de Grote Zaal van het Genootschap, die werd beoordeeld als niet minder dan een imitatie van de werken van zijn vader.
Na 1474 steeg Gentile's reputatie in zijn geboortestad Venetië gestaag, zoals blijkt uit de opdracht van de Senaat om een reeks muurschilderingen te restaureren en te vernieuwen die door vocht waren aangetast. Deze schilderingen, die op indrukwekkende wijze de Venetiaanse geschiedenis weergaven, sierden de muren van de Grote Raadszaal in het Dogenpaleis en vormen vandaag de dag nog steeds een indrukwekkend bewijs van zijn kunstenaarschap. De volgende belangrijke wending in het leven en de carrière van Gentile vond plaats toen hij werd ontboden door het Ottomaanse Rijk. Sultan Mehmed II, die de Venetiaanse vaardigheden waardeerde, stuurde een gezant naar Venetië met het verzoek om een uitstekende schilder voor zijn hof. Gentile Bellini, overtuigd van de uitmuntendheid van zijn werk, werd gekozen voor deze prestigieuze taak. Tijdens zijn verblijf in het Ottomaanse Rijk produceerde hij indrukwekkende werken, waaronder een levendig schilderij over de ontvangst van een ambassadeur in de stad en een charmant aquarelportret van een schriftgeleerde. Deze werken, waarvan nu reproducties beschikbaar zijn als hoogwaardige kunstdrukken, bieden een fascinerende kijk op een vervlogen tijdperk en cultuur.
Bij zijn terugkeer in Venetië zette Gentile zijn werk aan het Dogenpaleis voort en voltooide hij een opdracht voor een uitgebreide reeks fresco's die de betrokkenheid van Venetië bij het geschil tussen het pausdom en keizer Frederik Barbarossa illustreerden. Deze werken, die het vochtige klimaat van Venetië moesten weerstaan, werden uitgevoerd op doek en waarschijnlijk in olieverf. Ze gingen echter verloren in een brand in 1577. De laatste jaren van Gentile's leven werden gekenmerkt door het maken van schilderijen die verband hielden met het beroemde relikwie van de Scuola van San Giovanni Evangelista, een verondersteld fragment van het Heilige Kruis. Het laatste grote werk, La predica di S. Marco ad Alessandria, werd pas postuum voltooid door zijn broer Giovanni. Elk werk van Gentile Bellini is een magische reis door tijd en geschiedenis, verrijkt door een meesterlijke hand en een kenmerkende stijl. En vandaag de dag zijn ze verkrijgbaar als hoogwaardige kunstdrukken waarmee je een deel van dit buitengewone artistieke erfgoed binnen je eigen vier muren kunt ervaren.
Pagina 1 / 1