Vandaag is hij bijna vergeten. Maar in het Victoriaanse Engeland was George Samuel Elgood een van de belangrijkste tuinschilders van zijn tijd. Zelf een enthousiast en ervaren tuinier, leefde hij zijn passie voor alles wat bloeit en bloeit uit in zijn delicate aquarellen. Zijn schilderijen zijn zo gedetailleerd dat de kijker het gevoel heeft erin te lopen als in een tuin en zelfs de geur van de rozen en het geritsel van de bladeren kan waarnemen. Elgood werd geboren in een groot gezin, hij had elf broers en zussen. Toch kon zijn vader, een textielfabrikant, hem in staat stellen te studeren aan het Royal College of Art. Daar volgde hij tekenlessen architectuur, maar ook toen al legde hij zich toe op de schoonheden van Engelse landschapstuinen in kleine tekeningen. Toen zijn vader in 1874 onverwacht overleed, moest de jonge George zijn studie opgeven en in plaats daarvan de leiding van het familiebedrijf overnemen. Hij kon zijn kunst alleen beoefenen in zijn schaarse vrije tijd. Maar hij deed dat met grote toewijding en succes. Een eerste tentoonstelling van zijn werk in de Walker Gallery in Liverpool werd snel gevolgd door andere.
Eind 20 ontmoette hij Mary Clephan, die zijn liefde voor kunst deelde. Een goede basis voor een huwelijk, vooral omdat Mary ook een aanzienlijk fortuin meebracht. De meevaller stelde George in staat het familiebedrijf te verlaten en in plaats daarvan met Mary door Europa te reizen en te schilderen. In deze periode maakte hij talrijke schilderijen van renaissancetuinen, vooral in Italië. Om zijn werken extra nostalgisch en authentiek te maken, plaatste hij ook vaak figuren in 18e-eeuwse kledij in het decor. Zijn vrouw stond model voor hem. De werken die tijdens zijn reizen ontstonden, werden vele malen tentoongesteld en kregen enthousiaste kritieken. Zelfs de koningin zou de schilderijen mooi gevonden hebben. Hoe dan ook, het paleis telegrafeerde Elgood om een van de schilderijen te reserveren voor Hare Majesteits privé collectie. George Samuel Elgood's faam was echter niet alleen te danken aan zijn schilderijen. Hij werd nog beroemder door zijn boekillustraties. Zijn grootste succes kwam in 1904, toen het boek Some English Gardens van Gertrude Jekyll werd gepubliceerd met 50 van zijn aquarelillustraties. Talrijke andere opdrachten voor tuinboeken zouden volgen.
Hoezeer hij ook van de natuur hield, hij hield niet van gezelschap. Hij hechtte veel belang aan zijn privé-sfeer. Dus, hoewel hij vaak zijn eigen tuin schilderde in Markfield, Leicestershire. Maar hij titelde de foto's met fantasienamen, zodat niemand erachter zou komen waar de afgebeelde tuin zich in werkelijkheid bevond en deze mogelijk zelfs zou bezoeken. Hij had ook zo'n hekel aan verandering dat hij de tuinman die de bomen naast hem wilde kappen met een jachtgeweer wegjoeg. Toen zijn vrouw in 1925 overleed, moest Elgood toch accepteren dat zijn nicht bij hem introk om voor de zaken te zorgen. Maar ze kon hem niet overhalen om stromend water en elektriciteit in huis te hebben.
Vandaag is hij bijna vergeten. Maar in het Victoriaanse Engeland was George Samuel Elgood een van de belangrijkste tuinschilders van zijn tijd. Zelf een enthousiast en ervaren tuinier, leefde hij zijn passie voor alles wat bloeit en bloeit uit in zijn delicate aquarellen. Zijn schilderijen zijn zo gedetailleerd dat de kijker het gevoel heeft erin te lopen als in een tuin en zelfs de geur van de rozen en het geritsel van de bladeren kan waarnemen. Elgood werd geboren in een groot gezin, hij had elf broers en zussen. Toch kon zijn vader, een textielfabrikant, hem in staat stellen te studeren aan het Royal College of Art. Daar volgde hij tekenlessen architectuur, maar ook toen al legde hij zich toe op de schoonheden van Engelse landschapstuinen in kleine tekeningen. Toen zijn vader in 1874 onverwacht overleed, moest de jonge George zijn studie opgeven en in plaats daarvan de leiding van het familiebedrijf overnemen. Hij kon zijn kunst alleen beoefenen in zijn schaarse vrije tijd. Maar hij deed dat met grote toewijding en succes. Een eerste tentoonstelling van zijn werk in de Walker Gallery in Liverpool werd snel gevolgd door andere.
Eind 20 ontmoette hij Mary Clephan, die zijn liefde voor kunst deelde. Een goede basis voor een huwelijk, vooral omdat Mary ook een aanzienlijk fortuin meebracht. De meevaller stelde George in staat het familiebedrijf te verlaten en in plaats daarvan met Mary door Europa te reizen en te schilderen. In deze periode maakte hij talrijke schilderijen van renaissancetuinen, vooral in Italië. Om zijn werken extra nostalgisch en authentiek te maken, plaatste hij ook vaak figuren in 18e-eeuwse kledij in het decor. Zijn vrouw stond model voor hem. De werken die tijdens zijn reizen ontstonden, werden vele malen tentoongesteld en kregen enthousiaste kritieken. Zelfs de koningin zou de schilderijen mooi gevonden hebben. Hoe dan ook, het paleis telegrafeerde Elgood om een van de schilderijen te reserveren voor Hare Majesteits privé collectie. George Samuel Elgood's faam was echter niet alleen te danken aan zijn schilderijen. Hij werd nog beroemder door zijn boekillustraties. Zijn grootste succes kwam in 1904, toen het boek Some English Gardens van Gertrude Jekyll werd gepubliceerd met 50 van zijn aquarelillustraties. Talrijke andere opdrachten voor tuinboeken zouden volgen.
Hoezeer hij ook van de natuur hield, hij hield niet van gezelschap. Hij hechtte veel belang aan zijn privé-sfeer. Dus, hoewel hij vaak zijn eigen tuin schilderde in Markfield, Leicestershire. Maar hij titelde de foto's met fantasienamen, zodat niemand erachter zou komen waar de afgebeelde tuin zich in werkelijkheid bevond en deze mogelijk zelfs zou bezoeken. Hij had ook zo'n hekel aan verandering dat hij de tuinman die de bomen naast hem wilde kappen met een jachtgeweer wegjoeg. Toen zijn vrouw in 1925 overleed, moest Elgood toch accepteren dat zijn nicht bij hem introk om voor de zaken te zorgen. Maar ze kon hem niet overhalen om stromend water en elektriciteit in huis te hebben.
Pagina 1 / 2