Gerrit of Gerard van Honthorst was een van de belangrijkste leden van de Utrechtse School in de Gouden Eeuw. Honthorst werd door zijn vader voor het eerst in aanraking gebracht met de basisprincipes van de schilderkunst. De eerste echte training vond plaats in het atelier van Abraham Bloemaert, dat ook les gaf aan Hendrik Terbrugghen. Na zijn opleiding ging Honthorst, zoals veel van zijn collega's in deze periode, naar Italië, waar ze moderne en oude Italiaanse kunst bestudeerden. In Rome waren zijn belangrijkste mecenassen de bankier en kunstverzamelaar Vincenzo Giustiniani en kardinaal Borghese. Giustiniani, in wiens paleis Honthorst woonde, bezat een aanzienlijke collectie hedendaagse Italiaanse kunst. Dit omvatte werken van Caravaggio, Bartolomeo Manfredi en Carracci. Vooral de stijl van Caravaggio heeft de latere werken van Honthorst sterk beïnvloed. Honthorst had een bijzonder talent voor het weergeven van scènes in kunstlicht en beheerste de bijbehorende lichtschaduwwerking tot in de puntjes. Vaak werd het hele avondbeeld verlicht door een enkele kaars, zoals in "Aanbidding van het Kind". Dit leverde hem de bijnaam Gherardo della Notte (Gherardo van de Nacht) op in Italië.
Rond 1620 keerde Honthorst terug naar Utrecht. Al snel had hij een goede reputatie die zelfs de grenzen van het land oversteeg. Hij trad toe tot het Lukasgilde in 1622 en in het jaar daarop werd hij al tot president benoemd. In de daaropvolgende jaren ontving hij talrijke opdrachten van verschillende aristocratische huizen. Hij schilderde verschillende portretten voor Charles I van Engeland, maar ook voor het Boheemse koningspaar dat in de Nederlanden in ballingschap leeft, en zou schilderlessen hebben gegeven aan hun vier kinderen. Honthorst werd later benoemd tot hofschilder van het Oranje koningshuis. Dit bracht hem zoveel opdrachten dat hij een tweede atelier in Den Haag moest openen. Hij had veel studenten en assistenten die hielpen bij het reproduceren van zijn portretten. Een van zijn leerlingen, Joachim von Sandrat, die hem ook naar Engeland vergezelde voor opdrachten, beweerde later dat Honthorst altijd 24 leerlingen tegelijk had, die elk 100 gulden per jaar betaalden voor hun lessen. Maar Honthorst was niet alleen een productieve en succesvolle portretschilder die zeer goed verdiende. Hij speelde een leidende rol in de ontwikkeling van de Nederlandse schilderkunst. Samen met Terbrugghen was hij een model en een leidende figuur van de Utrechtse Caravaggisten. Rembrandt zou dichter bij Caravaggio zijn gekomen door het bestuderen van de werken van Honthorst.
Honthorst was getrouwd met zijn neef. Zijn jongere broer Willem van Honthorst was ook een succesvol portretschilder en historieschilder. Sinds hij les kreeg van Gerrit en zijn leermeester Bloemaert, lijken de stijl en de motieven van de twee broers sterk op elkaar. Aanvankelijk werden veel van Willem's werken ten onrechte toegeschreven aan de oudere Gerrit, wat deels te wijten was aan de gelijkaardige stijl maar ook aan de gelijkaardige handtekeningen van de twee. De broers zouden ook enkele jaren hebben samengewerkt in het atelier van Gerrit. Honthorst's bijzondere waardering voor Peter Paul Rubens werd duidelijk toen hij hem uitnodigde voor een diner op zijn landgoed in Utrecht. Bij die gelegenheid maakte hij een portret van Rubens, waarbij hij hem als de door Diogenes beschreven "rechtvaardige man" afbeeldde. Honthorst bracht de rest van zijn leven door in zijn woonplaats Utrecht vanaf 1652.
Gerrit of Gerard van Honthorst was een van de belangrijkste leden van de Utrechtse School in de Gouden Eeuw. Honthorst werd door zijn vader voor het eerst in aanraking gebracht met de basisprincipes van de schilderkunst. De eerste echte training vond plaats in het atelier van Abraham Bloemaert, dat ook les gaf aan Hendrik Terbrugghen. Na zijn opleiding ging Honthorst, zoals veel van zijn collega's in deze periode, naar Italië, waar ze moderne en oude Italiaanse kunst bestudeerden. In Rome waren zijn belangrijkste mecenassen de bankier en kunstverzamelaar Vincenzo Giustiniani en kardinaal Borghese. Giustiniani, in wiens paleis Honthorst woonde, bezat een aanzienlijke collectie hedendaagse Italiaanse kunst. Dit omvatte werken van Caravaggio, Bartolomeo Manfredi en Carracci. Vooral de stijl van Caravaggio heeft de latere werken van Honthorst sterk beïnvloed. Honthorst had een bijzonder talent voor het weergeven van scènes in kunstlicht en beheerste de bijbehorende lichtschaduwwerking tot in de puntjes. Vaak werd het hele avondbeeld verlicht door een enkele kaars, zoals in "Aanbidding van het Kind". Dit leverde hem de bijnaam Gherardo della Notte (Gherardo van de Nacht) op in Italië.
Rond 1620 keerde Honthorst terug naar Utrecht. Al snel had hij een goede reputatie die zelfs de grenzen van het land oversteeg. Hij trad toe tot het Lukasgilde in 1622 en in het jaar daarop werd hij al tot president benoemd. In de daaropvolgende jaren ontving hij talrijke opdrachten van verschillende aristocratische huizen. Hij schilderde verschillende portretten voor Charles I van Engeland, maar ook voor het Boheemse koningspaar dat in de Nederlanden in ballingschap leeft, en zou schilderlessen hebben gegeven aan hun vier kinderen. Honthorst werd later benoemd tot hofschilder van het Oranje koningshuis. Dit bracht hem zoveel opdrachten dat hij een tweede atelier in Den Haag moest openen. Hij had veel studenten en assistenten die hielpen bij het reproduceren van zijn portretten. Een van zijn leerlingen, Joachim von Sandrat, die hem ook naar Engeland vergezelde voor opdrachten, beweerde later dat Honthorst altijd 24 leerlingen tegelijk had, die elk 100 gulden per jaar betaalden voor hun lessen. Maar Honthorst was niet alleen een productieve en succesvolle portretschilder die zeer goed verdiende. Hij speelde een leidende rol in de ontwikkeling van de Nederlandse schilderkunst. Samen met Terbrugghen was hij een model en een leidende figuur van de Utrechtse Caravaggisten. Rembrandt zou dichter bij Caravaggio zijn gekomen door het bestuderen van de werken van Honthorst.
Honthorst was getrouwd met zijn neef. Zijn jongere broer Willem van Honthorst was ook een succesvol portretschilder en historieschilder. Sinds hij les kreeg van Gerrit en zijn leermeester Bloemaert, lijken de stijl en de motieven van de twee broers sterk op elkaar. Aanvankelijk werden veel van Willem's werken ten onrechte toegeschreven aan de oudere Gerrit, wat deels te wijten was aan de gelijkaardige stijl maar ook aan de gelijkaardige handtekeningen van de twee. De broers zouden ook enkele jaren hebben samengewerkt in het atelier van Gerrit. Honthorst's bijzondere waardering voor Peter Paul Rubens werd duidelijk toen hij hem uitnodigde voor een diner op zijn landgoed in Utrecht. Bij die gelegenheid maakte hij een portret van Rubens, waarbij hij hem als de door Diogenes beschreven "rechtvaardige man" afbeeldde. Honthorst bracht de rest van zijn leven door in zijn woonplaats Utrecht vanaf 1652.
Pagina 1 / 2