Pagina 1 / 1
Heinrich Vogeler was meer dan 50 jaar artistiek productief en liet een oeuvre na dat verschillende stijlperioden, technieken, werkvormen en artistieke expressiemiddelen verenigt. Deze verscheidenheid was noch het gevolg van de bereidheid zich aan te passen aan de tijdgeest, noch van willekeur. Het gehele oeuvre van Heinrich Vogeler wordt gedragen door een idealistisch-utopische grondhouding, die in de loop van zijn leven steeds sterkere politieke contouren kreeg. Ondanks zijn artistieke veelzijdigheid heeft hij zijn talent nooit opgevat als een individueel expressiemiddel. Hij stelde zijn handelen in dienst van andere mensen, gemeenschappen of politieke veranderingsdoelen. Vanwege zijn universele talent was hij actief op het gebied van schilderkunst, boekillustratie, prentkunst, etsen en muurfresco. Hij werkte ook als architect en binnenhuisarchitect, meubelontwerper en ontwerper van smeedijzer. Zijn individueel ontwikkelde stijlmiddel in de schilderkunst was het complexe beeld.
De bekendheid van Heinrich Vogeler is gebaseerd op de eerste periode van zijn werk. Hij is verankerd in het culturele geheugen als een belangrijke Art Nouveau-kunstenaar en medeoprichter van de kunstenaarskolonie Worpswede. Bovendien had hij een beslissende invloed op de esthetische vormentaal van de uitgeverij Insel bij haar oprichting in 1901. De serie Insel-Bücherei volgt in haar omslagontwerp nog steeds de richtlijnen van de decoratief-ornamentele esthetiek uit Vogeler's Art Nouveau periode. Dankzij Vogeler kon de toen nog onbekende Rainer Maria Rilke zijn eerste dichtbundel bij uitgeverij Insel publiceren. Dit was het begin van zijn wereldwijde bekendheid. Ook een dichtbundel van Vogeler zelf ("DIR") behoort tot de vroege publicaties. In zijn eerste creatieve fase gebruikte Vogeler vaak laatromantische, sprookjesachtige, christelijke en symbolistische motieven, die hij vaak in het landschap van het duivelsmoor van Worpswede inbracht. In overeenstemming met deze motivische oriëntatie illustreerde hij onder andere de volksverhalen van Grimm of de uitgave van Hofmannthals "Der Kaiser und die Hexe" voor de uitgeverij Insel.
De Barkenhoff werd decennialang de centrale locatie voor Vogeler's engagement. In 1895 veranderde hij de voormalige boerderij in Worpswede in een artistieke synthese van architectuur, binnenhuisarchitectuur en tuinen. Het werd de centrale ontmoetingsplaats voor de in 1894 opgerichte kunstenaarsvereniging Worpswede, met gasten, echtgenoten en familieleden. De groep volgde geen gemeenschappelijk artistiek programma. Dit leidde tot tegenstellingen. De schilderes Paula Becker-Modersohn maakte schilderijen waarin de realiteit van armoede en ouderdom zichtbaar werd. Vogeler dacht intensief na over het contrast tussen haar schilderijen en zijn eigen dromerig-romantische taferelen. Bovendien verweet Rilke hem dat zijn kunst te decoratief was. Dit groeide uit tot een artistieke crisis voor Vogeler. Zijn schilderij "Zomeravond" uit 1905 wordt beschouwd als een iconisch werk. Het toont de Worpswede groep bij de Barkenhoff. Hoewel ze samen muziek maken, drukt de opstelling van de mensen de gescheidenheid uit die de gemeenschap verbreekt. Vogeler richtte zich daarna op architectuur en design. De Eerste Wereldoorlog werd een cesuur. Hij richtte zich toen op socialistische idealen en ontwikkelde zijn stijlmiddel van complexe beelden vanuit invloeden van het expressionisme en kubisme. Deze pasten niet in de leidende principes van de communistische Sovjet-Unie, waarnaar hij in 1931 emigreerde. Zijn laatste creatieve periode stond in dienst van het Socialistisch Realisme.
Heinrich Vogeler was meer dan 50 jaar artistiek productief en liet een oeuvre na dat verschillende stijlperioden, technieken, werkvormen en artistieke expressiemiddelen verenigt. Deze verscheidenheid was noch het gevolg van de bereidheid zich aan te passen aan de tijdgeest, noch van willekeur. Het gehele oeuvre van Heinrich Vogeler wordt gedragen door een idealistisch-utopische grondhouding, die in de loop van zijn leven steeds sterkere politieke contouren kreeg. Ondanks zijn artistieke veelzijdigheid heeft hij zijn talent nooit opgevat als een individueel expressiemiddel. Hij stelde zijn handelen in dienst van andere mensen, gemeenschappen of politieke veranderingsdoelen. Vanwege zijn universele talent was hij actief op het gebied van schilderkunst, boekillustratie, prentkunst, etsen en muurfresco. Hij werkte ook als architect en binnenhuisarchitect, meubelontwerper en ontwerper van smeedijzer. Zijn individueel ontwikkelde stijlmiddel in de schilderkunst was het complexe beeld.
De bekendheid van Heinrich Vogeler is gebaseerd op de eerste periode van zijn werk. Hij is verankerd in het culturele geheugen als een belangrijke Art Nouveau-kunstenaar en medeoprichter van de kunstenaarskolonie Worpswede. Bovendien had hij een beslissende invloed op de esthetische vormentaal van de uitgeverij Insel bij haar oprichting in 1901. De serie Insel-Bücherei volgt in haar omslagontwerp nog steeds de richtlijnen van de decoratief-ornamentele esthetiek uit Vogeler's Art Nouveau periode. Dankzij Vogeler kon de toen nog onbekende Rainer Maria Rilke zijn eerste dichtbundel bij uitgeverij Insel publiceren. Dit was het begin van zijn wereldwijde bekendheid. Ook een dichtbundel van Vogeler zelf ("DIR") behoort tot de vroege publicaties. In zijn eerste creatieve fase gebruikte Vogeler vaak laatromantische, sprookjesachtige, christelijke en symbolistische motieven, die hij vaak in het landschap van het duivelsmoor van Worpswede inbracht. In overeenstemming met deze motivische oriëntatie illustreerde hij onder andere de volksverhalen van Grimm of de uitgave van Hofmannthals "Der Kaiser und die Hexe" voor de uitgeverij Insel.
De Barkenhoff werd decennialang de centrale locatie voor Vogeler's engagement. In 1895 veranderde hij de voormalige boerderij in Worpswede in een artistieke synthese van architectuur, binnenhuisarchitectuur en tuinen. Het werd de centrale ontmoetingsplaats voor de in 1894 opgerichte kunstenaarsvereniging Worpswede, met gasten, echtgenoten en familieleden. De groep volgde geen gemeenschappelijk artistiek programma. Dit leidde tot tegenstellingen. De schilderes Paula Becker-Modersohn maakte schilderijen waarin de realiteit van armoede en ouderdom zichtbaar werd. Vogeler dacht intensief na over het contrast tussen haar schilderijen en zijn eigen dromerig-romantische taferelen. Bovendien verweet Rilke hem dat zijn kunst te decoratief was. Dit groeide uit tot een artistieke crisis voor Vogeler. Zijn schilderij "Zomeravond" uit 1905 wordt beschouwd als een iconisch werk. Het toont de Worpswede groep bij de Barkenhoff. Hoewel ze samen muziek maken, drukt de opstelling van de mensen de gescheidenheid uit die de gemeenschap verbreekt. Vogeler richtte zich daarna op architectuur en design. De Eerste Wereldoorlog werd een cesuur. Hij richtte zich toen op socialistische idealen en ontwikkelde zijn stijlmiddel van complexe beelden vanuit invloeden van het expressionisme en kubisme. Deze pasten niet in de leidende principes van de communistische Sovjet-Unie, waarnaar hij in 1931 emigreerde. Zijn laatste creatieve periode stond in dienst van het Socialistisch Realisme.