Hendrick Goltzius, geboren in de Niederrhein, kwam uit een familie met een lange artistieke traditie. Zijn overgrootvader en grootvader waren schilders in Venlo. Zijn vader Jan Goltz II was ook een gerespecteerd schilder, gespecialiseerd in glas-in-lood uit Duisburg in Duitsland. De Nederlandse kunsttheoreticus Karel van Mander I, geboren aan het einde van de 16de eeuw, was niet alleen een vriend van de familie, maar ook de eerste biograaf die over de kunstenaar Hendrick Goltzius schreef. In zijn teksten is te lezen dat Goltzius als jongeman les kreeg van de tekenaar Dirck Volckertz Coornhert. Goltzius verhuisde in 1576 met zijn leraar van Xanten naar Haarlem. Drie jaar later trouwde de jongeman met de weduwe Margaretha Jansdr. Margaretha nam haar achtjarige zoon Jacob in het huwelijk. Goltzius was niet alleen een belangrijke vaderfiguur voor Jakob, maar ook zijn leraar. Dankzij Goltzius' professionele begeleiding werd Jacob een gerespecteerde drukker.
Goltzius stond ook bekend als graficus. Hij maakte zowel prenten als tekeningen met behulp van verschillende technieken. De getalenteerde kunstenaar beheerst het ambacht van het werken met metalen potlood, penseel en inkt en met krijt. Goltzius wordt ook beschouwd als een meester in de techniek van de penschilderkunst, die hij heeft uitgevonden, waarbij een potlood direct op het doek wordt gebruikt. Op deze manier wordt de indruk van een afdruk nagebootst. Zijn tijdgenoten bewonderden hem voor zijn grote, monochrome werken. Doorslaggevend waren Goltzius' aandacht voor detail en het innovatieve proces van zijn ambacht.
Het vroege werk van Goltzius uit de late jaren 1580 is nog steeds sterk beïnvloed door het internationale maniërisme. Het maniërisme wordt gekenmerkt door lange, donkere figuren en zeer dynamische composities zoals te zien is in het werk van de Vlaamse kunstenaar Bartholomaeus Spranger. Goltzius maakte gravures naar Spranger's tekeningen, die zijn vriend en biograaf Van Mander uit Praag meebracht. In 1590 reisde Goltzius naar Italië en verbleef daar zes maanden. Naar verluidt wilde hij daar herstellen van een ziekte. De kunstenaar gebruikte zijn tijd in Rome voor de intensieve studie van oude beelden en het menselijk lichaam. Hierdoor werd zijn eigen artistieke werk hierop gebaseerd en werd zijn kunst steeds klassieker.
Terug in zijn geboorteland breidde de talentvolle tekenaar zijn vakrepertoire uit met schilderkunst. Met toenemende leeftijd werd zijn gezichtsvermogen zwakker. Dit speelde een grote rol in Goltzius' beslissing om over te schakelen op de schilderkunst, die niet de hoge precisie van de prentkunst vereiste. Sommige kunsthistorici gaan er echter ook van uit dat deze nieuwe oriëntatie door Van Mander is gemaakt. Van Mander zelf zag de schilderkunst als de hoogste kunstvorm. Deze mening heeft waarschijnlijk invloed gehad op zijn vertrouweling Goltzius, die Van Mander hoog in het vaandel had staan.
In 1612 had Goltzius de eer om persoonlijk bezocht te worden door de beroemde kunstenaar Peter Paul Rubens. Rubens was op zoek naar de beste reproductiegraveur en was daarom tot aan Haarlem gereisd. Rubens gaf de graficus Lucas Emil Vorsterman, een van Goltzius' meest getalenteerde assistenten, uiteindelijk de opdracht om na zijn schilderijen prenten te maken.
Hendrick Goltzius, geboren in de Niederrhein, kwam uit een familie met een lange artistieke traditie. Zijn overgrootvader en grootvader waren schilders in Venlo. Zijn vader Jan Goltz II was ook een gerespecteerd schilder, gespecialiseerd in glas-in-lood uit Duisburg in Duitsland. De Nederlandse kunsttheoreticus Karel van Mander I, geboren aan het einde van de 16de eeuw, was niet alleen een vriend van de familie, maar ook de eerste biograaf die over de kunstenaar Hendrick Goltzius schreef. In zijn teksten is te lezen dat Goltzius als jongeman les kreeg van de tekenaar Dirck Volckertz Coornhert. Goltzius verhuisde in 1576 met zijn leraar van Xanten naar Haarlem. Drie jaar later trouwde de jongeman met de weduwe Margaretha Jansdr. Margaretha nam haar achtjarige zoon Jacob in het huwelijk. Goltzius was niet alleen een belangrijke vaderfiguur voor Jakob, maar ook zijn leraar. Dankzij Goltzius' professionele begeleiding werd Jacob een gerespecteerde drukker.
Goltzius stond ook bekend als graficus. Hij maakte zowel prenten als tekeningen met behulp van verschillende technieken. De getalenteerde kunstenaar beheerst het ambacht van het werken met metalen potlood, penseel en inkt en met krijt. Goltzius wordt ook beschouwd als een meester in de techniek van de penschilderkunst, die hij heeft uitgevonden, waarbij een potlood direct op het doek wordt gebruikt. Op deze manier wordt de indruk van een afdruk nagebootst. Zijn tijdgenoten bewonderden hem voor zijn grote, monochrome werken. Doorslaggevend waren Goltzius' aandacht voor detail en het innovatieve proces van zijn ambacht.
Het vroege werk van Goltzius uit de late jaren 1580 is nog steeds sterk beïnvloed door het internationale maniërisme. Het maniërisme wordt gekenmerkt door lange, donkere figuren en zeer dynamische composities zoals te zien is in het werk van de Vlaamse kunstenaar Bartholomaeus Spranger. Goltzius maakte gravures naar Spranger's tekeningen, die zijn vriend en biograaf Van Mander uit Praag meebracht. In 1590 reisde Goltzius naar Italië en verbleef daar zes maanden. Naar verluidt wilde hij daar herstellen van een ziekte. De kunstenaar gebruikte zijn tijd in Rome voor de intensieve studie van oude beelden en het menselijk lichaam. Hierdoor werd zijn eigen artistieke werk hierop gebaseerd en werd zijn kunst steeds klassieker.
Terug in zijn geboorteland breidde de talentvolle tekenaar zijn vakrepertoire uit met schilderkunst. Met toenemende leeftijd werd zijn gezichtsvermogen zwakker. Dit speelde een grote rol in Goltzius' beslissing om over te schakelen op de schilderkunst, die niet de hoge precisie van de prentkunst vereiste. Sommige kunsthistorici gaan er echter ook van uit dat deze nieuwe oriëntatie door Van Mander is gemaakt. Van Mander zelf zag de schilderkunst als de hoogste kunstvorm. Deze mening heeft waarschijnlijk invloed gehad op zijn vertrouweling Goltzius, die Van Mander hoog in het vaandel had staan.
In 1612 had Goltzius de eer om persoonlijk bezocht te worden door de beroemde kunstenaar Peter Paul Rubens. Rubens was op zoek naar de beste reproductiegraveur en was daarom tot aan Haarlem gereisd. Rubens gaf de graficus Lucas Emil Vorsterman, een van Goltzius' meest getalenteerde assistenten, uiteindelijk de opdracht om na zijn schilderijen prenten te maken.
Pagina 1 / 4