Eigenlijk was Henri Joseph de handelsreiziger van Harpignies, maar toen gaf hij dit op en werd hij een reiziger op het gebied van de kunst. Hij werd in 1819 in Valenciennes geboren en begon pas op 29-jarige leeftijd kunst te studeren. Vanaf het begin had hij een groot enthousiasme voor de landschappen van zijn vaderland, maar ook voor die van de buurlanden. Harpignies ondernam uitgebreide reizen door Nederland, Duitsland en Italië, waar hij begon te studeren aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rome. Van daaruit bracht hij in 1850 klassieke gezichten op de Eeuwige Stad terug naar Frankrijk. Maar zulke stadsgezichten werden geen hoofdthema.
In plaats daarvan hield hij overal vooral van bucolische landschappen, herfstachtige landschappen van het oogstseizoen, geïsoleerde boerderijen, boomgaarden tegen een wijde horizon die baden in sfeervol licht. Op zijn foto's zijn mensen meestal te zien, als ze überhaupt al te zien zijn, alleen in de verte. Ze voeren hun dagelijkse werkzaamheden op de boerderij uit of zijn op weg naar hun schol. Soms zie je kleine dorpjes met de torenhoge kerktoren ingebed in de omgeving. Geen twijfel mogelijk: Harpignies heeft deze landschappen in detail gezien en bestudeerd. De pure constructie van een ideaal landschap was niet zijn ding, maar een romantische overdrijving van wat hij zag was. Zijn werk is sterk beïnvloed door de school van Barbizon. Daar, in het bos van Fontainebleau, werd de openluchtschilderkunst gepropageerd, de exacte studie van een niet per se sensationele natuur, maar eerder van rustige hoekjes. Camille Corot was vooral belangrijk voor Harpignies, met wie hij een vriendschap had. Vanaf 1852 had de kunstenaar een atelier in Parijs en overtuigde steeds meer de jury van de Parijse Salon. In 1860 reisde hij met Corot naar Italië en vanaf 1863 verbleef Harpignies daar nog twee jaar, waar hij nog meer werken maakte. Deze schilderijen, die baden in mediterraan licht, waren bijzonder populair bij het publiek. Italië zou een bijzondere inspiratiebron zijn voor zijn buitengewoon lange carrière: "Het was Rome dat me vond, schiep en steunde". Maar zelfs de Eeuwige Stad met het Colosseum lijkt vreemd genoeg verrukt in de verte. Met het schilderij "Avond in de Romeinse Campagne" vierde hij een van zijn grootste successen: Harpignies won een medaille in de Parijse Salon. Op foto's die hem in zijn atelier laten zien, zien we een trotse, succesvolle, voorname heer.
Op hoge leeftijd was de kunstenaar zeer geïnspireerd door de Franche-Comté, de zonovergoten landschappen rond de vallei van de Yonne, waar hij woonde in het kleine dorpje St. Niet alleen zijn schilderijen, maar ook zijn spontane en modern ogende aquarellen zijn meesterlijk. De landschapsschilderkunst houdt je jong, zo lijkt het: Henri Joseph Harpignies stierf in 1916 op de bijbelse leeftijd van 97 jaar. Zijn grote gevoel voor kleur, contour en compositie, voor de natuur en de integratie daarvan in een groter geheel is in elk van zijn werken te ervaren.
Eigenlijk was Henri Joseph de handelsreiziger van Harpignies, maar toen gaf hij dit op en werd hij een reiziger op het gebied van de kunst. Hij werd in 1819 in Valenciennes geboren en begon pas op 29-jarige leeftijd kunst te studeren. Vanaf het begin had hij een groot enthousiasme voor de landschappen van zijn vaderland, maar ook voor die van de buurlanden. Harpignies ondernam uitgebreide reizen door Nederland, Duitsland en Italië, waar hij begon te studeren aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rome. Van daaruit bracht hij in 1850 klassieke gezichten op de Eeuwige Stad terug naar Frankrijk. Maar zulke stadsgezichten werden geen hoofdthema.
In plaats daarvan hield hij overal vooral van bucolische landschappen, herfstachtige landschappen van het oogstseizoen, geïsoleerde boerderijen, boomgaarden tegen een wijde horizon die baden in sfeervol licht. Op zijn foto's zijn mensen meestal te zien, als ze überhaupt al te zien zijn, alleen in de verte. Ze voeren hun dagelijkse werkzaamheden op de boerderij uit of zijn op weg naar hun schol. Soms zie je kleine dorpjes met de torenhoge kerktoren ingebed in de omgeving. Geen twijfel mogelijk: Harpignies heeft deze landschappen in detail gezien en bestudeerd. De pure constructie van een ideaal landschap was niet zijn ding, maar een romantische overdrijving van wat hij zag was. Zijn werk is sterk beïnvloed door de school van Barbizon. Daar, in het bos van Fontainebleau, werd de openluchtschilderkunst gepropageerd, de exacte studie van een niet per se sensationele natuur, maar eerder van rustige hoekjes. Camille Corot was vooral belangrijk voor Harpignies, met wie hij een vriendschap had. Vanaf 1852 had de kunstenaar een atelier in Parijs en overtuigde steeds meer de jury van de Parijse Salon. In 1860 reisde hij met Corot naar Italië en vanaf 1863 verbleef Harpignies daar nog twee jaar, waar hij nog meer werken maakte. Deze schilderijen, die baden in mediterraan licht, waren bijzonder populair bij het publiek. Italië zou een bijzondere inspiratiebron zijn voor zijn buitengewoon lange carrière: "Het was Rome dat me vond, schiep en steunde". Maar zelfs de Eeuwige Stad met het Colosseum lijkt vreemd genoeg verrukt in de verte. Met het schilderij "Avond in de Romeinse Campagne" vierde hij een van zijn grootste successen: Harpignies won een medaille in de Parijse Salon. Op foto's die hem in zijn atelier laten zien, zien we een trotse, succesvolle, voorname heer.
Op hoge leeftijd was de kunstenaar zeer geïnspireerd door de Franche-Comté, de zonovergoten landschappen rond de vallei van de Yonne, waar hij woonde in het kleine dorpje St. Niet alleen zijn schilderijen, maar ook zijn spontane en modern ogende aquarellen zijn meesterlijk. De landschapsschilderkunst houdt je jong, zo lijkt het: Henri Joseph Harpignies stierf in 1916 op de bijbelse leeftijd van 97 jaar. Zijn grote gevoel voor kleur, contour en compositie, voor de natuur en de integratie daarvan in een groter geheel is in elk van zijn werken te ervaren.
Pagina 1 / 2