James Clarke Hook was een Brits kunstenaar wiens afbeeldingen van landschappen, zeegezichten en historische taferelen hem tot een hoog aangeschreven landschaps- en genreschilder maakten. Zijn moeder was de dochter van de Methodist theoloog en Bijbelgeleerde Dr. Adam Clarke. Zijn vader James Hook was rechter bij een internationale Pax-Britannica rechtbank. In totaal hadden zes jurisdicties zich internationaal gevestigd, waarvan één in Freetown, de hoofdstad van Sierra Leone, en zo werd James Clarke geboren in het zuidwestelijke Afrikaanse land. In zijn jeugd kwam hij voor het eerst in aanraking met het maritieme onderwerp, de schoonheid van zeelieden, koopvaardijschepen en de zee fascineerde de jonge James Clarke enorm en hij begon te tekenen. Hij maakte daarbij prachtige tekeningen van een buitengewone lichtheid en besefte al snel dat schilderen zijn beroep was. Later werkte Clarke in de beeldengalerijen van het British Museum onder leiding van beeldende kunstenaars als John Constable en John Jackson. In 1836 begon James Clarke Hook te studeren aan de London Royal Academy. Tijdens zijn drie jaar durende studie maakte hij zijn eerste schilderijen die vandaag de dag bekend zijn; in 1844 werd zijn ontwerp "Satan in Paradise" voor het eerst op de shortlist geplaatst in een wedstrijd van de eerbiedwaardige Westminster Hall voor de mooiste fresco's voor het nieuw gecreëerde Paleis van Westminster. In datzelfde jaar toonde de Academie Haaks erotisch werk "Pamphilius met betrekking tot zijn verhaal", waarvoor hij zich had laten inspireren door de Decamerone.
In het midden van de jaren 1840 werden verschillende schilderijen van de schilder tentoongesteld. Ze versterkten zijn reputatie voor zijn vermogen om romantische thema's op een immens krachtige en originele manier uit te beelden. Zijn schilderijen "The Song of Olden Times" en vooral de bekroonde "The Finding of the Body of Harold" markeerden de volwassen artistieke Professionele Haken. Zoals toen gebruikelijk was, begon de kunstenaar ook met studiereizen. Tijdens zijn reisstudie maakte hij ook schilderijen met religieuze motieven. In die tijd trouwde hij met de schilderes Rosalie Burton voordat hij naar Parijs vertrok om in het Louvre te werken. Haak bezocht vervolgens Zwitserland en Italië, waar hij zich wijdde aan een uitgebreide studie van de werken van Titiaan en andere Venetianen. Vanaf dat moment moest dit de verdere vormgeving van zijn schilderijen en etsen beïnvloeden. Terwijl romantische voorstellingen van Engelse land- en zeethema's tot dan toe zijn handelsmerk waren, kregen de Venetiaanse thema's een grote invloed. In 1860 werd James Clarke Hook volwaardig lid van de Britse Royal Academy.
Haak heeft zich vervolgens losgemaakt van de historieschilderkunst en zich toegelegd op levendige genrevoorstellingen in zijn Londense woonplaats. Plattelandslandschappen, kustmotieven, d en uitbeeldingen van het harde leven van de kustbewoners namen een groot deel van zijn werk in beslag. Schilderijen zoals "A Widow's Son going to Sea", "The Book, Stand Clear"! O goed voor de Vissersjongen" of "Zee-egels" vestigde de reputatie van zijn kustschilderijen als "Haaklandschappen". In 1857 vestigde Haak zich op het platteland in het graafschap Surray. Hier bouwde hij zijn landhuis "Silverbeck" om er te wonen tot zijn dood op 14 Abril in 1907. Zijn zonen waren ook schilders: Allan James Hook (1853-1946) werd marineschilder en Bryan Hook (1856-1925) wijdde zich aan het schilderen van dieren. Werken van James Clarke Hook worden bewaard in de Royal Academy of Arts en de Guildhall Art Gallery in Londen, evenals in galeries in Liverpool, Manchester en Aberdeen.
James Clarke Hook was een Brits kunstenaar wiens afbeeldingen van landschappen, zeegezichten en historische taferelen hem tot een hoog aangeschreven landschaps- en genreschilder maakten. Zijn moeder was de dochter van de Methodist theoloog en Bijbelgeleerde Dr. Adam Clarke. Zijn vader James Hook was rechter bij een internationale Pax-Britannica rechtbank. In totaal hadden zes jurisdicties zich internationaal gevestigd, waarvan één in Freetown, de hoofdstad van Sierra Leone, en zo werd James Clarke geboren in het zuidwestelijke Afrikaanse land. In zijn jeugd kwam hij voor het eerst in aanraking met het maritieme onderwerp, de schoonheid van zeelieden, koopvaardijschepen en de zee fascineerde de jonge James Clarke enorm en hij begon te tekenen. Hij maakte daarbij prachtige tekeningen van een buitengewone lichtheid en besefte al snel dat schilderen zijn beroep was. Later werkte Clarke in de beeldengalerijen van het British Museum onder leiding van beeldende kunstenaars als John Constable en John Jackson. In 1836 begon James Clarke Hook te studeren aan de London Royal Academy. Tijdens zijn drie jaar durende studie maakte hij zijn eerste schilderijen die vandaag de dag bekend zijn; in 1844 werd zijn ontwerp "Satan in Paradise" voor het eerst op de shortlist geplaatst in een wedstrijd van de eerbiedwaardige Westminster Hall voor de mooiste fresco's voor het nieuw gecreëerde Paleis van Westminster. In datzelfde jaar toonde de Academie Haaks erotisch werk "Pamphilius met betrekking tot zijn verhaal", waarvoor hij zich had laten inspireren door de Decamerone.
In het midden van de jaren 1840 werden verschillende schilderijen van de schilder tentoongesteld. Ze versterkten zijn reputatie voor zijn vermogen om romantische thema's op een immens krachtige en originele manier uit te beelden. Zijn schilderijen "The Song of Olden Times" en vooral de bekroonde "The Finding of the Body of Harold" markeerden de volwassen artistieke Professionele Haken. Zoals toen gebruikelijk was, begon de kunstenaar ook met studiereizen. Tijdens zijn reisstudie maakte hij ook schilderijen met religieuze motieven. In die tijd trouwde hij met de schilderes Rosalie Burton voordat hij naar Parijs vertrok om in het Louvre te werken. Haak bezocht vervolgens Zwitserland en Italië, waar hij zich wijdde aan een uitgebreide studie van de werken van Titiaan en andere Venetianen. Vanaf dat moment moest dit de verdere vormgeving van zijn schilderijen en etsen beïnvloeden. Terwijl romantische voorstellingen van Engelse land- en zeethema's tot dan toe zijn handelsmerk waren, kregen de Venetiaanse thema's een grote invloed. In 1860 werd James Clarke Hook volwaardig lid van de Britse Royal Academy.
Haak heeft zich vervolgens losgemaakt van de historieschilderkunst en zich toegelegd op levendige genrevoorstellingen in zijn Londense woonplaats. Plattelandslandschappen, kustmotieven, d en uitbeeldingen van het harde leven van de kustbewoners namen een groot deel van zijn werk in beslag. Schilderijen zoals "A Widow's Son going to Sea", "The Book, Stand Clear"! O goed voor de Vissersjongen" of "Zee-egels" vestigde de reputatie van zijn kustschilderijen als "Haaklandschappen". In 1857 vestigde Haak zich op het platteland in het graafschap Surray. Hier bouwde hij zijn landhuis "Silverbeck" om er te wonen tot zijn dood op 14 Abril in 1907. Zijn zonen waren ook schilders: Allan James Hook (1853-1946) werd marineschilder en Bryan Hook (1856-1925) wijdde zich aan het schilderen van dieren. Werken van James Clarke Hook worden bewaard in de Royal Academy of Arts en de Guildhall Art Gallery in Londen, evenals in galeries in Liverpool, Manchester en Aberdeen.
Pagina 1 / 1