De ontwikkeling van de Japanse kunst is nauw verbonden met een traditionele esthetiek. Ongebruikelijk voor de Europese kunstliefhebber is de link met het dagelijks gebruik. Artistiek tuinontwerp, beschilderde zijde en kommen voor ceremoniële theebereiding hebben een artistieke waarde als zij een verwijzing naar de Japanse traditie vertonen en een toepassing in het dagelijks gebruik hebben. Hoe meer alledaags gebruik en tekenen van alledaags patina, hoe hoger de artistieke waardering. De ontwikkeling van de Japanse kunst is onderworpen aan het verwijt dat zij eeuwenlang is onderworpen aan de invloed van vreemde culturen. Japan lijkt op een spons die binnenkomende culturen heeft geabsorbeerd en is zelden in de positie geweest van een ideeëngenerator. Bij nadere beschouwing blijkt slechts een selectieve overname van buitenlandse artistieke stromingen. Weinig verworvenheden van vreemde culturen stonden hoog genoeg in aanzien bij de kunstenaars om in de Japanse kunst te worden geïntegreerd. Naarmate de 19e eeuw vorderde, veranderde de situatie en werden Japanse kunstenaars een bron van inspiratie voor Europese schilders. Met name de Japanse vorm van houtdruk was zeer populair bij de Franse impressionisten en beïnvloedde het werk van KUNSTENAAR0, KUNSTENAAR1 en KUNSTENAAR2. KUNSTENAAR3 was een kunstenaar die de druktechniek van de ukiyo-e stijl gebruikte en wordt beschouwd als een typische vertegenwoordiger van de Edo-periode.
Een ander principe van de esthetiek in de Japanse kunst is dat van de eenvoudige dingen die de natuur als model geeft. Eenvoud in de zin van een gereduceerde voorstelling van eenvoudige gratie en schoonheid. De rangschikking van de onderdelen van een schilderij wekt de indruk van de grootst mogelijke eenvoud. Terughoudendheid in de compositie wordt beschouwd als een basisvoorwaarde van goede smaak in alle tijdperken. Dit esthetische principe vindt zijn oorsprong in het Zenboeddhisme en staat bekend als Wabi Sabi of Iki. Het gevoel voor schoonheid volgt niet de Europese norm, die vaak evenwicht en symmetrie eist. Onregelmatigheden en aan de natuur ontleende asymmetrieën zijn even belangrijke elementen van esthetische expressie.
Een bijzondere vorm van in de Japanse kunst is de weergave van erotische motieven. Shunga zijn houtsneden met afbeeldingen van de seksuele daad. De open presentatie van mensen in intieme situaties was een belangrijke bron van inkomsten voor de kunstenaars van de ukiyo-e stijl houtsneden. Ukiyo-e betekent beelden van de vloeibare wereld, en deze wereld draaide om de hedonistische amusementswijken van stedelijke streken. Erotiek is een deel van de wereld dat bestond uit Kabuki theaters, theehuizen en bordelen. Acteurs, geisha's en courtisanes vormden een illuster genootschap gewijd aan het plezier, en de Japanse kunstenaars van de 17e en 18e eeuw brachten deze wereld naar de buitenwereld door middel van schilderijen. Veel Europese kunstenaars reageerden met bewondering op de voorstellingen en de techniek van het drukken. Door waterverf aan te brengen en met de kracht van de handen te drukken, ontstaat een uitdrukking van lichtheid die doet denken aan een aquarel.
De ontwikkeling van de Japanse kunst is nauw verbonden met een traditionele esthetiek. Ongebruikelijk voor de Europese kunstliefhebber is de link met het dagelijks gebruik. Artistiek tuinontwerp, beschilderde zijde en kommen voor ceremoniële theebereiding hebben een artistieke waarde als zij een verwijzing naar de Japanse traditie vertonen en een toepassing in het dagelijks gebruik hebben. Hoe meer alledaags gebruik en tekenen van alledaags patina, hoe hoger de artistieke waardering. De ontwikkeling van de Japanse kunst is onderworpen aan het verwijt dat zij eeuwenlang is onderworpen aan de invloed van vreemde culturen. Japan lijkt op een spons die binnenkomende culturen heeft geabsorbeerd en is zelden in de positie geweest van een ideeëngenerator. Bij nadere beschouwing blijkt slechts een selectieve overname van buitenlandse artistieke stromingen. Weinig verworvenheden van vreemde culturen stonden hoog genoeg in aanzien bij de kunstenaars om in de Japanse kunst te worden geïntegreerd. Naarmate de 19e eeuw vorderde, veranderde de situatie en werden Japanse kunstenaars een bron van inspiratie voor Europese schilders. Met name de Japanse vorm van houtdruk was zeer populair bij de Franse impressionisten en beïnvloedde het werk van KUNSTENAAR0, KUNSTENAAR1 en KUNSTENAAR2. KUNSTENAAR3 was een kunstenaar die de druktechniek van de ukiyo-e stijl gebruikte en wordt beschouwd als een typische vertegenwoordiger van de Edo-periode.
Een ander principe van de esthetiek in de Japanse kunst is dat van de eenvoudige dingen die de natuur als model geeft. Eenvoud in de zin van een gereduceerde voorstelling van eenvoudige gratie en schoonheid. De rangschikking van de onderdelen van een schilderij wekt de indruk van de grootst mogelijke eenvoud. Terughoudendheid in de compositie wordt beschouwd als een basisvoorwaarde van goede smaak in alle tijdperken. Dit esthetische principe vindt zijn oorsprong in het Zenboeddhisme en staat bekend als Wabi Sabi of Iki. Het gevoel voor schoonheid volgt niet de Europese norm, die vaak evenwicht en symmetrie eist. Onregelmatigheden en aan de natuur ontleende asymmetrieën zijn even belangrijke elementen van esthetische expressie.
Een bijzondere vorm van in de Japanse kunst is de weergave van erotische motieven. Shunga zijn houtsneden met afbeeldingen van de seksuele daad. De open presentatie van mensen in intieme situaties was een belangrijke bron van inkomsten voor de kunstenaars van de ukiyo-e stijl houtsneden. Ukiyo-e betekent beelden van de vloeibare wereld, en deze wereld draaide om de hedonistische amusementswijken van stedelijke streken. Erotiek is een deel van de wereld dat bestond uit Kabuki theaters, theehuizen en bordelen. Acteurs, geisha's en courtisanes vormden een illuster genootschap gewijd aan het plezier, en de Japanse kunstenaars van de 17e en 18e eeuw brachten deze wereld naar de buitenwereld door middel van schilderijen. Veel Europese kunstenaars reageerden met bewondering op de voorstellingen en de techniek van het drukken. Door waterverf aan te brengen en met de kracht van de handen te drukken, ontstaat een uitdrukking van lichtheid die doet denken aan een aquarel.
Pagina 1 / 21