Toen de 19e eeuw ten einde liep, markeerde het kleine stadje Hronov in het toenmalige Oostenrijk-Hongarije het begin van een buitengewone artistieke carrière. Op 23 maart 1887 werd Josef Čapek geboren, die niet alleen als schilder en schrijver, maar ook als fotograaf, decorontwerper en boekillustrator zijn stempel op de kunstwereld zou drukken. In nauwe samenwerking met zijn broer Karel Capek speelde hij een belangrijke rol in het vormgeven van het culturele en politieke leven van Tsjecho-Slowakije in de jaren 1920 en 1930. Door hun journalistieke werk steunden ze de jonge democratie van hun land en ze raakten zelfs persoonlijk bevriend met de toenmalige president van Tsjecho-Slowakije, Tomáš Garrigue Masaryk. Na zijn opleiding tot wever besloot Josef Čapek zijn creatieve geest verder te ontwikkelen en begon hij in 1904 te studeren aan de School voor Toegepaste Kunsten in Praag. Een paar jaar later werden hij en zijn broer Karel aangetrokken tot Parijs, het hart van de Europese kunstscène. Daar maakte Josef naam, niet alleen door zijn eerste literaire publicaties, waaronder geschriften over kunsttheorie en filmscripts, maar ook door zijn werk als schilder. Hij ontwikkelde een specifieke opvatting van het kubisme die elementen van de Tsjechische volkskunst overnam. Met zijn verbeelding en unieke stijl bracht Josef Čapek kubisme en toegepaste kunst samen op een manier die maar weinig kunstenaars voor hem hadden gedaan. Of het nu in zijn schilderijen, ontwerpen, beeldhouwwerken of tekeningen was, Josef Čapek wist hoe hij zijn visies op een unieke manier kon presenteren.

Na de Eerste Wereldoorlog keerde Čapek met zijn vrouw Jarmila en hun dochter Alena terug naar Praag. Hij bevond zich in een dynamische, steeds veranderende wereld en zijn kunst weerspiegelde deze veranderingen. Zelfs toen de donkere wolken van de Tweede Wereldoorlog zich boven Europa samenpakten, bleef Čapek een onvermoeibare voorvechter van kunst en democratie. Hij gebruikte zijn vaardigheden als tekenaar om te waarschuwen voor de dreigende oorlog en om de propaganda van het nationaalsocialisme aan de kaak te stellen. Maar te midden van de chaos en onzekerheid die de jaren 1930 en 1940 kenmerkten, slaagde Josef Čapek er altijd in om lichtpuntjes te creëren. Samen met zijn broer Karel bleef hij literaire teksten publiceren, waaronder drama's en verhalen. Hij vond ook inspiratie in de wereld van zijn dochter Alena voor een serie kinderboeken, waarvoor Karel de teksten bijdroeg. Haar verhalen over woef en miauw waren een groot succes en zijn vandaag de dag nog steeds populair. In deze tekeningen is het volledige spectrum van Čapeks talent en zijn diepe begrip van de menselijke natuur en de menselijke geest te zien.

Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd Josef Čapek op 9 september 1939 gearresteerd vanwege zijn kritiek op het nationaalsocialisme en naar verschillende concentratiekampen gedeporteerd. Te midden van de verschrikkingen van de oorlog vond hij nog steeds de kracht om zijn kunst te beoefenen en hij liet ons enkele gedichten na die hij schreef in het concentratiekamp Sachsenhausen. Op 12 april 1945, slechts drie dagen voor de bevrijding van het kamp, werd Josef Čapek vermoord in Bergen-Belsen. Vandaag de dag zijn we er trots op om de nalatenschap van Josef Čapek voort te zetten door zijn kunstwerken te reproduceren als kunstdrukken van de hoogste kwaliteit. Elke kunstdruk is een eerbetoon aan Čapeks talent, zijn onvermoeibare passie voor kunst en zijn inzet voor vrijheid en democratie. In elke kunstdruk voelen we de kracht van zijn visies, die ons vandaag de dag nog steeds inspireren en ons inspireren om de wereld met open ogen te zien en altijd op zoek te gaan naar het licht in de duisternis.