Juli Julievitsj Klever was een van de belangrijkste schilders van de Romantische stijl in die tijd en was de pionier en grondlegger van de "Paysage intime" stijl in Rusland. Onder kunstkenners werden zijn landschapsschilderijen beschouwd als onvergelijkbare kunstwerken. Als inwoner van de toenmalige Russische universiteitsstad Dorpat, nu Tartu in Estland, werd Klever in zijn vaderland na de oprichting van de voormalige Sovjet-Unie bijna vergeten. Hij was de favoriete schilder van de tsaristische familie geworden en was daarom waarschijnlijk niet aanvaardbaar voor de oprichters van de communistische samenleving in die tijd. Hij werd vaak een salon artiest genoemd. Pas later werd hij herontdekt.
De vader van Juli Julievich Klever, een professor van Duitse afkomst aan de Universiteit van Dorpat, onderkende het talent van zijn zoon al vroeg. Zo ook de tekenleraar aan het gymnasium van Dorpat, Konstantin von Kügelgen, die hem aanmoedigde. Aanvankelijk studeerde het jonge talent een jaar in Dorpat. Op 20-jarige leeftijd kreeg Juli Julievitsj Klever zijn eerste onderscheidingen voor zijn schetsen "Uit Dorpat" en "Uit Tsarskoje Selo". Hij voltooide zijn latere studies niet in de klas voor landschapschilderkunst aan de Keizerlijke Academie voor Kunsten in Sint-Petersburg, maar concentreerde zich op zijn schilderkunst. Hij reisde door Estland, Rusland en Duitsland, deed voldoende ervaring op en studeerde een jaar in Duitsland.
Intussen behoorde de tsarenfamilie Romanov tot Juli Julievitsj Klevers belangrijkste beschermheren. Voor zijn schilderij "Jungle op het eiland Nargen", dat was aangekocht door de kunstkenner Pavel Tretjakov, kreeg de schilder in 1981 een professoraat aan de Keizerlijke Academie van Kunsten in Sint-Petersburg. Nationale tentoonstellingen in St. Petersburg volgden, evenals internationale tentoonstellingen in Philadelphia, Berlijn, München en Parijs. Er volgden ook werken in opdracht. Zo schilderde hij 15 schilderijen voor de rijke landeigenaar A.G. Kuznetsov voor de inrichting van zijn villa en park in Foros op de Krim.
De kunstenaar leefde uitbundig en raakte verslaafd aan gokken. Zijn creatieve werk werd verlamd. Nadat de schilder als getuige in een schandaal verwikkeld was geraakt, verhuisde hij in 1908 met zijn vrouw, de dochter van het hoofd van de keizerlijke paleisapotheek in Tsarskoje Selo, en hun vier kinderen naar Duitsland. Daar probeerde hij voet aan de grond te krijgen in Berlijn. Maar hij voelde dat hij niet voldoende werd opgemerkt. In 1915 keerde hij terug naar zijn vaderland. In Riga gaf hij les aan leerlingen en woonde in de Baltische Staten, in Wit-Rusland, in de provincie Smolensk en in Sint-Petersburg, waar de kunstenaar in 1924 overleed.
Vandaag worden de schilderijen van de grote landschapsschilder in alle grote Russische musea tentoongesteld. Enkele van zijn schitterende landschapsschilderijen zijn 'Winter', 'In het veld', 's avonds', 'Roodkapje', 'De Erlking', 'Op het strand van Ahlbeck' of 'Slenteren op het strand van de Oostzee'.
Juli Julievitsj Klever was een van de belangrijkste schilders van de Romantische stijl in die tijd en was de pionier en grondlegger van de "Paysage intime" stijl in Rusland. Onder kunstkenners werden zijn landschapsschilderijen beschouwd als onvergelijkbare kunstwerken. Als inwoner van de toenmalige Russische universiteitsstad Dorpat, nu Tartu in Estland, werd Klever in zijn vaderland na de oprichting van de voormalige Sovjet-Unie bijna vergeten. Hij was de favoriete schilder van de tsaristische familie geworden en was daarom waarschijnlijk niet aanvaardbaar voor de oprichters van de communistische samenleving in die tijd. Hij werd vaak een salon artiest genoemd. Pas later werd hij herontdekt.
De vader van Juli Julievich Klever, een professor van Duitse afkomst aan de Universiteit van Dorpat, onderkende het talent van zijn zoon al vroeg. Zo ook de tekenleraar aan het gymnasium van Dorpat, Konstantin von Kügelgen, die hem aanmoedigde. Aanvankelijk studeerde het jonge talent een jaar in Dorpat. Op 20-jarige leeftijd kreeg Juli Julievitsj Klever zijn eerste onderscheidingen voor zijn schetsen "Uit Dorpat" en "Uit Tsarskoje Selo". Hij voltooide zijn latere studies niet in de klas voor landschapschilderkunst aan de Keizerlijke Academie voor Kunsten in Sint-Petersburg, maar concentreerde zich op zijn schilderkunst. Hij reisde door Estland, Rusland en Duitsland, deed voldoende ervaring op en studeerde een jaar in Duitsland.
Intussen behoorde de tsarenfamilie Romanov tot Juli Julievitsj Klevers belangrijkste beschermheren. Voor zijn schilderij "Jungle op het eiland Nargen", dat was aangekocht door de kunstkenner Pavel Tretjakov, kreeg de schilder in 1981 een professoraat aan de Keizerlijke Academie van Kunsten in Sint-Petersburg. Nationale tentoonstellingen in St. Petersburg volgden, evenals internationale tentoonstellingen in Philadelphia, Berlijn, München en Parijs. Er volgden ook werken in opdracht. Zo schilderde hij 15 schilderijen voor de rijke landeigenaar A.G. Kuznetsov voor de inrichting van zijn villa en park in Foros op de Krim.
De kunstenaar leefde uitbundig en raakte verslaafd aan gokken. Zijn creatieve werk werd verlamd. Nadat de schilder als getuige in een schandaal verwikkeld was geraakt, verhuisde hij in 1908 met zijn vrouw, de dochter van het hoofd van de keizerlijke paleisapotheek in Tsarskoje Selo, en hun vier kinderen naar Duitsland. Daar probeerde hij voet aan de grond te krijgen in Berlijn. Maar hij voelde dat hij niet voldoende werd opgemerkt. In 1915 keerde hij terug naar zijn vaderland. In Riga gaf hij les aan leerlingen en woonde in de Baltische Staten, in Wit-Rusland, in de provincie Smolensk en in Sint-Petersburg, waar de kunstenaar in 1924 overleed.
Vandaag worden de schilderijen van de grote landschapsschilder in alle grote Russische musea tentoongesteld. Enkele van zijn schitterende landschapsschilderijen zijn 'Winter', 'In het veld', 's avonds', 'Roodkapje', 'De Erlking', 'Op het strand van Ahlbeck' of 'Slenteren op het strand van de Oostzee'.
Pagina 1 / 1