De in Spanje geboren kunstenaar Jusepe de Ribera diende een breed repertoire, variërend van bijbelse thema's en genreschilderkunst tot mythologische thema's en portretten van buitenstaanders in de samenleving, zoals asceten en boetelingen. Kunsthistorici verdelen het werk van De Ribera meestal in drie verschillende stijldelen: De jaren 1620 tot 1635 als periode van dramatische clair-obscuristische contrasten, beïnvloed door de populaire kunstenaar Caravaggio; de periode van 1635 tot 1639 als fase van zachte helderheid en gevoelige maar sterk pasteuze lijnen; en tenslotte het tijdperk van 1640 tot 1652 waarin De Ribera's schilderijen worden gekenmerkt door een losse penseelstreek en minder detail. Het hele oeuvre van De Ribera toont op uitstekende wijze de stilistische overgang van de vroege naar de late barok. De kunstenaar werkte ook als etser. In zijn etsen gebruikte De Ribera een verfijnde en precieze schildertechniek. De Spaanse schilder woonde en werkte het langst van zijn leven in de Italiaanse stad Napels.
Er is weinig informatie over Jusepe de Ribera. Zo is er bijvoorbeeld niets gedocumenteerd over een mogelijke artistieke opleiding. Het is echter bekend dat De Ribera is geboren als zoon van een eenvoudige schoenmaker in Játiva in de provincie Valencia. Ook is vastgelegd dat De Ribera als jongeman naar Italië is gereisd en tijd in Lombardije heeft doorgebracht. Een andere stop op zijn reis was Parma. Volgens een mythe waren lokale kunstenaars zo jaloers op de getalenteerde buitenlander dat hij zich gedwongen voelde de stad te verlaten en door te reizen naar Rome. Maar ook De Ribera verliet de culturele metropool snel, omdat hij door een enorme opeenstapeling van schulden gedwongen werd te vluchten. Uiteindelijk vestigde de Spanjaard zich in Napels. Met zijn vrouw Caterina Azzolino, de dochter van een schilder, kreeg hij in totaal zeven kinderen.
In 1625 werd De Ribera lid van de Academie van Sint Lucas in Rome. Zes jaar later kende de toenmalige Paus hem een Orde van Christus toe. Ook al is het niet gedocumenteerd, kunsthistorici gaan ervan uit dat de religieuze kunstenaar hoogstwaarschijnlijk door deze belangrijke gebeurtenissen opnieuw een bezoek aan Rome heeft gebracht. De Ribera was nooit van plan om terug te keren naar zijn geboorteland Spanje. De Italianen waardeerden De Ribera en zijn schilderijen en etsen waren populair bij de rijke Italiaanse samenleving. Als gevolg daarvan kreeg de buitenlandse kunstenaar zelfs de bijnaam "de kleine Spanjaard" (Lo Spagnoletto) en had hij veel mecenassen die hem door moeilijke economische tijden hielpen.
De in Spanje geboren kunstenaar Jusepe de Ribera diende een breed repertoire, variërend van bijbelse thema's en genreschilderkunst tot mythologische thema's en portretten van buitenstaanders in de samenleving, zoals asceten en boetelingen. Kunsthistorici verdelen het werk van De Ribera meestal in drie verschillende stijldelen: De jaren 1620 tot 1635 als periode van dramatische clair-obscuristische contrasten, beïnvloed door de populaire kunstenaar Caravaggio; de periode van 1635 tot 1639 als fase van zachte helderheid en gevoelige maar sterk pasteuze lijnen; en tenslotte het tijdperk van 1640 tot 1652 waarin De Ribera's schilderijen worden gekenmerkt door een losse penseelstreek en minder detail. Het hele oeuvre van De Ribera toont op uitstekende wijze de stilistische overgang van de vroege naar de late barok. De kunstenaar werkte ook als etser. In zijn etsen gebruikte De Ribera een verfijnde en precieze schildertechniek. De Spaanse schilder woonde en werkte het langst van zijn leven in de Italiaanse stad Napels.
Er is weinig informatie over Jusepe de Ribera. Zo is er bijvoorbeeld niets gedocumenteerd over een mogelijke artistieke opleiding. Het is echter bekend dat De Ribera is geboren als zoon van een eenvoudige schoenmaker in Játiva in de provincie Valencia. Ook is vastgelegd dat De Ribera als jongeman naar Italië is gereisd en tijd in Lombardije heeft doorgebracht. Een andere stop op zijn reis was Parma. Volgens een mythe waren lokale kunstenaars zo jaloers op de getalenteerde buitenlander dat hij zich gedwongen voelde de stad te verlaten en door te reizen naar Rome. Maar ook De Ribera verliet de culturele metropool snel, omdat hij door een enorme opeenstapeling van schulden gedwongen werd te vluchten. Uiteindelijk vestigde de Spanjaard zich in Napels. Met zijn vrouw Caterina Azzolino, de dochter van een schilder, kreeg hij in totaal zeven kinderen.
In 1625 werd De Ribera lid van de Academie van Sint Lucas in Rome. Zes jaar later kende de toenmalige Paus hem een Orde van Christus toe. Ook al is het niet gedocumenteerd, kunsthistorici gaan ervan uit dat de religieuze kunstenaar hoogstwaarschijnlijk door deze belangrijke gebeurtenissen opnieuw een bezoek aan Rome heeft gebracht. De Ribera was nooit van plan om terug te keren naar zijn geboorteland Spanje. De Italianen waardeerden De Ribera en zijn schilderijen en etsen waren populair bij de rijke Italiaanse samenleving. Als gevolg daarvan kreeg de buitenlandse kunstenaar zelfs de bijnaam "de kleine Spanjaard" (Lo Spagnoletto) en had hij veel mecenassen die hem door moeilijke economische tijden hielpen.
Pagina 1 / 4