Kanō Sanraku (1559 - 30 september 1635) was een Japanse schilder met een opmerkelijk talent en veelzijdigheid. Bekend onder verschillende namen zoals Kimura Heizō, Shūri, Mitsuyori en natuurlijk Sanraku, blonk hij uit in werken die de krachtige elementen van de Momoyama-stijl combineerden met een kalme en realistische weergave van de natuur. Daarbij kwam een geraffineerd kleurgebruik dat kenmerkend was voor de Edo-periode. Sanraku werd geboren in de prefectuur Shiga als zoon van de schilder Kimura Nagamitsu, wiens hoogtijdagen rond 1570 lagen. Sanraku bracht zijn leven door en creëerde zijn kunst in Kyoto, waar hij uiteindelijk stierf.

In de jaren 1570 diende Sanraku als page voor Toyotomi Hideyoshi, die bekend stond als de "tweede vereniger van Japan". In die tijd herkende Hideyoshi het uitzonderlijke talent van de jonge Sanraku en stelde hem voor aan de toenmalige directeur van de prestigieuze Kano-kunstenaarsschool. Eitoku was zo onder de indruk van de capaciteiten van de jongeman dat hij Sanraku adopteerde en hem formeel toeliet tot de Kano-school. Sanraku nam na Eitoku's dood in 1590 de leiding van de Kano-school over en zette zijn werk voor de Toyotomi clan voort, waarbij hij opdrachten van Hideyoshi en zijn zoon Toyotomi Hideyori bleef aannemen. Gedurende deze periode richtte de Toyotomi clan zich op het herstellen van Kyoto in zijn vroegere staat van pracht en praal van voor de Genpei oorlogen. Dit omvatte opdrachten voor het familiekasteel Momoyama, de restauratie van keizerlijke schilderijen en schilderijen voor boeddhistische tempels en Shinto-heiligdommen in heel Kyoto.

In 1615 consolideerde de Tokugawa clan, met name Tokugawa Ieyasu, hun heerschappij over de Toyotomi clan in het Beleg van Osaka. Dit leidde tot grote veranderingen in Sanraku's leven en carrière. De dood van zijn belangrijkste opdrachtgever, de verbranding van zijn werken in Momoyama Castle en de politieke omwentelingen leidden ertoe dat Sanraku zich terugtrok uit de artistieke en sociale kringen van Kyoto en de tonsuur aanvaardde, waardoor zijn naam veranderde van Mitsuyori in de priesterlijke Sanraku.

Sanraku wordt erkend als een van de meest getalenteerde kunstenaars van de Kanō school. Hij zette de dramatische stijl van zijn mentor Eitoku voort, maar keerde zich enigszins af van de dynamische beeldtaal en verving deze eerst door een naturalistische expressie en vervolgens door een kwaliteit van elegante ornamentiek. Hij beheerste een verscheidenheid aan schilderstijlen, van grote werken voor de decoratie van kastelen tot kleinere monochrome kara-e geïnspireerd door de Chinese inktschilderkunst. Een andere belangrijke bijdrage van Sanraku aan de Kanō-school en aan de Japanse schilderkunst in het algemeen was zijn vermogen om een echte fusie van kara-e en yamato-e tot stand te brengen. Dit vermogen stelde hem in staat de Kanō-school in overeenstemming te brengen met de tweede fase van de schilderkunst in de Edo-periode, die een meer intellectuele benadering door de kunstenaar - en vaak de opdrachtgever - van de picturale inhoud vertegenwoordigde.

Sanraku's werk was zo invloedrijk en bewonderenswaardig dat haar reproducties, vooral in de vorm van kunstdrukken, nu te vinden zijn in vele huizen en kunstcollecties over de hele wereld. Deze kunstdrukken stellen kunstliefhebbers in staat de schoonheid en het meesterschap van Sanraku's werk te bewonderen, en helpen zijn nalatenschap en bijdrage aan de Japanse kunst levend te houden. Ze bieden ook een kijkje in de artistieke identiteit van de Japanners zoals die na de onrust van de Middeleeuwen opnieuw werd vormgegeven, en de rol die Sanraku en de Kano-school daarbij speelden.