"Kohlrabi-apostel", "wereldvreemde mafkees", "graseter": de schilder en zelfbenoemde profeet Karl Wilhelm Diefenbach werd op zijn beurt bespot met vele bijnamen. Maar hoezeer veel van zijn tijdgenoten hem ook afkeurden, zijn volgelingen aanbaden hem. Op blote voeten en in een witte wollen japon bepleitte de kunstenaar hartstochtelijk zijn levenshervormingen, waarin hij pleitte voor meer menselijkheid, meer gematigdheid en een harmonisch samenleven in harmonie met de natuur. Op die manier verdedigde hij reeds in de 19e eeuw stellingen die vandaag actueler zijn dan ooit tevoren.
Als zoon van een schilder werd hij in het midden van de 19e eeuw geboren in het hertogdom Nassau, tegenwoordig bekend als het stadje Hadamar. Al op jonge leeftijd voelde hij zich aangetrokken tot de beeldende kunsten en daarom schreef hij zich in als kunststudent aan de Academie van München. Hij volgde echter nauwelijks lessen: een onverwachte speling van het lot veranderde zijn vroegere levenswijze drastisch. Hij werd ernstig ziek door tyfus, kreeg verschillende bijkomende ziekten en was maandenlang aan bed gekluisterd. Jaren van ziekte en zwakte teisterden hem totdat een nieuwe beweging eindelijk verlichting bracht: een zuiver vegetarische kuur herbouwde hem. De ommekeer in zijn leven, want vanaf dat moment zwoer hij vlees en genotmiddelen af en propageerde luidkeels het vegetarisme. In de tijd van voortschrijdende industrialisatie en verstedelijking wendde hij zich tot een meer natuurgericht leven en werd hij een actief voorstander van zonnebaden en naturisme. Hij wilde zich niet langer laten beperken door sociale conventies en staatsbeperkingen; in plaats daarvan creëerde hij zijn eigen idealen, op basis waarvan hij een commune stichtte.
Het reformistische levensmodel gaf vorm aan het artistieke werk van de culturele rebel - maar droeg ook in belangrijke mate bij tot de mislukking van zijn carrière. Hoewel de persoonlijkheid van de kunstenaar bekend was, bleef de publieke belangstelling grotendeels beperkt tot zijn persoon dan tot zijn schilderkunstige producten. Toch liet hij zich niet ontmoedigen en uitte zijn gedachten en opvattingen in meer dan honderd schilderijen. Met de hulp van zijn leerling Fidus, creëerde hij uiteindelijk zijn artistiek monument: "Per aspera ad astra". De naam van de 68 meter lange silhouetfries komt van een oud gezegde dat betekent "door het ruwe bereik je de sterren". Het zeer poëtische en bekendste werk van de schilder met een sterk karakter bestaat uit 34 deelschilderijen, die alle silhouetten tonen. Het is minimalistisch teruggebracht tot de kleuren zwart en wit, maar de keuze van het motief geeft uitdrukking aan de nabijheid van de schilder tot de natuur en zijn liefde voor het leven: verenigd, kinderen en hun dierlijke metgezellen trekken voorbij, terwijl ze afstandelijk muziek maken op pijpen, pauken en trompetten. Het schilderij geeft zo op kundige wijze de essentie van Diefenbachs zelfreformatie weer. Op 62-jarige leeftijd stierf de visionaire zonaanbidder uiteindelijk op zijn landgoed op het mediterrane eiland Capri. Een vriend beschreef zijn overlijden later als "plotseling" en "zo hevig als een storm". Zo ontmoette Karl Wilhelm Diefenbach, beroemd om zijn stormachtige levensstijl, een even stormachtige dood. Zijn theorieën zijn echter nog steeds actueel.
"Kohlrabi-apostel", "wereldvreemde mafkees", "graseter": de schilder en zelfbenoemde profeet Karl Wilhelm Diefenbach werd op zijn beurt bespot met vele bijnamen. Maar hoezeer veel van zijn tijdgenoten hem ook afkeurden, zijn volgelingen aanbaden hem. Op blote voeten en in een witte wollen japon bepleitte de kunstenaar hartstochtelijk zijn levenshervormingen, waarin hij pleitte voor meer menselijkheid, meer gematigdheid en een harmonisch samenleven in harmonie met de natuur. Op die manier verdedigde hij reeds in de 19e eeuw stellingen die vandaag actueler zijn dan ooit tevoren.
Als zoon van een schilder werd hij in het midden van de 19e eeuw geboren in het hertogdom Nassau, tegenwoordig bekend als het stadje Hadamar. Al op jonge leeftijd voelde hij zich aangetrokken tot de beeldende kunsten en daarom schreef hij zich in als kunststudent aan de Academie van München. Hij volgde echter nauwelijks lessen: een onverwachte speling van het lot veranderde zijn vroegere levenswijze drastisch. Hij werd ernstig ziek door tyfus, kreeg verschillende bijkomende ziekten en was maandenlang aan bed gekluisterd. Jaren van ziekte en zwakte teisterden hem totdat een nieuwe beweging eindelijk verlichting bracht: een zuiver vegetarische kuur herbouwde hem. De ommekeer in zijn leven, want vanaf dat moment zwoer hij vlees en genotmiddelen af en propageerde luidkeels het vegetarisme. In de tijd van voortschrijdende industrialisatie en verstedelijking wendde hij zich tot een meer natuurgericht leven en werd hij een actief voorstander van zonnebaden en naturisme. Hij wilde zich niet langer laten beperken door sociale conventies en staatsbeperkingen; in plaats daarvan creëerde hij zijn eigen idealen, op basis waarvan hij een commune stichtte.
Het reformistische levensmodel gaf vorm aan het artistieke werk van de culturele rebel - maar droeg ook in belangrijke mate bij tot de mislukking van zijn carrière. Hoewel de persoonlijkheid van de kunstenaar bekend was, bleef de publieke belangstelling grotendeels beperkt tot zijn persoon dan tot zijn schilderkunstige producten. Toch liet hij zich niet ontmoedigen en uitte zijn gedachten en opvattingen in meer dan honderd schilderijen. Met de hulp van zijn leerling Fidus, creëerde hij uiteindelijk zijn artistiek monument: "Per aspera ad astra". De naam van de 68 meter lange silhouetfries komt van een oud gezegde dat betekent "door het ruwe bereik je de sterren". Het zeer poëtische en bekendste werk van de schilder met een sterk karakter bestaat uit 34 deelschilderijen, die alle silhouetten tonen. Het is minimalistisch teruggebracht tot de kleuren zwart en wit, maar de keuze van het motief geeft uitdrukking aan de nabijheid van de schilder tot de natuur en zijn liefde voor het leven: verenigd, kinderen en hun dierlijke metgezellen trekken voorbij, terwijl ze afstandelijk muziek maken op pijpen, pauken en trompetten. Het schilderij geeft zo op kundige wijze de essentie van Diefenbachs zelfreformatie weer. Op 62-jarige leeftijd stierf de visionaire zonaanbidder uiteindelijk op zijn landgoed op het mediterrane eiland Capri. Een vriend beschreef zijn overlijden later als "plotseling" en "zo hevig als een storm". Zo ontmoette Karl Wilhelm Diefenbach, beroemd om zijn stormachtige levensstijl, een even stormachtige dood. Zijn theorieën zijn echter nog steeds actueel.
Pagina 1 / 1