Pagina 1 / 1
Kusakabe Kimbei is altijd geïnteresseerd geweest in fotografie, wat hem ertoe bracht naar een andere stad te verhuizen. Daar maakte hij er zijn beroep van en opende zijn eigen fotostudio, K. Kimbei genaamd, waarin hij souvenirfoto's aanbood. Hij richtte zich vooral op het portretteren van vrouwen. Maar niet zomaar vrouwen: hij poseerde en fotografeerde vooral geisha's.
Kusakabe Kimbei was niet alleen een Japanse fotograaf. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste producenten van souvenirfoto's in Japan, aan het eind van de 19e eeuw. Reeds als jonge man nam hij afscheid van zijn geboortestad Kōfu om naar Yokohama te gaan. Want deze stad was niet alleen het centrum van het toerisme in die tijd, maar bloeide ook op tot het centrum van de Japanse fotografie. Aangezien hij echter nog geen reputatie had en in deze stad totaal onbekend was, werkte hij eerst als colorist die de foto's van belangrijkere fotografen zorgvuldig schilderde. Uiteindelijk werd hij de assistent van fotograaf Felice Beato, die de stilistische normen van Yokohama's souvenirfotografie vaststelde. Hij werkte enige tijd met Beato en andere fotografen tot hij zijn eigen fotostudio opende onder de naam K. Kimbei. Daar stelde hij een catalogus samen met meer dan 2000 souvenirfoto's, die echter niet allemaal door hem zijn gemaakt. Hij voerde ook foto's van o.a. Beato om zoveel mogelijk klanten te bereiken en te behouden. Hij maakte echter ook gebruik van de tentoonstelling van andermans foto's om genoeg tijd te hebben om zijn eigen foto's te maken en in te kleuren.
De overgrote meerderheid van de in de catalogus vereeuwigde foto's zijn weergaven van populaire bestemmingen in Japan, die uiteraard bijzonder in trek waren bij de klanten. Maar 416 beelden tonen de gebruiken van Japan, die vaak werden afgebeeld van Japanse vrouwen die verschillende activiteiten verrichten - een veel voorkomend onderwerp voor souvenirfotografie. "Fatsoenlijke" vrouwen die niet in het openbaar werkten, weigerden zich echter te laten fotograferen. Het realistische beeld werd als te sensueel beschouwd en maakte het lichaam van de vrouw beschikbaar voor de klant, wat bijgevolg als ongepast werd beschouwd. Er waren ook enkele bijgelovige geloven dat gefotografeerd worden iets deed met de ziel en het uit het lichaam zoog. Alle modellen die Kimbei ensceneerde en fotografeerde waren dan ook vrouwen die in het openbaar werkten, zoals geisha's. Hij portretteerde hen echter op een nogal conservatieve en ouderwetse manier, terwijl in Japan de verandering van het Japanse lichaamsbeeld aan de gang was. Ook liet hij zich niet imponeren door westerse invloeden. In plaats daarvan liet hij ze zo poseren dat ze vrouwen uit verschillende sociale klassen voorstelden.
Kusakabe Kimbei is altijd geïnteresseerd geweest in fotografie, wat hem ertoe bracht naar een andere stad te verhuizen. Daar maakte hij er zijn beroep van en opende zijn eigen fotostudio, K. Kimbei genaamd, waarin hij souvenirfoto's aanbood. Hij richtte zich vooral op het portretteren van vrouwen. Maar niet zomaar vrouwen: hij poseerde en fotografeerde vooral geisha's.
Kusakabe Kimbei was niet alleen een Japanse fotograaf. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste producenten van souvenirfoto's in Japan, aan het eind van de 19e eeuw. Reeds als jonge man nam hij afscheid van zijn geboortestad Kōfu om naar Yokohama te gaan. Want deze stad was niet alleen het centrum van het toerisme in die tijd, maar bloeide ook op tot het centrum van de Japanse fotografie. Aangezien hij echter nog geen reputatie had en in deze stad totaal onbekend was, werkte hij eerst als colorist die de foto's van belangrijkere fotografen zorgvuldig schilderde. Uiteindelijk werd hij de assistent van fotograaf Felice Beato, die de stilistische normen van Yokohama's souvenirfotografie vaststelde. Hij werkte enige tijd met Beato en andere fotografen tot hij zijn eigen fotostudio opende onder de naam K. Kimbei. Daar stelde hij een catalogus samen met meer dan 2000 souvenirfoto's, die echter niet allemaal door hem zijn gemaakt. Hij voerde ook foto's van o.a. Beato om zoveel mogelijk klanten te bereiken en te behouden. Hij maakte echter ook gebruik van de tentoonstelling van andermans foto's om genoeg tijd te hebben om zijn eigen foto's te maken en in te kleuren.
De overgrote meerderheid van de in de catalogus vereeuwigde foto's zijn weergaven van populaire bestemmingen in Japan, die uiteraard bijzonder in trek waren bij de klanten. Maar 416 beelden tonen de gebruiken van Japan, die vaak werden afgebeeld van Japanse vrouwen die verschillende activiteiten verrichten - een veel voorkomend onderwerp voor souvenirfotografie. "Fatsoenlijke" vrouwen die niet in het openbaar werkten, weigerden zich echter te laten fotograferen. Het realistische beeld werd als te sensueel beschouwd en maakte het lichaam van de vrouw beschikbaar voor de klant, wat bijgevolg als ongepast werd beschouwd. Er waren ook enkele bijgelovige geloven dat gefotografeerd worden iets deed met de ziel en het uit het lichaam zoog. Alle modellen die Kimbei ensceneerde en fotografeerde waren dan ook vrouwen die in het openbaar werkten, zoals geisha's. Hij portretteerde hen echter op een nogal conservatieve en ouderwetse manier, terwijl in Japan de verandering van het Japanse lichaamsbeeld aan de gang was. Ook liet hij zich niet imponeren door westerse invloeden. In plaats daarvan liet hij ze zo poseren dat ze vrouwen uit verschillende sociale klassen voorstelden.