De schilder Koezma Sergejevitsj Petrov-Vodkin wordt beschouwd als een van de belangrijkste Russische kunstenaars van het begin van de 20e eeuw. Zijn vroege werk werd sterk beïnvloed door de toenmalige populaire stijl van de Symbolisten. Een sterke invloed van Art Nouveau is ook te zien in de eerste werken van Petrov-Vodkin. In de jaren 1910 ontwikkelde hij, na een zorgvuldige studie van de Italiaanse schilderkunst van de vroege Renaissance, zijn typische post-academische stijl van schilderen. De Russische kunstenaar had ook een grote belangstelling voor het genre van de iconenschilderkunst, dat vooral populair was in zijn vaderland en vooral populair was bij religieuze mensen. Petrov-Vodkin liet zich ook inspireren door het vooruitstrevende Franse post-impressionisme van de kunstenaars Paul Gauguin en Henri Matisse.
Koezma Sergejevitsj Petrov-Vodkin was zelf de zoon van de eenvoudige schoenmaker. Petrov-Vodkin genoot van zijn artistieke basisopleiding als assistent in een schildersatelier voordat hij een driejarige opleiding in de stad Samara afrondde. De ambitieuze schilder zette zijn opleiding voort aan de Centrale School voor Technische Tekenen van Baron Alexander Stieglitz in Sint-Petersburg.
In 1901 reisde de nieuwsgierige jongeman naar Europa. Hij maakte onder meer stops in Warschau, Praag, Leipzig en München. Een jaar later ontving hij zijn eerste prijs: de aspirant-schilder kreeg een gouden medaille voor het schilderij "Family Cobbler". In datzelfde jaar kregen Petrov-Vodkin en de kunstenaars Koeznetsov en Oekin de kans om de decoratie van de Onze-Lieve-Vrouw van Kazan kerk in de stad Saratov te ontwerpen. De religieuze Petrov-Vodkin maakte ook verschillende schilderijen voor de kerk van St. Basil Zlatoverkh-Ovruch, de marinekathedraal in Kronstadt, de Russische kerk in de Italiaanse stad Bari, en de drievuldigheidskathedraal in de stad Sumy.
Van 1905 tot 1908 ging de getalenteerde schilder weer op reis. Deze keer ging hij naar de grote stad Londen en naar Italië. Hij verbleef ook vaak in Frankrijk, waar hij vrienden bezocht en lessen volgde op de school van R. Kolarossi. Terug in Rusland woonde hij vanaf 1908 in St. Petersburg. Een jaar later drukte een Russisch tijdschrift voor het eerst werken van Petrov-Vodkin. In het tijdschrift "Apollo" konden de lezers zijn schilderschetsen en -tekeningen bewonderen, die in Afrika, Parijs en in de Pyreneeën zijn ontstaan.
Petrov-Vodkin maakte deel uit van een groep kunstenaars die verschillende groepstentoonstellingen hield in grote Russische steden. Daar werden onder andere zijn schilderijen "Het Rode Paard" en "Moeder" getoond. Beide werken genoten een grote populariteit bij zowel het publiek als de pers. De succesvolle schilder nam ook deel aan andere tentoonstellingen van de zogenaamde Unie van Russische Kunstenaars. Als middelbaar inkomen gaf hij schilderlessen aan de school van Elizabeth Zvantseva. Het professionele succes van de getalenteerde Rus groeide gestaag. Zijn solotentoonstellingen in 1936 in het State Russian Museum in Leningrad en een jaar later in Moskou kregen beide uitstekende kritieken.
De schilder Koezma Sergejevitsj Petrov-Vodkin wordt beschouwd als een van de belangrijkste Russische kunstenaars van het begin van de 20e eeuw. Zijn vroege werk werd sterk beïnvloed door de toenmalige populaire stijl van de Symbolisten. Een sterke invloed van Art Nouveau is ook te zien in de eerste werken van Petrov-Vodkin. In de jaren 1910 ontwikkelde hij, na een zorgvuldige studie van de Italiaanse schilderkunst van de vroege Renaissance, zijn typische post-academische stijl van schilderen. De Russische kunstenaar had ook een grote belangstelling voor het genre van de iconenschilderkunst, dat vooral populair was in zijn vaderland en vooral populair was bij religieuze mensen. Petrov-Vodkin liet zich ook inspireren door het vooruitstrevende Franse post-impressionisme van de kunstenaars Paul Gauguin en Henri Matisse.
Koezma Sergejevitsj Petrov-Vodkin was zelf de zoon van de eenvoudige schoenmaker. Petrov-Vodkin genoot van zijn artistieke basisopleiding als assistent in een schildersatelier voordat hij een driejarige opleiding in de stad Samara afrondde. De ambitieuze schilder zette zijn opleiding voort aan de Centrale School voor Technische Tekenen van Baron Alexander Stieglitz in Sint-Petersburg.
In 1901 reisde de nieuwsgierige jongeman naar Europa. Hij maakte onder meer stops in Warschau, Praag, Leipzig en München. Een jaar later ontving hij zijn eerste prijs: de aspirant-schilder kreeg een gouden medaille voor het schilderij "Family Cobbler". In datzelfde jaar kregen Petrov-Vodkin en de kunstenaars Koeznetsov en Oekin de kans om de decoratie van de Onze-Lieve-Vrouw van Kazan kerk in de stad Saratov te ontwerpen. De religieuze Petrov-Vodkin maakte ook verschillende schilderijen voor de kerk van St. Basil Zlatoverkh-Ovruch, de marinekathedraal in Kronstadt, de Russische kerk in de Italiaanse stad Bari, en de drievuldigheidskathedraal in de stad Sumy.
Van 1905 tot 1908 ging de getalenteerde schilder weer op reis. Deze keer ging hij naar de grote stad Londen en naar Italië. Hij verbleef ook vaak in Frankrijk, waar hij vrienden bezocht en lessen volgde op de school van R. Kolarossi. Terug in Rusland woonde hij vanaf 1908 in St. Petersburg. Een jaar later drukte een Russisch tijdschrift voor het eerst werken van Petrov-Vodkin. In het tijdschrift "Apollo" konden de lezers zijn schilderschetsen en -tekeningen bewonderen, die in Afrika, Parijs en in de Pyreneeën zijn ontstaan.
Petrov-Vodkin maakte deel uit van een groep kunstenaars die verschillende groepstentoonstellingen hield in grote Russische steden. Daar werden onder andere zijn schilderijen "Het Rode Paard" en "Moeder" getoond. Beide werken genoten een grote populariteit bij zowel het publiek als de pers. De succesvolle schilder nam ook deel aan andere tentoonstellingen van de zogenaamde Unie van Russische Kunstenaars. Als middelbaar inkomen gaf hij schilderlessen aan de school van Elizabeth Zvantseva. Het professionele succes van de getalenteerde Rus groeide gestaag. Zijn solotentoonstellingen in 1936 in het State Russian Museum in Leningrad en een jaar later in Moskou kregen beide uitstekende kritieken.
Pagina 1 / 1