De Britse schilder Lady Butler werd geboren als Elizabeth Southerden Thompson in Zwitserland. Ze bracht echter het grootste deel van haar jeugd door in Italië, waar ze waarschijnlijk op 16 jarige leeftijd begon met haar artistieke opleiding. Ongeveer vier jaar later verhuisde het gezin naar Londen, waar ze studeerde aan de Female School of Art. Daar ontmoette ze onder meer de criticus John Ruskin en de schilder Sir John Everett Millais. Ruskin was een bewonderaar van haar werk. Butler had hem gedwongen toe te geven dat vrouwen ook konden schilderen. Na drie jaar keerde Lady Butler met haar familie terug naar Italië en vestigden ze zich in Florence. Ze werd aanvaard op de Accademia de Belle Arti en werkte onder leiding van de Italiaanse kunstenaar Guiseppe Bellucci.
Butler schilderde voornamelijk religieuze motieven aan het begin van haar carrière. Dit veranderde in de jaren zeventig toen ze naar Parijs verhuisde. Ze leerde de werken van de militaire kunstenaars van Jean Louis Ernest Meissonier en Jean Baptiste Edouard Detaille kennen. Hoewel ze zelf toen nog geen band had met het leger, begon haar fascinatie voor dit onderwerp. Ze vond dat dit genre ondervertegenwoordigd was in haar thuisland Groot-Brittannië. Vanaf dat moment schilderde ze bijna uitsluitend militaire scènes. Maar in tegenstelling tot andere kunstenaars concentreerde Butler zich niet op de weergave van gevechtsscènes of de heldendaden van individuele officieren. Haar werken gingen meer over de eenvoudige soldaten, hun moed maar ook hun uitputting en wanhoop. Vaak waren de mannen net voor het begin of aan het einde van een gevecht te zien. Butler vermijdt in haar schilderijen vooral directe gevechtsscènes, maar ook de weergave van vijandelijke soldaten. Dit raakte de zenuw van de tijd en sloot volledig aan bij de smaak van het ontluikende patriottisme in het Britse Rijk. Het enthousiasme voor haar schilderijen was mede te danken aan haar talent en de nieuwe manier waarop zij ze in beeld bracht. Maar ook het feit dat ze een jonge en aantrekkelijke vrouw was, speelde een belangrijke rol. Want ze kwam helemaal niet overeen met het typische beeld van een militaire schilder uit die tijd.
Enkele van haar beroemdste werken "Missing" of "The Roll Call" werden tentoongesteld in de Royal Academy. Zij werd echter niet aanvaard als eerste vrouwelijk geassocieerd lid van de Koninklijke Academie, met uitzondering van de twee medeoprichters Mary Moser en Angelica Kauffmann. Op 31-jarige leeftijd trouwde ze met de voorname luitenant-generaal Sir William Francis Butler en kreeg ze de naam Lady Butler, Elizabeth Southerden. Ze ging met haar man mee naar Egypte en Palestina, waar ze verder schilderde en een boek schreef. Het paar had zes kinderen. Toen haar man met pensioen ging, verhuisde de familie naar Ierland. Lady Butler bleef militaire scènes schilderen tot het einde van haar leven, hoewel ze onder invloed van haar man begon te twijfelen aan de ideologie van het koloniale rijk.
De Britse schilder Lady Butler werd geboren als Elizabeth Southerden Thompson in Zwitserland. Ze bracht echter het grootste deel van haar jeugd door in Italië, waar ze waarschijnlijk op 16 jarige leeftijd begon met haar artistieke opleiding. Ongeveer vier jaar later verhuisde het gezin naar Londen, waar ze studeerde aan de Female School of Art. Daar ontmoette ze onder meer de criticus John Ruskin en de schilder Sir John Everett Millais. Ruskin was een bewonderaar van haar werk. Butler had hem gedwongen toe te geven dat vrouwen ook konden schilderen. Na drie jaar keerde Lady Butler met haar familie terug naar Italië en vestigden ze zich in Florence. Ze werd aanvaard op de Accademia de Belle Arti en werkte onder leiding van de Italiaanse kunstenaar Guiseppe Bellucci.
Butler schilderde voornamelijk religieuze motieven aan het begin van haar carrière. Dit veranderde in de jaren zeventig toen ze naar Parijs verhuisde. Ze leerde de werken van de militaire kunstenaars van Jean Louis Ernest Meissonier en Jean Baptiste Edouard Detaille kennen. Hoewel ze zelf toen nog geen band had met het leger, begon haar fascinatie voor dit onderwerp. Ze vond dat dit genre ondervertegenwoordigd was in haar thuisland Groot-Brittannië. Vanaf dat moment schilderde ze bijna uitsluitend militaire scènes. Maar in tegenstelling tot andere kunstenaars concentreerde Butler zich niet op de weergave van gevechtsscènes of de heldendaden van individuele officieren. Haar werken gingen meer over de eenvoudige soldaten, hun moed maar ook hun uitputting en wanhoop. Vaak waren de mannen net voor het begin of aan het einde van een gevecht te zien. Butler vermijdt in haar schilderijen vooral directe gevechtsscènes, maar ook de weergave van vijandelijke soldaten. Dit raakte de zenuw van de tijd en sloot volledig aan bij de smaak van het ontluikende patriottisme in het Britse Rijk. Het enthousiasme voor haar schilderijen was mede te danken aan haar talent en de nieuwe manier waarop zij ze in beeld bracht. Maar ook het feit dat ze een jonge en aantrekkelijke vrouw was, speelde een belangrijke rol. Want ze kwam helemaal niet overeen met het typische beeld van een militaire schilder uit die tijd.
Enkele van haar beroemdste werken "Missing" of "The Roll Call" werden tentoongesteld in de Royal Academy. Zij werd echter niet aanvaard als eerste vrouwelijk geassocieerd lid van de Koninklijke Academie, met uitzondering van de twee medeoprichters Mary Moser en Angelica Kauffmann. Op 31-jarige leeftijd trouwde ze met de voorname luitenant-generaal Sir William Francis Butler en kreeg ze de naam Lady Butler, Elizabeth Southerden. Ze ging met haar man mee naar Egypte en Palestina, waar ze verder schilderde en een boek schreef. Het paar had zes kinderen. Toen haar man met pensioen ging, verhuisde de familie naar Ierland. Lady Butler bleef militaire scènes schilderen tot het einde van haar leven, hoewel ze onder invloed van haar man begon te twijfelen aan de ideologie van het koloniale rijk.
Pagina 1 / 1