Pagina 1 / 3
Lorenzo Lotto was een zeer eigenzinnige persoonlijkheid, wat ook in zijn kunst tot uiting kwam. Hij wordt over het algemeen beschouwd als een schilder van de Hoge Renaissance, maar heeft altijd een heel eigen stijl behouden. Hoewel hij beïnvloed werd door de Venetiaanse school, bracht hij een groot deel van zijn carrière door in verschillende andere Noord-Italiaanse steden. Hun invloeden waren ook duidelijk zichtbaar in zijn werk. Lotto's opleiding begon waarschijnlijk in zijn geboortestad Venetië. Hoewel daar geen duidelijk bewijs voor is, was hij waarschijnlijk een student van Alvise Vivarini. Hij werd echter waarschijnlijk beïnvloed door Giovanni Bellini, wat vooral blijkt uit het schilderij "Maagd met kind en de heilige Hiëronymus". Giorgiones heeft waarschijnlijk ook een belangrijke rol gespeeld, waarvan de invloed terug te vinden is in Lotto's vroege werken en vooral in zijn portretten. Door zijn latere jaren in andere Noord-Italiaanse steden veranderde zijn stijl in deze jaren. Op dit moment lijkt hij zich meer te richten op Correggio.
Lotto verliet zijn geboortestad al als jonge schilder. Het was waarschijnlijk te danken aan de grote concurrentie van andere opkomende kunstenaars zoals Giorgione, Tizian en Palma de Oude. Tussen 1503 en 1525 woonde en werkte Lotto in Treviso, Recanti, Rome, de regio Marche en Bergamo. Vervolgens keerde hij enkele jaren terug naar Venetië, waar hij voor het eerst in het Dominicaanse klooster van Santi Giovanni e Paolo woonde. Maar slechts enkele maanden later moest hij het klooster verlaten vanwege een felle ruzie met de schilderes Damiano da Bergamo. In Venetië kreeg Lotto veel lucratieve opdrachten, omdat de stad zeer welvarend was. Hoewel hij goed gevuld was met opdrachten, kon Lotto niet tippen aan de populariteit en het prestige van Titiaan, die destijds de dominante kunstenaar in de stad was. Titiaan's stijl had ook een impact op Lotto, die begon te schilderen in felle kleuren zoals hij. Maar Lotto behield zijn eigen vleugje krachtige weergave van emoties. Zijn werken werden steeds narratiever en dramatischer, zoals in de "Annunciatie" of "Madonna troont met vier heiligen".
Lotto's carrière en werken zijn een weerspiegeling van zijn persoonlijkheid. Hij werd beschouwd als een zeer nerveus, temperamentvol en rusteloos persoon. Het was voor hem moeilijk om lang op één plaats te blijven of om langere relaties aan te gaan. Toen een van zijn schilderijen in 1550 niet op de veiling kon worden verkocht, zou Lotto diep ontgoocheld en gedesillusioneerd zijn geweest. Hij was steeds minder in staat om schilderijen te verkopen, wat hem in financiële problemen bracht. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, nam hij eenvoudige taken op zich die waarschijnlijk de vaardigheden van een kunstenaar onder druk zetten. Hij moest bijvoorbeeld nummers op ziekenhuisbedden schilderen. Toen zijn gezichtsvermogen begon te falen, ging de diep religieuze Lotto als lekenbroeder de Basilica de la Santa Casa in Loreto binnen. Hij was niet in staat om zijn laatste werk daar, "Presentatie in de Tempel", voor zijn dood af te ronden.
Lorenzo Lotto was een zeer eigenzinnige persoonlijkheid, wat ook in zijn kunst tot uiting kwam. Hij wordt over het algemeen beschouwd als een schilder van de Hoge Renaissance, maar heeft altijd een heel eigen stijl behouden. Hoewel hij beïnvloed werd door de Venetiaanse school, bracht hij een groot deel van zijn carrière door in verschillende andere Noord-Italiaanse steden. Hun invloeden waren ook duidelijk zichtbaar in zijn werk. Lotto's opleiding begon waarschijnlijk in zijn geboortestad Venetië. Hoewel daar geen duidelijk bewijs voor is, was hij waarschijnlijk een student van Alvise Vivarini. Hij werd echter waarschijnlijk beïnvloed door Giovanni Bellini, wat vooral blijkt uit het schilderij "Maagd met kind en de heilige Hiëronymus". Giorgiones heeft waarschijnlijk ook een belangrijke rol gespeeld, waarvan de invloed terug te vinden is in Lotto's vroege werken en vooral in zijn portretten. Door zijn latere jaren in andere Noord-Italiaanse steden veranderde zijn stijl in deze jaren. Op dit moment lijkt hij zich meer te richten op Correggio.
Lotto verliet zijn geboortestad al als jonge schilder. Het was waarschijnlijk te danken aan de grote concurrentie van andere opkomende kunstenaars zoals Giorgione, Tizian en Palma de Oude. Tussen 1503 en 1525 woonde en werkte Lotto in Treviso, Recanti, Rome, de regio Marche en Bergamo. Vervolgens keerde hij enkele jaren terug naar Venetië, waar hij voor het eerst in het Dominicaanse klooster van Santi Giovanni e Paolo woonde. Maar slechts enkele maanden later moest hij het klooster verlaten vanwege een felle ruzie met de schilderes Damiano da Bergamo. In Venetië kreeg Lotto veel lucratieve opdrachten, omdat de stad zeer welvarend was. Hoewel hij goed gevuld was met opdrachten, kon Lotto niet tippen aan de populariteit en het prestige van Titiaan, die destijds de dominante kunstenaar in de stad was. Titiaan's stijl had ook een impact op Lotto, die begon te schilderen in felle kleuren zoals hij. Maar Lotto behield zijn eigen vleugje krachtige weergave van emoties. Zijn werken werden steeds narratiever en dramatischer, zoals in de "Annunciatie" of "Madonna troont met vier heiligen".
Lotto's carrière en werken zijn een weerspiegeling van zijn persoonlijkheid. Hij werd beschouwd als een zeer nerveus, temperamentvol en rusteloos persoon. Het was voor hem moeilijk om lang op één plaats te blijven of om langere relaties aan te gaan. Toen een van zijn schilderijen in 1550 niet op de veiling kon worden verkocht, zou Lotto diep ontgoocheld en gedesillusioneerd zijn geweest. Hij was steeds minder in staat om schilderijen te verkopen, wat hem in financiële problemen bracht. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, nam hij eenvoudige taken op zich die waarschijnlijk de vaardigheden van een kunstenaar onder druk zetten. Hij moest bijvoorbeeld nummers op ziekenhuisbedden schilderen. Toen zijn gezichtsvermogen begon te falen, ging de diep religieuze Lotto als lekenbroeder de Basilica de la Santa Casa in Loreto binnen. Hij was niet in staat om zijn laatste werk daar, "Presentatie in de Tempel", voor zijn dood af te ronden.