Met zijn schilderijen van het dagelijkse leven in Parijs rond de 20e eeuw, werd de in Oostenrijk geboren Fransman Luigi Aloys-Francois-Joseph Loir beroemd in heel Europa. Omdat zijn ouders als lijfknechten en gouvernantes werkten, bracht de jonge Luigi zijn jeugd door in het huishouden van de Franse koninklijke familie op kasteel Görritz. Daarna woonde de familie Loir samen in het hertogdom Parma. Maar toen zijn ouders en zusters naar hun geboorteland Frankrijk terugkeerden, besloot de vijftienjarige Luigi schilderkunst te gaan studeren aan de Kunstacademie van Parma en bleef hij in zijn eentje achter. Uiteindelijk, drie jaar later, verhuisde ook hij naar Parijs, onder andere om bij zijn vader te zijn, die intussen ziek was geworden. In Parijs begon Loir's veelbelovende passie voor stadsschilderkunst. Samen met zijn Parijse kunstleraar Jean-Aimable Amédée Pastelot werkte Loir voor Franse karikatuurtijdschriften, die in die tijd bijzonder populair waren. Pastelot specialiseerde zich vooral in het schilderen van bloemen en portretten in gouache en aquarel. In zijn atelier voelde de jonge kunstenaar Loir zich aangemoedigd om verschillende kunstvormen uit te proberen. Hij ontwierp onder meer theaterkostuums, hield zich bezig met decoratief schilderen en leverde illustraties voor romans. Ondanks zijn liefde voor het experiment bleek al snel dat zijn favoriete bezigheid lag in het realistisch weergeven van de vele activiteiten en taferelen in de Parijse straten. Op zoek naar inspiratie wandelde de jonge Loir door de wijken en bestudeerde hij de architectuur, de lichtomstandigheden en de stadsbewoners.
Loir's complexe voorstellingen van het stadsbeeld getuigen van oprechte belangstelling en diep nadenken. Hij leek zich vooral te bekommeren om het esthetisch vastleggen van de effecten van dag-, avond- en nachtlicht, en van verschillende weersomstandigheden. Op de manier van het impressionisme maakte hij gedetailleerde schetsen van veranderende lichteffecten op gebouwen en gezichten om als studies te gebruiken voor zijn latere schilderijen. Deze aandacht voor details stelde hem in staat de aandacht van de kijker te vestigen op specifieke gebieden. Evenzo, door een warme lichtbron toe te voegen aan zijn anders koele kleurenpalet. Loir gebruikte vooral graag bekende plaatsen, gebouwen en monumenten als motieven op de achtergrond. Op die manier ademen zijn werken al een nostalgische sfeer uit waarvoor ze zo populair werden.
Loir maakte zijn debuut in de beroemde Parijse Salon in 1865 en werd vanaf dat moment een actief lid. Zijn werken beeldden echter niet alleen het Parijse stadsbeeld uit. Veel van zijn schilderijen zijn gebaseerd op settings in andere Franse steden, waaronder Bercy, Auteuil en Puteaux. Loir verdiende goed met zijn kunst. Voor veel van zijn werken ontving hij prijzen en hij was verzekerd van financiële steun van mecenassen en mecenaat. Bovendien werden zijn schilderijen aangekocht door de Parijse high society en door Franse en andere Europese musea. Als invloedrijk lid van verschillende kunstverenigingen (Société des Arts Décoratifs, Société des Aquarellistes, Société des Artists Français en Société de Peintres-Lithographes) kon hij als volwassen kunstenaar de Parijse kunstmusea in Le-Puy-en-Valey en Rouen bezichtigen.
Met zijn schilderijen van het dagelijkse leven in Parijs rond de 20e eeuw, werd de in Oostenrijk geboren Fransman Luigi Aloys-Francois-Joseph Loir beroemd in heel Europa. Omdat zijn ouders als lijfknechten en gouvernantes werkten, bracht de jonge Luigi zijn jeugd door in het huishouden van de Franse koninklijke familie op kasteel Görritz. Daarna woonde de familie Loir samen in het hertogdom Parma. Maar toen zijn ouders en zusters naar hun geboorteland Frankrijk terugkeerden, besloot de vijftienjarige Luigi schilderkunst te gaan studeren aan de Kunstacademie van Parma en bleef hij in zijn eentje achter. Uiteindelijk, drie jaar later, verhuisde ook hij naar Parijs, onder andere om bij zijn vader te zijn, die intussen ziek was geworden. In Parijs begon Loir's veelbelovende passie voor stadsschilderkunst. Samen met zijn Parijse kunstleraar Jean-Aimable Amédée Pastelot werkte Loir voor Franse karikatuurtijdschriften, die in die tijd bijzonder populair waren. Pastelot specialiseerde zich vooral in het schilderen van bloemen en portretten in gouache en aquarel. In zijn atelier voelde de jonge kunstenaar Loir zich aangemoedigd om verschillende kunstvormen uit te proberen. Hij ontwierp onder meer theaterkostuums, hield zich bezig met decoratief schilderen en leverde illustraties voor romans. Ondanks zijn liefde voor het experiment bleek al snel dat zijn favoriete bezigheid lag in het realistisch weergeven van de vele activiteiten en taferelen in de Parijse straten. Op zoek naar inspiratie wandelde de jonge Loir door de wijken en bestudeerde hij de architectuur, de lichtomstandigheden en de stadsbewoners.
Loir's complexe voorstellingen van het stadsbeeld getuigen van oprechte belangstelling en diep nadenken. Hij leek zich vooral te bekommeren om het esthetisch vastleggen van de effecten van dag-, avond- en nachtlicht, en van verschillende weersomstandigheden. Op de manier van het impressionisme maakte hij gedetailleerde schetsen van veranderende lichteffecten op gebouwen en gezichten om als studies te gebruiken voor zijn latere schilderijen. Deze aandacht voor details stelde hem in staat de aandacht van de kijker te vestigen op specifieke gebieden. Evenzo, door een warme lichtbron toe te voegen aan zijn anders koele kleurenpalet. Loir gebruikte vooral graag bekende plaatsen, gebouwen en monumenten als motieven op de achtergrond. Op die manier ademen zijn werken al een nostalgische sfeer uit waarvoor ze zo populair werden.
Loir maakte zijn debuut in de beroemde Parijse Salon in 1865 en werd vanaf dat moment een actief lid. Zijn werken beeldden echter niet alleen het Parijse stadsbeeld uit. Veel van zijn schilderijen zijn gebaseerd op settings in andere Franse steden, waaronder Bercy, Auteuil en Puteaux. Loir verdiende goed met zijn kunst. Voor veel van zijn werken ontving hij prijzen en hij was verzekerd van financiële steun van mecenassen en mecenaat. Bovendien werden zijn schilderijen aangekocht door de Parijse high society en door Franse en andere Europese musea. Als invloedrijk lid van verschillende kunstverenigingen (Société des Arts Décoratifs, Société des Aquarellistes, Société des Artists Français en Société de Peintres-Lithographes) kon hij als volwassen kunstenaar de Parijse kunstmusea in Le-Puy-en-Valey en Rouen bezichtigen.
Pagina 1 / 1