Max Martin Liebermann werd geboren in een tijd waarin het impressionisme in Frankrijk een vaste plaats kreeg. Politieke spanningen verhinderden de uitwisseling van kunstscènes en toen de openluchtschilderkunst de Duitse kunstenaars bereikte, kwam er al een einde aan de kunstbeweging in Frankrijk. Max Liebermann volgde een klassieke opleiding en deed ervaring op in het buitenland. De jonge kunstenaar vond vooral bij Nederlandse schilders inspiratie en wijdde zich aan de eenvoudige motieven van het plattelandsleven. Liebermann heeft zich een naturalistische stijl van uitbeelden toegeëigend, die het grote talent van de kunstenaar laat zien. Excursies naar het impressionisme kunnen niet in de buurt komen van de werken van Monet of Degas. Liebermanns palet is te sterk gericht op de grijze en bruine tinten van de Nederlandse kunstenaars. Uiteindelijk mist hij het licht van het zuiden, de lichtheid van de zorgeloze zomerdagen, die Berlijn niet royaal biedt.
Liebermanns schilderstijl wordt losser. Hij vindt een paradijs op de Wannsee en ontdekt zijn liefde voor lichtdoorstroomde bladeren. Steeds weer legt de schilder het aangename leven in Berlijn vast. Naast het portretteren van zijn vrouw Martha zijn zijn favoriete motieven het zorgeloos genieten van de Havel en de pracht en praal van de bloemen in zijn eigen tuin. Hoewel het de Duitse impressionisten aan het licht van de Franse pioniers ontbrak, konden de Duitse impressionisten de motieven oppakken. En aangezien Frankrijk om politieke redenen geen facultatieve bestemming was, zocht Liebermann recreatie op de witte stranden van zijn geliefde Nederland. Het palet van de kunstenaar klaart op als hij de geneugten van het leven vastlegt. De kleuren worden helderder, de schilderstijl levendiger en zijn beelden spreken de taal van het subjectieve gevoel van de kunstenaar.
Max Liebermann bewandelt de weg naar de moderne schilderkunst. Liebermann ontwikkelt zich tot een erkend en gegeerd kunstenaar. Zijn persoonlijkheid maakt hem tot een sociaal en politiek geaccepteerde kunstenaar van de Weimarrepubliek. Liebermann leefde voor de kunst en vond ontspanning in zijn villa aan de Wannsee. In zijn tuinidylle vond hij afstand van het toch al levendige grote stadsleven in Berlijn. Tegelijkertijd vond Liebermann hier een uitwisseling met collega-kunstenaars. Met name met Hugo Vogel deelde hij zijn liefde voor de tuin en het bijzondere licht aan de Wannsee. Beide kunstenaars woonden op een steenworp afstand van elkaar en hebben een indrukwekkende stempel gedrukt op de geschiedenis van het meer. In Berlijn was de voornaamste verblijfplaats van Liebermann de Pariser Platz. Zijn vader had het huis met het nummer zeven gekocht en Max woonde hier met zijn vrouw en dochters. Max Liebermann was een acteur die leefde voor en diende voor de kunst. Met het donkerste hoofdstuk uit de Duitse geschiedenis werd Liebermann het fundament van zijn leven ontnomen. Zijn Joodse wortels en de moderne vorm van zijn voorstellingen leidden tot een verbod op het tentoonstellen van zijn werken. Liebermann trok zich terug. Hij verloor zijn levenswerk op 86-jarige leeftijd en stierf twee jaar later in zijn huis aan de Pariser Platz.
Max Martin Liebermann werd geboren in een tijd waarin het impressionisme in Frankrijk een vaste plaats kreeg. Politieke spanningen verhinderden de uitwisseling van kunstscènes en toen de openluchtschilderkunst de Duitse kunstenaars bereikte, kwam er al een einde aan de kunstbeweging in Frankrijk. Max Liebermann volgde een klassieke opleiding en deed ervaring op in het buitenland. De jonge kunstenaar vond vooral bij Nederlandse schilders inspiratie en wijdde zich aan de eenvoudige motieven van het plattelandsleven. Liebermann heeft zich een naturalistische stijl van uitbeelden toegeëigend, die het grote talent van de kunstenaar laat zien. Excursies naar het impressionisme kunnen niet in de buurt komen van de werken van Monet of Degas. Liebermanns palet is te sterk gericht op de grijze en bruine tinten van de Nederlandse kunstenaars. Uiteindelijk mist hij het licht van het zuiden, de lichtheid van de zorgeloze zomerdagen, die Berlijn niet royaal biedt.
Liebermanns schilderstijl wordt losser. Hij vindt een paradijs op de Wannsee en ontdekt zijn liefde voor lichtdoorstroomde bladeren. Steeds weer legt de schilder het aangename leven in Berlijn vast. Naast het portretteren van zijn vrouw Martha zijn zijn favoriete motieven het zorgeloos genieten van de Havel en de pracht en praal van de bloemen in zijn eigen tuin. Hoewel het de Duitse impressionisten aan het licht van de Franse pioniers ontbrak, konden de Duitse impressionisten de motieven oppakken. En aangezien Frankrijk om politieke redenen geen facultatieve bestemming was, zocht Liebermann recreatie op de witte stranden van zijn geliefde Nederland. Het palet van de kunstenaar klaart op als hij de geneugten van het leven vastlegt. De kleuren worden helderder, de schilderstijl levendiger en zijn beelden spreken de taal van het subjectieve gevoel van de kunstenaar.
Max Liebermann bewandelt de weg naar de moderne schilderkunst. Liebermann ontwikkelt zich tot een erkend en gegeerd kunstenaar. Zijn persoonlijkheid maakt hem tot een sociaal en politiek geaccepteerde kunstenaar van de Weimarrepubliek. Liebermann leefde voor de kunst en vond ontspanning in zijn villa aan de Wannsee. In zijn tuinidylle vond hij afstand van het toch al levendige grote stadsleven in Berlijn. Tegelijkertijd vond Liebermann hier een uitwisseling met collega-kunstenaars. Met name met Hugo Vogel deelde hij zijn liefde voor de tuin en het bijzondere licht aan de Wannsee. Beide kunstenaars woonden op een steenworp afstand van elkaar en hebben een indrukwekkende stempel gedrukt op de geschiedenis van het meer. In Berlijn was de voornaamste verblijfplaats van Liebermann de Pariser Platz. Zijn vader had het huis met het nummer zeven gekocht en Max woonde hier met zijn vrouw en dochters. Max Liebermann was een acteur die leefde voor en diende voor de kunst. Met het donkerste hoofdstuk uit de Duitse geschiedenis werd Liebermann het fundament van zijn leven ontnomen. Zijn Joodse wortels en de moderne vorm van zijn voorstellingen leidden tot een verbod op het tentoonstellen van zijn werken. Liebermann trok zich terug. Hij verloor zijn levenswerk op 86-jarige leeftijd en stierf twee jaar later in zijn huis aan de Pariser Platz.
Pagina 1 / 9