"Mijn tekeningen inspireren en zijn niet te definiëren. Ze definiëren niets. Net als muziek, plaatsen ze ons in het dubbelzinnige rijk van het onbepaalde."
De werken van Odilon Redon zijn ontstaan in de hoogtijdagen van het Impressionisme, dat doordrenkt was van licht, en er niet meer tegenin kon gaan. Redon was een meester in schaduw en duisternis. Hij putte diep uit zijn innerlijk, verkende het onbewuste en vond beelden van angst en dood.
"Wat scheidt de kunstenaar van de dilettant?" vroeg Redon. "Alleen de pijn die de kunstenaar voelt. De dilettant zoekt alleen maar plezier.
Als voorloper van het expressionisme en surrealisme creëerde Redon in zijn "zwarte fase" met houtskooltekeningen en drukt hij de bekende nachtmerrieplaatjes met van het lichaam losgemaakte oogbollen, het motief van de lachende spin of het beeld van de "raaf" die als boodschapper van de dood op de vensterbank zit, geïnspireerd op Edgar Allen Poe's gedicht "De Raaf".
In de geest van het surrealisme vervaagt Redon herhaaldelijk de grenzen tussen droom en werkelijkheid. Hij toont een "cactus man" met stekels die uit zijn hoofd groeien, het in 1885 getekende "ei" heeft ogen en steekt halverwege een eierdopje uit als een haarloze schedel.
Na het pijnlijke verlies van zijn eerste zoon verandert Redon's werk aanzienlijk in de tweede fase van zijn creatieve werk, die begint na de geboorte van zijn tweede zoon. Zijn schilderijen zijn nu vol kleurige uitstraling en schitteren in de lichte tinten van de pastelkrijt die hij gebruikt. De kunstenaar richtte zich op de buitenwereld: hij schilderde landschappen in heldere kleuren, bloemrijke stillevens en stelde zich thematisch open voor de transcendente ideeën van de christelijke en boeddhistische mythologie.
"Mijn tekeningen inspireren en zijn niet te definiëren. Ze definiëren niets. Net als muziek, plaatsen ze ons in het dubbelzinnige rijk van het onbepaalde."
De werken van Odilon Redon zijn ontstaan in de hoogtijdagen van het Impressionisme, dat doordrenkt was van licht, en er niet meer tegenin kon gaan. Redon was een meester in schaduw en duisternis. Hij putte diep uit zijn innerlijk, verkende het onbewuste en vond beelden van angst en dood.
"Wat scheidt de kunstenaar van de dilettant?" vroeg Redon. "Alleen de pijn die de kunstenaar voelt. De dilettant zoekt alleen maar plezier.
Als voorloper van het expressionisme en surrealisme creëerde Redon in zijn "zwarte fase" met houtskooltekeningen en drukt hij de bekende nachtmerrieplaatjes met van het lichaam losgemaakte oogbollen, het motief van de lachende spin of het beeld van de "raaf" die als boodschapper van de dood op de vensterbank zit, geïnspireerd op Edgar Allen Poe's gedicht "De Raaf".
In de geest van het surrealisme vervaagt Redon herhaaldelijk de grenzen tussen droom en werkelijkheid. Hij toont een "cactus man" met stekels die uit zijn hoofd groeien, het in 1885 getekende "ei" heeft ogen en steekt halverwege een eierdopje uit als een haarloze schedel.
Na het pijnlijke verlies van zijn eerste zoon verandert Redon's werk aanzienlijk in de tweede fase van zijn creatieve werk, die begint na de geboorte van zijn tweede zoon. Zijn schilderijen zijn nu vol kleurige uitstraling en schitteren in de lichte tinten van de pastelkrijt die hij gebruikt. De kunstenaar richtte zich op de buitenwereld: hij schilderde landschappen in heldere kleuren, bloemrijke stillevens en stelde zich thematisch open voor de transcendente ideeën van de christelijke en boeddhistische mythologie.
Pagina 1 / 13