Paolo Veronese was een Italiaanse schilder van de late Renaissance en een van de belangrijkste kunstenaars van de 16e eeuw uit de Venetiaanse School. Veronese was niet zijn echte naam. Hij is geboren als zoon van een steenhouwer, spezapreda genaamd in het Venetiaans. In die tijd was het gebruikelijk om het beroep van zijn vader als achternaam te gebruiken. Daarom was zijn echte naam Paolo Spezapreda. Zijn moeder was een onwettige dochter uit het adellijke huis van Caliari. Vanaf de jaren 1850 veranderde Veronese zijn achternaam in Caliari. De bijnaam Paolo Veronese, waaronder hij vaak bekend staat, werd hem gegeven vanwege zijn afkomst in Verona en om hem te onderscheiden van een andere schilder uit Verona, Alessandro Turchi.
Veronese is eerst opgeleid tot steenhouwer. Maar hij hield meer van schilderen, dus ging hij op 14-jarige leeftijd in de leer bij Antonio Badile, zijn toekomstige schoonvader. Kunsthistorici geloven dat een altaarstuk van Badile in deze tijd op sommige plaatsen duidelijk de handtekening van de jonge Veronese draagt. Door zijn talent was Veronese al snel het atelier van zijn oude meester ontgroeid. Daarom stapte hij na 3 jaar stage over naar Giovanni Francesco Caroto, die ook een van Veronese's meest vooraanstaande schilders was. In zijn late jeugd schilderde Veronese verschillende altaarstukken en fresco's voor de kerk, maar ook voor de grote Venetiaanse families. Na zijn eerste opdracht van de staat in 1553 vestigde Veronese zich in Venetië en werkte hij vele jaren nauw samen met de staat en de kerk. In Venetië bestudeerde hij Tizian, Rafaël, Parmigianino en Michelangelo, waarvan de invloeden in veel van zijn werken terug te vinden zijn.
Veronese schilderde bij voorkeur zeer grote schilderijen, waarop vaak veel mensen te zien waren. De scènes waren meestal allegorisch, bijbels of historisch. Bijzondere aandacht werd besteed aan "Het feest in het Huis van Levi" uit 1573, dat Veronese oorspronkelijk had getiteld "Het Laatste Avondmaal", een schilderij in opdracht van Dominicaanse monniken. De inquisiteurs van de katholieke kerk hielden niet van de interpretatie van Veronese. Want hij had dieren, dwazen, kleine mensen, Duitse soldaten en allerlei andere figuren ingebed in het tafereel. Volgens de kerk ontbrak het aan de nodige vroomheid. Veronese veranderde echter niet het beeld zoals gevraagd, alleen de naam. Hij had een grote werkplaats in Venetië, waar ook zijn jongere broer, neef en zonen werkten. Na zijn dood heeft de familie de werkplaats voortgezet. Later hebben ze hun foto's gesigneerd met "Erfgenamen van Paolo". Onder zijn leerlingen waren Giovanni Battista Zerlotti en Anselmo Canneri.
Paolo Veronese was een Italiaanse schilder van de late Renaissance en een van de belangrijkste kunstenaars van de 16e eeuw uit de Venetiaanse School. Veronese was niet zijn echte naam. Hij is geboren als zoon van een steenhouwer, spezapreda genaamd in het Venetiaans. In die tijd was het gebruikelijk om het beroep van zijn vader als achternaam te gebruiken. Daarom was zijn echte naam Paolo Spezapreda. Zijn moeder was een onwettige dochter uit het adellijke huis van Caliari. Vanaf de jaren 1850 veranderde Veronese zijn achternaam in Caliari. De bijnaam Paolo Veronese, waaronder hij vaak bekend staat, werd hem gegeven vanwege zijn afkomst in Verona en om hem te onderscheiden van een andere schilder uit Verona, Alessandro Turchi.
Veronese is eerst opgeleid tot steenhouwer. Maar hij hield meer van schilderen, dus ging hij op 14-jarige leeftijd in de leer bij Antonio Badile, zijn toekomstige schoonvader. Kunsthistorici geloven dat een altaarstuk van Badile in deze tijd op sommige plaatsen duidelijk de handtekening van de jonge Veronese draagt. Door zijn talent was Veronese al snel het atelier van zijn oude meester ontgroeid. Daarom stapte hij na 3 jaar stage over naar Giovanni Francesco Caroto, die ook een van Veronese's meest vooraanstaande schilders was. In zijn late jeugd schilderde Veronese verschillende altaarstukken en fresco's voor de kerk, maar ook voor de grote Venetiaanse families. Na zijn eerste opdracht van de staat in 1553 vestigde Veronese zich in Venetië en werkte hij vele jaren nauw samen met de staat en de kerk. In Venetië bestudeerde hij Tizian, Rafaël, Parmigianino en Michelangelo, waarvan de invloeden in veel van zijn werken terug te vinden zijn.
Veronese schilderde bij voorkeur zeer grote schilderijen, waarop vaak veel mensen te zien waren. De scènes waren meestal allegorisch, bijbels of historisch. Bijzondere aandacht werd besteed aan "Het feest in het Huis van Levi" uit 1573, dat Veronese oorspronkelijk had getiteld "Het Laatste Avondmaal", een schilderij in opdracht van Dominicaanse monniken. De inquisiteurs van de katholieke kerk hielden niet van de interpretatie van Veronese. Want hij had dieren, dwazen, kleine mensen, Duitse soldaten en allerlei andere figuren ingebed in het tafereel. Volgens de kerk ontbrak het aan de nodige vroomheid. Veronese veranderde echter niet het beeld zoals gevraagd, alleen de naam. Hij had een grote werkplaats in Venetië, waar ook zijn jongere broer, neef en zonen werkten. Na zijn dood heeft de familie de werkplaats voortgezet. Later hebben ze hun foto's gesigneerd met "Erfgenamen van Paolo". Onder zijn leerlingen waren Giovanni Battista Zerlotti en Anselmo Canneri.
Pagina 1 / 3