De Engelse kunstenaar Pietro Fabris, die van Italiaanse afkomst was, wordt beschouwd als de eerste schilder van de 18de eeuw die gouache als schildersmateriaal voor zijn werken gebruikte. Fabris bracht het grootste deel van zijn leven door in Napels. Daar schilderde hij vooral landschappen en genreschilderijen, die vooral populair waren bij de rijke Europese sociale klasse. De getalenteerde schilder was de favoriete kunstenaar van de Britse consul in Napels, Sir William Hamilton. Hij gaf Fabris de opdracht hem te vergezellen op zijn reizen om vulkanen te bestuderen. De hobbygeoloog wilde een boek uitgeven over het vulkanisch gebied rond de Vesuvius, de Etna en de Stromboli. De rijke Engelsman verleende financiële steun aan zijn getalenteerde kunstenaarsvriend. In ruil daarvoor maakte Hamilton enkele tientallen illustraties voor zijn opdrachtgever. Deze Goauche-schilderijen zijn de beroemdste werken van Fabris. Fabris legde de hedendaagse vulkanische activiteit voor de eeuwigheid vast in talrijke gravures. Het team produceerde samen een ander boek, ook over vulkanen in Europa.
Hamilton, die graag decadente concertfeesten organiseerde, huurde Fabris ook in om scènes van de viering te schilderen. Het schilderij van Fabris met een jonge Mozart aan het klavecimbel is bijzonder interessant. Fabris kon de gebeurtenissen aan het koninklijk hof op magische wijze transformeren tot prachtige schilderijen en zo het Napolitaanse leven van de elite in beeld brengen. Maar Fabris was niet alleen Hamilton's persoonlijke kunstenaar. De begaafde schilder verdiende ook zijn brood met de verkoop van andere werken. Het belangrijkste motief van zijn genreschilderijen was de lokale en eenvoudige bevolking in klederdracht aan het werk of in het spel. Zo creëerde Fabris een gevarieerd oeuvre dat de verschillende milieus van Napels in die tijd laat zien.
Het privéleven van de kunstenaar is nauwelijks gedocumenteerd. Waarschijnlijk geboren in Engeland als zoon van een toneelontwerper genaamd Jacobo Fabris, die in Venetië is opgeleid, werd Fabris op jonge leeftijd onder de vleugels van Hamilton's diplomaat genomen. Er is niets bekend over het kunstonderwijs van Fabris. In 1768 werden zijn schilderijen en tekeningen getoond in een tentoonstelling van de London Free Society en vier jaar later in de tentoonstelling van de London Society of Artists of Great Britain. In Napels ontmoette Fabris de Italiaanse schilder en graveur Antonio Joli. Hoewel Fabris ook Italiaans was, was het voor hem erg belangrijk om als Brits te worden beschouwd. Hij voegde vaak een handtekening toe aan zijn werk met de extra uitdrukking "English painter".
De Engelse kunstenaar Pietro Fabris, die van Italiaanse afkomst was, wordt beschouwd als de eerste schilder van de 18de eeuw die gouache als schildersmateriaal voor zijn werken gebruikte. Fabris bracht het grootste deel van zijn leven door in Napels. Daar schilderde hij vooral landschappen en genreschilderijen, die vooral populair waren bij de rijke Europese sociale klasse. De getalenteerde schilder was de favoriete kunstenaar van de Britse consul in Napels, Sir William Hamilton. Hij gaf Fabris de opdracht hem te vergezellen op zijn reizen om vulkanen te bestuderen. De hobbygeoloog wilde een boek uitgeven over het vulkanisch gebied rond de Vesuvius, de Etna en de Stromboli. De rijke Engelsman verleende financiële steun aan zijn getalenteerde kunstenaarsvriend. In ruil daarvoor maakte Hamilton enkele tientallen illustraties voor zijn opdrachtgever. Deze Goauche-schilderijen zijn de beroemdste werken van Fabris. Fabris legde de hedendaagse vulkanische activiteit voor de eeuwigheid vast in talrijke gravures. Het team produceerde samen een ander boek, ook over vulkanen in Europa.
Hamilton, die graag decadente concertfeesten organiseerde, huurde Fabris ook in om scènes van de viering te schilderen. Het schilderij van Fabris met een jonge Mozart aan het klavecimbel is bijzonder interessant. Fabris kon de gebeurtenissen aan het koninklijk hof op magische wijze transformeren tot prachtige schilderijen en zo het Napolitaanse leven van de elite in beeld brengen. Maar Fabris was niet alleen Hamilton's persoonlijke kunstenaar. De begaafde schilder verdiende ook zijn brood met de verkoop van andere werken. Het belangrijkste motief van zijn genreschilderijen was de lokale en eenvoudige bevolking in klederdracht aan het werk of in het spel. Zo creëerde Fabris een gevarieerd oeuvre dat de verschillende milieus van Napels in die tijd laat zien.
Het privéleven van de kunstenaar is nauwelijks gedocumenteerd. Waarschijnlijk geboren in Engeland als zoon van een toneelontwerper genaamd Jacobo Fabris, die in Venetië is opgeleid, werd Fabris op jonge leeftijd onder de vleugels van Hamilton's diplomaat genomen. Er is niets bekend over het kunstonderwijs van Fabris. In 1768 werden zijn schilderijen en tekeningen getoond in een tentoonstelling van de London Free Society en vier jaar later in de tentoonstelling van de London Society of Artists of Great Britain. In Napels ontmoette Fabris de Italiaanse schilder en graveur Antonio Joli. Hoewel Fabris ook Italiaans was, was het voor hem erg belangrijk om als Brits te worden beschouwd. Hij voegde vaak een handtekening toe aan zijn werk met de extra uitdrukking "English painter".
Pagina 1 / 2