Vanuit artistiek oogpunt was de 19e eeuw een eeuw vol stilistische veranderingen. Van het classicisme via de romantiek tot het realisme wijdden Europese kunstenaars zich steeds weer aan nieuwe productietechnieken en vooral aan nieuwe motieven. In het begin maakten schilders vooral schilderijen die sentimenteel, melancholisch en poëtisch waren. Het verleden en vooral de Middeleeuwen waren voorkeursmotieven. Met de verandering van stijl in de richting van realisme, werd het schilderen van landschappen langzaam maar zeker belangrijker. Toch bleven veel kunstenaars het verlangen combineren met het natuurlijke. Onder invloed van het "verlangen naar Italië" trokken veel scheppende kunstenaars naar de kusten en naar de laarssteden. Veel bekende en aspirant-kunstenaars werden aangetrokken door Italië, waar zij de opwindende kusten en zonnige landschappen op doek vastlegden. De in Italië geborenen begrepen het verlangen van buitenlanders naar de plaatselijke flora en fauna, maar zochten zelf vaak elders inspiratie.
De creatieve periode van Raimundo Petraroja valt in het laatste derde deel van de spannende eeuw. Als Italiaans kunstenaar, woonachtig in Napels, legde hij zich vooral toe op realistische en natuurlijke thema's. Hoewel veel kunstenaars in deze tijd nieuwe trends toepasten en zich overgaven aan het impressionisme of aan het schilderen in de open lucht, bleef Petraroja zich richten op realistische motieven. In zijn studie van de natuur maakte hij talrijke kunstwerken, voornamelijk met dieren, planten en exotische voorstellingen. Voor sommige van zijn werken gebruikte hij de toen opkomende techniek van de lithografie. De litho's op velijnpapier werden vervolgens met de hand ingekleurd en gesigneerd. Naast talrijke schepselen van alle continenten van de aarde schiep hij minstens evenveel zeedieren. De focus lag nooit op het dier alleen. Naturalistische achtergronden en een weelderige begeleidende flora waren vast onderdeel van zijn stijl. Het realistische karakter komt niet alleen tot uiting in de kunstwerken zelf, maar vaak ook in hun titels, die vaak de Latijnse namen van de fauna dragen.
Bovendien namen zijn werken zelden het hele doek in beslag. Of het nu gaat om een das, een aap of een onderwaterspons, ze zijn allemaal gecentreerd op het oppervlak geplaatst, zodat de aandacht nog meer op het hoofdmotief wordt gevestigd. Deze techniek was en is typerend voor wetenschappelijke illustraties. De manier van uitbeelden zegt veel over Petraroja, die zijn hele artistieke productie wijdde aan de gedetailleerde weergave van natuurlijke taferelen. De preoccupatie met de natuur was een verandering ten opzichte van de politieke spanningen en onrust in het land tegen het einde van de 19e eeuw. Pas in 1861 werd het Koninkrijk Italië gesticht. In de daaropvolgende jaren werd het land gekenmerkt door een tweedeling tussen het noorden en het zuiden, die tot uiting kwam in burgeroorlog-achtige toestanden. In de loop van de laatste decennia sloot Italië zich aan bij de koloniale mogendheden Oostenrijk-Hongarije en het Duitse Rijk. De pas gevormde Triple Alliance veroverde in de jaren 1880 gebieden in Ethiopië, Eritrea en Somalië. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ook Afrikaanse motieven deel uitmaken van Petraroja's repertoire.
Vanuit artistiek oogpunt was de 19e eeuw een eeuw vol stilistische veranderingen. Van het classicisme via de romantiek tot het realisme wijdden Europese kunstenaars zich steeds weer aan nieuwe productietechnieken en vooral aan nieuwe motieven. In het begin maakten schilders vooral schilderijen die sentimenteel, melancholisch en poëtisch waren. Het verleden en vooral de Middeleeuwen waren voorkeursmotieven. Met de verandering van stijl in de richting van realisme, werd het schilderen van landschappen langzaam maar zeker belangrijker. Toch bleven veel kunstenaars het verlangen combineren met het natuurlijke. Onder invloed van het "verlangen naar Italië" trokken veel scheppende kunstenaars naar de kusten en naar de laarssteden. Veel bekende en aspirant-kunstenaars werden aangetrokken door Italië, waar zij de opwindende kusten en zonnige landschappen op doek vastlegden. De in Italië geborenen begrepen het verlangen van buitenlanders naar de plaatselijke flora en fauna, maar zochten zelf vaak elders inspiratie.
De creatieve periode van Raimundo Petraroja valt in het laatste derde deel van de spannende eeuw. Als Italiaans kunstenaar, woonachtig in Napels, legde hij zich vooral toe op realistische en natuurlijke thema's. Hoewel veel kunstenaars in deze tijd nieuwe trends toepasten en zich overgaven aan het impressionisme of aan het schilderen in de open lucht, bleef Petraroja zich richten op realistische motieven. In zijn studie van de natuur maakte hij talrijke kunstwerken, voornamelijk met dieren, planten en exotische voorstellingen. Voor sommige van zijn werken gebruikte hij de toen opkomende techniek van de lithografie. De litho's op velijnpapier werden vervolgens met de hand ingekleurd en gesigneerd. Naast talrijke schepselen van alle continenten van de aarde schiep hij minstens evenveel zeedieren. De focus lag nooit op het dier alleen. Naturalistische achtergronden en een weelderige begeleidende flora waren vast onderdeel van zijn stijl. Het realistische karakter komt niet alleen tot uiting in de kunstwerken zelf, maar vaak ook in hun titels, die vaak de Latijnse namen van de fauna dragen.
Bovendien namen zijn werken zelden het hele doek in beslag. Of het nu gaat om een das, een aap of een onderwaterspons, ze zijn allemaal gecentreerd op het oppervlak geplaatst, zodat de aandacht nog meer op het hoofdmotief wordt gevestigd. Deze techniek was en is typerend voor wetenschappelijke illustraties. De manier van uitbeelden zegt veel over Petraroja, die zijn hele artistieke productie wijdde aan de gedetailleerde weergave van natuurlijke taferelen. De preoccupatie met de natuur was een verandering ten opzichte van de politieke spanningen en onrust in het land tegen het einde van de 19e eeuw. Pas in 1861 werd het Koninkrijk Italië gesticht. In de daaropvolgende jaren werd het land gekenmerkt door een tweedeling tussen het noorden en het zuiden, die tot uiting kwam in burgeroorlog-achtige toestanden. In de loop van de laatste decennia sloot Italië zich aan bij de koloniale mogendheden Oostenrijk-Hongarije en het Duitse Rijk. De pas gevormde Triple Alliance veroverde in de jaren 1880 gebieden in Ethiopië, Eritrea en Somalië. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ook Afrikaanse motieven deel uitmaken van Petraroja's repertoire.
Pagina 1 / 5