De vader van Samuel Prout was een gerespecteerde scheepsuitvoerder in de Engelse havenstad Plymouth en Samuel Jr. was het veertiende kind van de familie. De jonge Prout ging naar school in Plymouth en zijn schoolhoofd Dr. John Bidlake, zelf een kunstenaar, herkende het artistieke talent van de jongen en moedigde hem aan om te schilderen. Samen met een ander jong talent, de latere zeer beroemde schilder Benjamin Robert Haydon, bracht de jonge Prout veel tijd door in de natuur en schilderde hij alles wat hem opviel, knoestige oude bomen, pittoreske huizen en bruggen, historische watermolens en dorpsgezichten van het dagelijks leven in de Devoonse heuvels. Hij had een goed oog en een zeer groot talent. Op 20-jarige leeftijd ging de kunstenaar naar Londen, waar hij enige tijd schilderkunst studeerde. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, werkte hij in een drukkerij, publiceerde hij handboeken over schilderen en gaf hij tegelijkertijd les aan andere studenten. Een van hen was John Ruskin, die later een zeer beroemde schilder, galeriehouder, kunstcriticus en mecenas van de kunst zou worden. In 1810 trouwde Samuel Prout met Elizabeth Gillespie. Het paar kreeg vier kinderen, de zoon Samuel junior en de dochters Elizabeth, Rebecca en Isabella.
Toen Prout 35 jaar oud was, bezocht hij verschillende steden en regio's in Duitsland, Zwitserland, Frankrijk, Italië, België en Nederland en was hij meteen verliefd op de historische stadsgezichten, de pittoreske oude huizen met hun prachtige gevels en gevels, de smalle straatjes en de kleurrijke marktpleinen. Maar hij was ook gefascineerd door de overblijfselen van oude gebouwen. Dit is precies wat hij wilde schilderen en vaak ging hij meteen aan de slag om te schetsen wat hem zo inspireerde. Zo begon zijn tweede artistieke creatieve fase. Prout werd internationaal bekend en beroemd. Zijn aquarellen en tekeningen met titels als "Markt van Uttrecht", "Marktdag", "Een stadspoort in Neurenberg", "Het portaal van de Dom van Ulm" ", "Ulrepforte in Keulen", "Oude stadsbrugstoren in Praag" en "Het Palazzo Contarini in Venetië" zorgden voor een storm van enthousiasme. John Ruskin, de beroemde kunstcriticus die ooit met Prout heeft gestudeerd, heeft het ooit zo verwoord: "Ik kan wel eens moe worden van een turner, maar nooit van Prout". De Engelse koning George IV had ook veel waardering voor Samuel Prout en benoemde hem in 1829 tot koninklijk aquarellist. Op 69-jarige leeftijd stierf Samuel Prout aan een beroerte in zijn huis in Londen.
De vader van Samuel Prout was een gerespecteerde scheepsuitvoerder in de Engelse havenstad Plymouth en Samuel Jr. was het veertiende kind van de familie. De jonge Prout ging naar school in Plymouth en zijn schoolhoofd Dr. John Bidlake, zelf een kunstenaar, herkende het artistieke talent van de jongen en moedigde hem aan om te schilderen. Samen met een ander jong talent, de latere zeer beroemde schilder Benjamin Robert Haydon, bracht de jonge Prout veel tijd door in de natuur en schilderde hij alles wat hem opviel, knoestige oude bomen, pittoreske huizen en bruggen, historische watermolens en dorpsgezichten van het dagelijks leven in de Devoonse heuvels. Hij had een goed oog en een zeer groot talent. Op 20-jarige leeftijd ging de kunstenaar naar Londen, waar hij enige tijd schilderkunst studeerde. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, werkte hij in een drukkerij, publiceerde hij handboeken over schilderen en gaf hij tegelijkertijd les aan andere studenten. Een van hen was John Ruskin, die later een zeer beroemde schilder, galeriehouder, kunstcriticus en mecenas van de kunst zou worden. In 1810 trouwde Samuel Prout met Elizabeth Gillespie. Het paar kreeg vier kinderen, de zoon Samuel junior en de dochters Elizabeth, Rebecca en Isabella.
Toen Prout 35 jaar oud was, bezocht hij verschillende steden en regio's in Duitsland, Zwitserland, Frankrijk, Italië, België en Nederland en was hij meteen verliefd op de historische stadsgezichten, de pittoreske oude huizen met hun prachtige gevels en gevels, de smalle straatjes en de kleurrijke marktpleinen. Maar hij was ook gefascineerd door de overblijfselen van oude gebouwen. Dit is precies wat hij wilde schilderen en vaak ging hij meteen aan de slag om te schetsen wat hem zo inspireerde. Zo begon zijn tweede artistieke creatieve fase. Prout werd internationaal bekend en beroemd. Zijn aquarellen en tekeningen met titels als "Markt van Uttrecht", "Marktdag", "Een stadspoort in Neurenberg", "Het portaal van de Dom van Ulm" ", "Ulrepforte in Keulen", "Oude stadsbrugstoren in Praag" en "Het Palazzo Contarini in Venetië" zorgden voor een storm van enthousiasme. John Ruskin, de beroemde kunstcriticus die ooit met Prout heeft gestudeerd, heeft het ooit zo verwoord: "Ik kan wel eens moe worden van een turner, maar nooit van Prout". De Engelse koning George IV had ook veel waardering voor Samuel Prout en benoemde hem in 1829 tot koninklijk aquarellist. Op 69-jarige leeftijd stierf Samuel Prout aan een beroerte in zijn huis in Londen.
Pagina 1 / 3