Na zijn studies aan verschillende kunstscholen in Engeland tekende Sidney Paget voor het Britse tijdschrift "The Strand". Verreweg zijn bekendste werk kwam toen hij begon met het ontwerpen van de illustraties voor de Sherlock Holmes verhalen. Sidney, wiens oudere broer Walter ook een illustrator was, kreeg deze ongelooflijk succesvolle opdracht alleen door een verwisseling. Het tijdschrift wilde de opdracht eigenlijk naar zijn broer Walter sturen, die op dat moment meer succes had. Omdat ze zijn voornaam niet wisten, eindigde de brief bij Sidney. Het gerucht gaat dat Sidney de detective ontwierp naar Walter's gelijkenis. Walter zelf had deze geruchten altijd als verzonnen omschreven. Al dan niet gemodelleerd naar zijn broer, tekende Sidney een aantal schetsen na ontvangst van de verkeerd geadresseerde brief. Toen hij ze aan de uitgevers voorlegde, waren die er zo van overtuigd dat ze Sidney aanstelden als de illustrator van Sherlock Holmes - hoewel ze eigenlijk zijn broer hadden gevraagd. Na Sidney's dood, werkte Walter Paget toch aan de detective die hem oorspronkelijk was toegewezen. Hij illustreerde het Sherlock Holmes verhaal "The Dying Detective".
Hoewel Sidney slechts bij toeval het eerste verhaal illustreerde, werd hij persoonlijk door Sir Arthur Conan Doyle, de auteur van Sherlock Holmes, gevraagd voor alle andere verhalen. Want Sidney's foto's hadden een enorme invloed op Sherlock Holmes zoals we hem nu kennen. De geblokte pet, die tegenwoordig in geen enkele Holmes-film mag ontbreken, is er alleen gekomen dankzij Pagets eigen voorliefde voor deze pet. Sir Doyle noemde de pet slechts één keer als "een met oorflappen uitgeruste reismuts" in een verhaal. Paget hield zijn illustraties in zwart-wit om de sombere stemming van de verhalen te benadrukken. De diepe schaduwtoon van zijn tekeningen gaf Sir Doyle's teksten dus een nog grimmiger tint. Zo heeft Sidney Paget waarschijnlijk ook vele Amerikaanse detectivefilms geïnspireerd voor hun sombere setting. Hij heeft er zeker elke filmversie van Sherlock Holmes mee beïnvloed.
Het werk van Sidney Paget was van grote invloed op de vorm en het uiterlijk van Sherlock Holmes en beïnvloedt het tot op de dag van vandaag. Sidney Paget zelf verscheen in ironische vorm in een kerstspecial als een personage dat de illustraties voor de Sherlock-verhalen van Watson maakte. Daarin bekritiseert mevrouw Hudson zijn donkere stijl, die haar huis groezelig zou maken. Watson antwoordt dat de tekenaar uit zijn dieptepunt is. Hij had zelf een snor laten groeien, zodat de lezers hem zouden herkennen. Naast Sherlock Holmes blies Sidney Paget met zijn tekeningen ook detective Martin Hewitt van Arthur Morrison leven in.
Na zijn studies aan verschillende kunstscholen in Engeland tekende Sidney Paget voor het Britse tijdschrift "The Strand". Verreweg zijn bekendste werk kwam toen hij begon met het ontwerpen van de illustraties voor de Sherlock Holmes verhalen. Sidney, wiens oudere broer Walter ook een illustrator was, kreeg deze ongelooflijk succesvolle opdracht alleen door een verwisseling. Het tijdschrift wilde de opdracht eigenlijk naar zijn broer Walter sturen, die op dat moment meer succes had. Omdat ze zijn voornaam niet wisten, eindigde de brief bij Sidney. Het gerucht gaat dat Sidney de detective ontwierp naar Walter's gelijkenis. Walter zelf had deze geruchten altijd als verzonnen omschreven. Al dan niet gemodelleerd naar zijn broer, tekende Sidney een aantal schetsen na ontvangst van de verkeerd geadresseerde brief. Toen hij ze aan de uitgevers voorlegde, waren die er zo van overtuigd dat ze Sidney aanstelden als de illustrator van Sherlock Holmes - hoewel ze eigenlijk zijn broer hadden gevraagd. Na Sidney's dood, werkte Walter Paget toch aan de detective die hem oorspronkelijk was toegewezen. Hij illustreerde het Sherlock Holmes verhaal "The Dying Detective".
Hoewel Sidney slechts bij toeval het eerste verhaal illustreerde, werd hij persoonlijk door Sir Arthur Conan Doyle, de auteur van Sherlock Holmes, gevraagd voor alle andere verhalen. Want Sidney's foto's hadden een enorme invloed op Sherlock Holmes zoals we hem nu kennen. De geblokte pet, die tegenwoordig in geen enkele Holmes-film mag ontbreken, is er alleen gekomen dankzij Pagets eigen voorliefde voor deze pet. Sir Doyle noemde de pet slechts één keer als "een met oorflappen uitgeruste reismuts" in een verhaal. Paget hield zijn illustraties in zwart-wit om de sombere stemming van de verhalen te benadrukken. De diepe schaduwtoon van zijn tekeningen gaf Sir Doyle's teksten dus een nog grimmiger tint. Zo heeft Sidney Paget waarschijnlijk ook vele Amerikaanse detectivefilms geïnspireerd voor hun sombere setting. Hij heeft er zeker elke filmversie van Sherlock Holmes mee beïnvloed.
Het werk van Sidney Paget was van grote invloed op de vorm en het uiterlijk van Sherlock Holmes en beïnvloedt het tot op de dag van vandaag. Sidney Paget zelf verscheen in ironische vorm in een kerstspecial als een personage dat de illustraties voor de Sherlock-verhalen van Watson maakte. Daarin bekritiseert mevrouw Hudson zijn donkere stijl, die haar huis groezelig zou maken. Watson antwoordt dat de tekenaar uit zijn dieptepunt is. Hij had zelf een snor laten groeien, zodat de lezers hem zouden herkennen. Naast Sherlock Holmes blies Sidney Paget met zijn tekeningen ook detective Martin Hewitt van Arthur Morrison leven in.
Pagina 1 / 2