Aan het einde van de 19e eeuw kwamen de eerste Japanse houtsnijwerken naar Europa als goedkoop verpakkingsmateriaal voor de import. De artistieke avant-garde werd geïnspireerd, denk maar aan de felgekleurde werken van Edgar Degas of Henri de Toulouse-Lautrec, die gekenmerkt worden door een radicale ruimtelijke ordening en directheid. Maar de invloed was wederzijds: zelfs de beroemde ukiyo-e kunstenaar Torii Kiyonaga liet zijn Japanse schoonheden optreden voor een landschap dat een horizon en ook perspectief toont op een typisch westerse manier. De ukiyo-e beweging wilde het vluchtige leven en de geneugten van de dag vieren in de zin van een "carpe diem!
Torii Kiyonaga was een van de grote meesters van zijn vak. Hij studeerde met zijn stiefvader Torii Kiyomitsu en creëerde expressieve beelden van acteurs van het Kabuki-theater met hun maskerachtige vervormde, zwaar verzonnen gezichten. Maar in tegenstelling tot zijn leraar liet hij vooral de alledaagse geneugten van de hogere middenklasse van Tokyo, toen Edo en andere opkomende Japanse steden zien. Hij werd in 1752 in Edo geboren als zoon van een boekhandelaar. Kiyonaga behoorde niet tot de betere maatschappij die hij wilde portretteren, maar hij was veel getalenteeerder dan de natuurlijke zoon van zijn leraar, zodat hij in de voetsporen van zijn leraar zou treden. In zijn houtsnijwerk presenteert hij ons de dagelijkse taken van de fijne en verfijnde samenleving. Zo worden we getuige van een badhuisscène waarin gekleed, maar ook naakte vrouwen onopgemerkt lijken te blijven. Een moeder droogt haar kindje, een scène van tot nu toe onbekend realisme. Zijn we misschien de voyeur die door een verborgen luik lijkt te kijken? Dus zijn de geportretteerde vrouwen courtisanes die zich laten zien? Nou, de man zou ook een sansuke kunnen zijn die een gewone masseur was in Japanse badhuizen. Maar Kiyonaga heeft ook meer kuisheidsscènes, bijvoorbeeld van vrouwen in kimono's die verrast worden door een douche en onderdak zoeken onder een tempeldak of een boottochtje maken op een meer. Torii Kiyonaga creëerde ook een beeldcyclus over de twaalf maanden, die ons veel laat zien over de Japanse samenleving van die tijd en haar verfijnde gewoontes. Maar spelende kinderen zijn over de hele wereld te vinden, en deze hier uit Japan worden op de meest dynamische en levendige manier gegeven. De kinderen lijken hier echter op blote voeten te staan in een sneeuwballengevecht, wat niet helemaal past bij zijn reputatie als bijzonder realistisch kunstenaar.
Torii Kiyonaga nam de Torii-school over van zijn leraar en gaf zijn kennis en innovaties door aan een jongere generatie kunstenaars. Tot op de dag van vandaag wordt hij nog steeds beschouwd als de grote meester van de bijin-ga, de afbeelding van mooie gestileerde vrouwen in een prachtige omgeving - dat is wat je vandaag zou zeggen. De meester stierf in 1815 in Edo, maar zijn werk had bijna honderd jaar later nog steeds indirect invloed op de Japan-liefhebbende kringen van de Europese kunst avant-garde.
Aan het einde van de 19e eeuw kwamen de eerste Japanse houtsnijwerken naar Europa als goedkoop verpakkingsmateriaal voor de import. De artistieke avant-garde werd geïnspireerd, denk maar aan de felgekleurde werken van Edgar Degas of Henri de Toulouse-Lautrec, die gekenmerkt worden door een radicale ruimtelijke ordening en directheid. Maar de invloed was wederzijds: zelfs de beroemde ukiyo-e kunstenaar Torii Kiyonaga liet zijn Japanse schoonheden optreden voor een landschap dat een horizon en ook perspectief toont op een typisch westerse manier. De ukiyo-e beweging wilde het vluchtige leven en de geneugten van de dag vieren in de zin van een "carpe diem!
Torii Kiyonaga was een van de grote meesters van zijn vak. Hij studeerde met zijn stiefvader Torii Kiyomitsu en creëerde expressieve beelden van acteurs van het Kabuki-theater met hun maskerachtige vervormde, zwaar verzonnen gezichten. Maar in tegenstelling tot zijn leraar liet hij vooral de alledaagse geneugten van de hogere middenklasse van Tokyo, toen Edo en andere opkomende Japanse steden zien. Hij werd in 1752 in Edo geboren als zoon van een boekhandelaar. Kiyonaga behoorde niet tot de betere maatschappij die hij wilde portretteren, maar hij was veel getalenteeerder dan de natuurlijke zoon van zijn leraar, zodat hij in de voetsporen van zijn leraar zou treden. In zijn houtsnijwerk presenteert hij ons de dagelijkse taken van de fijne en verfijnde samenleving. Zo worden we getuige van een badhuisscène waarin gekleed, maar ook naakte vrouwen onopgemerkt lijken te blijven. Een moeder droogt haar kindje, een scène van tot nu toe onbekend realisme. Zijn we misschien de voyeur die door een verborgen luik lijkt te kijken? Dus zijn de geportretteerde vrouwen courtisanes die zich laten zien? Nou, de man zou ook een sansuke kunnen zijn die een gewone masseur was in Japanse badhuizen. Maar Kiyonaga heeft ook meer kuisheidsscènes, bijvoorbeeld van vrouwen in kimono's die verrast worden door een douche en onderdak zoeken onder een tempeldak of een boottochtje maken op een meer. Torii Kiyonaga creëerde ook een beeldcyclus over de twaalf maanden, die ons veel laat zien over de Japanse samenleving van die tijd en haar verfijnde gewoontes. Maar spelende kinderen zijn over de hele wereld te vinden, en deze hier uit Japan worden op de meest dynamische en levendige manier gegeven. De kinderen lijken hier echter op blote voeten te staan in een sneeuwballengevecht, wat niet helemaal past bij zijn reputatie als bijzonder realistisch kunstenaar.
Torii Kiyonaga nam de Torii-school over van zijn leraar en gaf zijn kennis en innovaties door aan een jongere generatie kunstenaars. Tot op de dag van vandaag wordt hij nog steeds beschouwd als de grote meester van de bijin-ga, de afbeelding van mooie gestileerde vrouwen in een prachtige omgeving - dat is wat je vandaag zou zeggen. De meester stierf in 1815 in Edo, maar zijn werk had bijna honderd jaar later nog steeds indirect invloed op de Japan-liefhebbende kringen van de Europese kunst avant-garde.
Pagina 1 / 6